«Ταξίδι προσφυγιάς 1942-1945» από την Ικαρία

Η συγγραφέας σε μικρή ηλικία είχε φύγει από την Ικαρία το 1942 σαν πρόσφυγας πολέμου και μετά από ένα επικίνδυνο ταξίδι έφτασε στην Τουρκία και από εκεί προωθήθηκε στη Μέση Ανατολή. Εκεί εκπαιδεύτηκε και υπηρέτησε σαν νοσοκόμα στο νοσοκομείο του προσφυγικού στρατοπέδου Νουσεϊράτ στην Παλαιστίνη, ενώ σπούδασε στο προσφυγικό σχολείο του στρατοπέδου. To στρατόπεδο στην ακμή του έφτασε να φιλοξενεί περίπου 20.000 Έλληνες πρόσφυγες.

Το σημείο διαφυγής στη σημερινή εποχή

Για όλα αυτά είχε μιλήσει στο παρελθόν στο www.ertnews.gr, ενώ τώρα ήρθε η ώρα συμπυκνωμένη αυτή η ιστορική μαρτυρία να βρει το δρόμο της προς τη δημοσιότητα και μέσα από ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο, που αποτελεί πολύτιμη πηγή στοιχείων.Η παρουσίαση θα γίνει στο ανοιχτό θεατράκι του χωριού «Πηγή» της Ικαρίας την Πέμπτη στις 11 Αυγούστου 2022, και ώρα 8μμ.

Θα μιλήσει η συγγραφέας, ενώ το βιβλίο θα παρουσιάσουν:

ο πρόεδρος της Πανικαριακής Αδελφότητας, Λευτέρης Κουτούφαρης

ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Νάσος Μπράτσος και

ο φιλόλογος Βαγγέλης Μαρίνης

Όπως αναφέρει η συγγραφέας: «Τότε η προσφυγιά είχε πορεία από τα νησιά μας, Ικαρία, Σάμο, Χίο, προς την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή.
Κι όλοι οι πρόσφυγες κρατούσαν βαθιά στην ψυχή τους την ελπίδα να τελειώσει ο πόλεμος και να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους, στην πατρίδα τους. Σήμερα η πορεία προσφυγιάς ακολουθεί τον αντίθετο δρόμο, από την Τουρκία προς τα νησιά μας. Και ελπίδα επιστροφής δεν υπάρχει. Η πολυπόθητη ειρήνη όνειρο που αναζητά ολόκληρος ο κόσμος του πλανήτη Γη».

Σε άλλο σημείο του βιβλίου, πριν το προσφυγικό ταξίδι, περιγράφοντας τις συνθήκες που δημιούργησε η πείνα αναφέρει μεταξύ άλλων: «Θυμήθηκα το αγόρι από το Καραβόσταμο, ένα παιδί 15-16 χρονών. Φάνης Κούβαρης. Ήταν πρησμένος, μισολιπόθυμος αδυνατούσε να περπατήσει, ζητούσε βοήθεια. Η αβιταμίνωση τον είχε φτάσει στα όριά του. Αργότερα ο Φάνης σκοτώθηκε, ναύτης στο "Αβέρωφ", πολεμούσε το φασισμό».

«Στα αυτιά μου έφτανε ακόμα η φωνή του μπάρμπα Κωνσταντή Μαυρογιώργη που πριν λίγες μέρες καθότανε στο βράχο έξω από το σπίτι του στην Αγία Κυριακή, αγναντεύοντας το λιμάνι του Ευδήλου. Περίμενε να φανεί το καΐκι με το δελτίο (αλεύρι του Ερυθρού Σταυρού) και φώναζε "ΠΕΙΝΩ"».

«Τα παιδιά έπαιζαν με το ψόφιο άλογο του κυρ Γιάννη Μαυρογιώργη, πετώντας πέτρες στο φουσκωμένο πτώμα του ζώου κι ο γδούπος ένας ήχος παράξενος σου αναστάτωνε την παιδική ψυχή. Σε λίγες ημέρες το φουσκωμένο πτώμα έγινε κύριο φαγητό για κάποιους ανθρώπους από το διπλανό χωριό, το Καραβόσταμο. Κείνη τη μέρα συνάντησα τον Χρήστο το μικρό γιό του παπα-Νικόλα Φράγκου στο δρόμο μέσα στο ρέμα του Κεραμέ, να κρατάει ένα κομμάτι κόκκινο κρέας και να το τρέχει στη μάνα του να του το τηγανίσει. Ήταν από το κρέας του νεκρού αλόγου».

Φωτο: αρχείο Ν. Μπράτσου (πολλοί Ικαριώτες κρύβονταν σε σπηλιές σε δυσπρόσιτες παραλίες για να μην εντοπιστούν από τα ιταλικά περίπολα, μέχρι να έρθει το βράδυ η βάρκα που θα τους πέρναγε στα μικρασιατικά παράλια).