Γελάσαμε με τη ψυχή μας, στο "Έτσι είναι η ζωή"

Καλοκαιράκι και τι καλύτερο στην Αθήνα, από μια επίσκεψη σε θερινό σινεμά της γειτονιάς, με μπιρίτσα για χαλάρωμα. Οι κριτικές της ταινίας δεν ήταν ενθαρρυντικές από τους περισπούδαστους κριτικούς μας, αλλά μια ματιά στις κριτικές του κοινού μας έπεισαν να τους αγνοήσουμε και ορθώς πράξαμε.

Η ταινία ήταν απολαυστική παρά τη μεγάλη χρονική διάρκεια της(περίπου δυο ώρες), γέλια απ όλο το κοινό και πολλές φορές παρατεταμένα από προηγούμενη σκηνή, κάτι που είχαμε χρόνια να δούμε σε σινεμά.

Θα ήταν ιεροσυλία να συγκρίνουμε την ταινία με το «Πάρτι» του Πήτερ Σέλερς, αλλά μας το θύμισε πολλές φορές, μιας και βασίστηκε στην ίδια συνταγή με διαφορετικούς βέβαια προσανατολισμούς.

Τρία εκατομμύρια Γάλλοι έτρεξαν στις αίθουσες για την τελευταία ταινία των δημιουργών των «Άθικτων» (η τρίτη εμπορικότερη όλων των εποχών με 19,5 εκατομμύρια) , ενώ το «Έτσι είναι η Ζωή» ήταν υποψήφια για δέκα βραβεία Σεζάρ (έστω και χωρίς νίκη)

Ένα κάστρο του 17ου αιώνα φιλοξενεί μια κοσμική γαμήλια δεξίωση, την οποία έχει οργανώσει ο προνοητικός Μαξ. Μόνο που εκείνη τη βραδιά τα απρόοπτα βγαίνουν εκτός ελέγχου, φέρνοντας τον έμπειρο υπεύθυνο εκδηλώσεων στα όρια της νευρικής κρίσης. Απολαυστικός, ως κεντρικό πρόσωπο(Ζαν-Πιέρ Μπακρί), αφήνει όμως χώρο και για εκπληκτικούς δεύτερους και τρίτους ρόλους, όπως αυτούς του γαμπρού, του κονφερανσιέ-τραγουδιστή, της μαμάς, του «μαιμού» γκαρσόν .

Με λίγα λόγια αν είστε στην Αθήνα και ψάχνετε μια ταινία για να περάσετε ένα ευχάριστο βραδάκι, προτιμήστε την και θα μας θυμηθείτε. Θα γελάσετε με τη ψυχή σας…