Peaky Blinders: Zήτω το Netflix!

Αν πιστέψουμε τους ιστορικούς οι Peaky Blinders της ομώνυμης σειράς είναι κολεγιόπαιδες μπροστά στα πραγματικά πρόσωπα τα οποία ενσαρκώνουν στην οθόνη. Κι αν αντιπαρέλθουμε τον αναχρονισμό που θέλει τη φοβερή και τρομερή οικογένεια των Σέλμπι να πρωτοστατεί στα εγκληματικά χρονικά της Αγγλίας στη δεκαετία του είκοσι και του τριάντα αντί στα τέλη του δεκάτου ενάτου αιώνα, απολαμβάνουμε απλά τον μεσοπολεμικό κόσμο που συνέθεσαν οι συντελεστές των τεσσάρων μέχρι σήμερα κύκλων.

Προφανώς οι εμπνευστές της σειράς θέλησαν να επικεντρωθούν στη μαγική εποχή αμέσως μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, η οποία περιέχει τα πάντα. Τέχνη, κοσμοπολιτισμό, φινέτσα, κατασκοπία, όραμα αλλά και βία και οικονομική κρίση, και απίστευτη φτώχεια. Και σε αυτό το σχεδόν θεατρικό σκηνικό μέσα από το οποίο εξοικειωνόμαστε με το Σμολ Χιθ του Μπέρμπιγχαμ ή το Κάμντεν Τάουν του Λονδίνου, με τη φωτιά και το σίδερο της βαριάς βιομηχανίας, με την αιθάλη και τη αποφορά της βρετανικής εργατιάς, μαθαίνουμε ένα σωρό πράγματα για την εποχή:

Για τον πόλεμο του ΙΡΑ με το στέμμα, για τον φόβο του μπολσεβικισμού και για την εξέγερση της εργατικής τάξης, για τους Ρώσους φυγάδες του Τσαρικού καθεστώτος, για το λαθρεμπόριο αλκοόλ προς την Αμερική της ποτοαπαγόρευσης, για τη Βρετανική αυτοκρατορία που ακόμα τότε κυβερνά τον κόσμο.

Εθιζόμαστε στο άγριο έγκλημα, στον θανάσιμο ανταγωνισμό των συμμοριών, στις απαγορευμένες ουσίες και στο οινόπνευμα στην απόλυτη σαρκική ηδονή, στην ευφυΐα του κακού από όπου και αν προέρχεται. Όλο αυτό το γαϊτανάκι της βαρβαρότητας έχει ένα τέμπο και το δίνει συνήθως ο αρχηγός της οικογένειας ο Τόμας Σέλμπι που ξεδιπλώνει αταραξία και νηφαλιότητα ακόμα και στις πιο κρίσιμες στιγμές. Κατά τα άλλα οι χαρακτήρες δρουν σχεδόν σαν καρτούν μέσα στο καπνισμένο τοπίο. Και μην ξεχνάμε πως ο εφιάλτης του μεγάλου πολέμου δεν έχει σβήσει από τις ψυχές των ηρώων που γύρισαν από την κόλασή του…