Οι ταινίες που βλέπουμε από την Πέμπτη 14 Απριλίου

Φανταστικά Ζώα: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γέιτς

Ο καθηγητής Άλμπους Ντάμπλντορ (Τζουντ Λο) γνωρίζει ότι ο πανίσχυρος σκοτεινός μάγος Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ (Μαντς Μίκελσεν) κινείται για να πάρει τον έλεγχο του Κόσμου των Μάγων. Ανίκανος να τον σταματήσει μόνος του, αναθέτει στον Μαγικοζωολόγο Νιουτ Σκαμάντερ (Έντι Ρέντμεϊν) να ηγηθεί μιας ατρόμητης ομάδας μάγων, μαγισσών και ενός γενναίου μαγκλ φούρναρη σε μια επικίνδυνη αποστολή, όπου συναντούν παλιά και νέα ζώα και συγκρούονται με την ενισχυμένη λεγεώνα του Γκρίντελβαλντ. Αλλά με τόσα πολλά να διακυβεύονται, πόσο καιρό μπορεί ο Ντάμπλντορ να παραμείνει αμέτοχος;

Ενθύμιον

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Νίκος Ζιώγας

Στο «Ενθύμιον» μεταφερόμαστε στο Γιρομέρι Θεσπρωτίας τις ημέρες του Πάσχα. Μέσα από τον κινηματογραφικό φακό γινόμαστε παρατηρητές της καθημερινότητας και των ανθρώπων αυτού του μικρού χωριού και αναζητούμε τις ρίζες ενός ξεχωριστού εθίμου. Μέσα από τα τραγούδια, τα λόγια και τους ήχους οι λιγοστοί του κάτοικοι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανές τις παραδόσεις, τους θρύλους και να δώσουν συνέχεια στη ζωή ακόμα και μετά το τέλος της. Μια αποτύπωση όχι μόνο εθνογραφική, ενός εθίμου η καταγωγή του οποίου χάνεται στο χρόνο, όπου τα έγχρωμα φιλμ του παρελθόντος σμίγουν με το ασπρόμαυρο παρόν και όπου οι ήχοι του κλαρίνου αντηχούν μέσα από τις πέτρες, τα βουνά, και τα πρόσωπα. Το «Ενθύμιον» είναι μια απόπειρα, αντίθετη στην αδίστακτη ψηφιοποίηση της εποχής μας, να κρατηθεί ζωντανή η αναλογική μνήμη της ελληνικής επαρχίας: ένα ενθύμιο ζωής.

Αδάμ, Πού Ει;

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ζαπορόσενκο

Το «Αδάμ, πού ει;» είναι μία βιωματική ταινία που εισάγει τον θεατή στην πολύμορφη καθημερινή ζωή της Μονής Δοχειαρίου, ενός από τα παλιότερα μοναστήρια της χερσονήσου του Άθω. Από την αρχή, ο Θεός καλεί σε μετάνοια τον πεπτωκότα Αδάμ λέγοντάς του, «Αδάμ, πού είσαι;» και στη συνέχεια ο φακός «αιχμαλωτίζει» στιγμές της καθημερινότητας, γεμάτες με αυθεντικούς χαρακτήρες και καθημερινούς αγιασμένους ήρωες που ζουν απελευθερωμένοι από τις πολύπλοκες προτεραιότητες που επιβάλει ο φιλόϋλος σύγχρονος πολιτισμός. Αυτό που αναδύεται είναι μια φευγαλέα ματιά στην παράλληλη ύπαρξη μιας ευημερούσας μοναστικής κοινότητας, στην καρδιά του 21ου αιώνα.

Η Ιερότητα του Βουνού

Σκηνοθεσία: Ρενάν Οζτούρκ και Φρέντι Γουίλκινσον

Ο σπουδαίος φωτογράφος Μπραντ Γουόσμπερν μας έχει χαρίσει τις ωραιότερες αεροφωτογραφίες βουνών, όλων των εποχών. Πετώντας πάνω από αχαρτογράφητες οροσειρές, κρεμασμένος από την ανοιχτή πόρτα ενός αεροπλάνου, ο Γουόσμπερν τράβηξε θρυλικές φωτογραφίες, χάρη στις οποίες μπόρεσε να σχεδιάσει χάρτες, να πραγματοποιήσει επιστημονικές έρευνες, να ανακαλύψει τις πρώτες αναβάσεις και να εμπνεύσει πολλούς ανθρώπους. Πάνω από ογδόντα χρόνια μετά από την πρώτη αεροφωτογραφία του Όερους Ντενάλι από τον Γουόσμπερν, δύο φίλοι ορειβάτες, ο Ρενάν Οζτούρκ και ο Φρέντι Γουίλκινσον κοιτάζουν κάποιες φωτογραφίες του Γουόσμπερν και έχουν την εξής τρελή ιδέα: το όνειρό τους δεν είναι να ανεβούν την οροσειρά, αλλά να διασχίσουν πλαγίως τις πιο απαγορευτικές κορυφές της, τον ορεινό όγκο του Moose’s Tooth. Είναι σίγουρα ένας καινούργιος τρόπος εξερεύνησης του ίδιου τοπίου που πρώτος ανακάλυψε ο Γουόσμπερν. Καθώς πραγματοποιούν τη διαδρομή μέσα από δύο αποστολές – μέσα σε παγωμένες σκηνές, με κομμένα σκοινιά και κατολισθήσεις – η επιθυμία τους να είναι οι πρώτοι που ολοκληρώνουν αυτή την παράτολμη διάσχιση της οροσειράς εξελίσσεται σε εμμονή.

Η Ώρα των Φούρνων

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Οκτάβιο Τζετίνο και Φερνάντο Σολάνας

Το ντοκιμαντέρ ποταμός των Οκτάβιο Τζετίνο και Φερνάντο Σολάνας χαρακτηρίστηκε ως «το πρότυπο του επαναστατικού ακτιβιστικού κινηματογράφου» και ασχολείται με τις πολιτικές του «τριτοκοσμικού στιλ» κινηματογράφου και Λατινο-αμερικανικά μανιφέστα της δεκαετίας του 1960. O τίτλος είναι ένας υπαινιγμός για τις φωτιές που άναψαν οι ιθαγενείς της Αμερικής στις ακτές της Αργεντινής και είδαν οι κονκισταδόροι, και για το απόφθεγμα του Χοσέ Μαρτί που επανέλαβε ο Τσε Γκεβάρα: «είναι η ώρα για τους φούρνους, και δεν θα φανεί παρά μόνο φως». (“Es la hora de los hornos y no se ha de ver más que la luz”)

Πηγή: culturenow.gr