Κριτική-After Yang: Ένα τρυφερό ημερολόγιο για την ουσία της ύπαρξης

Σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη της ταινίας: όταν ο Jake, αντιλαμβάνεται ότι ο Yang, το android που αναθρέφει την μικρή του κόρη, παύει να λειτουργεί, ψάχνει έναν τρόπο να τον επισκευάσει. Στην πορεία, ανακαλύπτει τη ζωή που περνούσε μπροστά από τα μάτια του και αποφασίζει να επανασυνδεθεί με τη γυναίκα του Kyra και την κόρη του Mika, καλύπτοντας μια απόσταση, της οποίας την ύπαρξη αγνοούσε.

Ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης, η μυστήρια αυτή μορφή του Χόλιγουντ που έχει εμπνευστεί το ψευδώνυμο του (Kogonada) από τον Ιάπωνα σεναριογράφο Kogo Noda και είχε συνεπάρει στο παρελθόν τους πάντες με τα ιδιαίτερα βίντεο δοκιμιακού χαρακτήρα πάνω σε σκηνοθέτες που θαυμάζει, μας παρουσιάζει ένα ελεγειακό δράμα, στο οποίο όσες περισσότερες πληροφορίες αποκαλύπτονται, τόσο πιο πολύ δενόμαστε συναισθηματικά με την ιστορία και τους χαρακτήρες της. Αρκετά φιλοσοφημένο, με διάθεση να προκαλέσει περισσότερα ερωτηματικά παρά να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις, αφήνει στην άκρη την πλοκή και επικεντρώνεται στους χαρακτήρες, στον συναισθηματικό τους κόσμο, στις σχέσεις μεταξύ τους αλλά και στην ατμόσφαιρα.

Παρ' όλα αυτά, είναι σίγουρο ότι ο βραδυφλεγής ρυθμός αλλά και η απουσία δράσης θα λειτουργήσει αρνητικά για αρκετούς. Για κάποιους άλλους όμως, τα μοτίβα που χρησιμοποιούνται από τον Kogonada θα γίνουν το “όχημα” για να “βυθιστούν” πνευματικά και συναισθηματικά βαθύτερα μέσα στο σύμπαν που έχει δημιουργήσει. Οι ξύλινοι μελωδοί που ακούγονται τόσο διακριτικά στο βάθος κάθε φορά που γυρνάμε στην οικία της οικογένειας, ο σχεδόν υπνωτικός τρόπος που ετοιμάζει το τσάι του ο πατέρας, η ηρεμία στην φωνή της μητέρας, αλλά και η στενάχωρη φιγούρα της μικρής τους κόρης, η οποία αδυνατεί να δεχτεί ότι δεν θα δει ξανά τον “μεγάλο της αδελφό”, συνθέτουν ένα πένθιμο αλλά ταυτόχρονα αγχολυτικό περιβάλλον, το οποίο απογειώνεται από τις νοσταλγικές μελωδίες των Aska Matsumiya και Ryuichi Sakamoto.

Ο Kogonada έχει προσέξει πάρα πολύ τους χαρακτήρες του και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από το κείμενο και τους διαλόγους που τους έχει δώσει. Η Jodie Turner-Smith στον ρόλο της συμπονετικής μητέρας, προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση με σεβασμό και κατανόηση, ενώ από την άλλη ο Collin Farrell στον ρόλο του συνεχώς απασχολημένου πατέρα, συμπεριφέρεται στο πρόβλημα με μία απάθεια, θαρρείς πως χάλασε μία από τις οικιακές συσκευές του σπιτιού και πρέπει να βρει τρόπο να την επισκευάσει, αδυνατώντας να κατανοήσει την σημαντικότητα του Yang και την συνοχή και σταθερότητα που προσέφερε η ύπαρξή του στην οικογένεια. Αυτό που κάνει ο Farrell με τον ρόλο είναι κάτι το ξεχωριστό. Με μία ερμηνεία εσωτερική και υποτονική, καταφέρνει να σε κρατήσει κοντά του συναισθηματικά μέχρι το φινάλε.

Και κάπου εδώ επιστρέφουμε στην εισαγωγή του κειμένου και στην τεχνική που χρησιμοποιεί ο Kogonada για να αφηγηθεί μία ιστορία μέσα στην ιστορία. Ένα συγκινητικό μοντάζ αναμνήσεων μέσα από τα μάτια του γλυκύτατου Yang, ένα τρυφερό ψηφιακό ημερολόγιο το οποίο δεν αφήνει ανεπηρέαστο κανέναν στην ιστορία, αλλά κυρίως τον Jake. Αξιοσημείωτη είναι και η ερμηνεία του Justin H. Min στον ρόλο του android, ο οποίος ενώ δεν εξανθρωπίζει τον χαρακτήρα του, καταφέρνει να τον κάνει συμπονετικό και ευαίσθητο ώστε να καταλάβεις τον λόγο που η μικρή Mika έχει επηρεαστεί τόσο άσχημα από την απουσία του.

Το After Yang είναι μία σεμνή ωδή στο πένθος μίας οικογένειας που έχει χάσει ένα αγαπημένο της πρόσωπο, ενώ ταυτόχρονα αναζητά απαντήσεις για την ουσία της ύπαρξης. Αντλώντας έμπνευση από το διήγημα Saying Goodbye to Yang του Alexander Weinstein, ο Kogonada, μας προσφέρει μία έντονη κινηματογραφική εμπειρία η οποία σπανίζει στις ημέρες μας. Δεν θα ήταν υπερβολικό αν λέγαμε ότι το συγκεκριμένο project είναι ίσως το καλύτερο sci-fi της χρονιάς.

Πηγή: unboxholics