Κορονοϊός: Το Τσέρνομπιλ του 21ου αιώνα;
Στις παράξενες μέρες που διανύουμε έχουν γραφτεί ασφαλώς πολλά και διάφορα γύρω από την πανδημία του Covid-19. Παρόμοιες κρίσεις, άλλωστε, βοηθούν ώστε να ευδοκιμούν κάθε λογής συνωμοσιολογίες. Mήπως ο κορονοϊός είναι το Τσερνομπίλ του 21ου αιώνα;
Από την άλλη, κάποια πράγματα είναι γνωστά και παραδεδεγμένα, ώστε να μας επιτρέπεται να έχουμε ως απλοί πολίτες ορισμένες υπόνοιες για τη διαχείριση της εξουσίας ανά τον κόσμο.
Σεβτσένκο για τον κορονοϊό: «Μου θυμίζει το Τσέρνομπιλ»
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Τους τελευταίους μήνες ανακινείται συνεχώς το ζήτημα της κατασκοπίας και του βιολογικού πολέμου με ποικιλότροπα σενάρια. Ένα από αυτά αφορά μία διακεκριμένη Κινέζα βιολόγο, την κυρία Κιού, η οποία με τον άντρα της και μια ομάδα μεταπτυχιακών φοιτητών εργαζόταν στον Εθνικό Μικροβιολογικό Ινστιτούτο του Καναδά και ξαφνικά βρέθηκε να κατηγορείται για παράνομη διακίνηση ιών υψηλής επικινδυνότητας προς την πατρίδα της. Ακόμα και αν αποδειχθεί ότι η περίπτωσή της δεν έχει σχέση με την παρούσα πανδημία, θα υπάρχουν σίγουρα κι άλλες σκοτεινές υποθέσεις που θα εμπλέκουν τον κορονοϊό με την κρατική εξουσία.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι μεγάλες δυνάμεις, και πρωτίστως η Κίνα, κάνουν κατάχρηση στην έρευνα των όπλων του βιολογικού πολέμου. Το ερώτημα είναι τι δουλειά έχουν οι ηγεσίες των κρατών να παίζουν με τα μικρόβια, εν έτει 2020. Γνωρίζουμε βέβαια ότι η μεγαλομανία και ο επεκτατισμός είναι το κουσούρι των Ηγεμόνων, αλλά θεωρούσαμε ότι ύστερα από αιώνες ολέθρου και συμφοράς ακόμα και ορισμένοι κουφιοκέφαλοι ηγέτες θα έβαζαν μυαλό. Ένα πάντως είναι βέβαιο: Η πυρηνική ενέργεια, όπως και τα όπλα βιολογικού πολέμου, είναι μια πραγματική πυριτιδαποθήκη στα θεμέλια της ανθρωπότητας.
Οι ηγεσίες των κρατών μάς διαβεβαιώνουν ότι όλα αυτά συντελούνται σε βαθμό υψίστης ασφαλείας, η πραγματικότητα όμως έρχεται κάθε τόσο για να διαψεύσει την αισιοδοξία τους. Αν όντως ο Covid-19 «διέρρευσε» από το εργαστήριο της Γουχάν που αποτελεί μέρος του Οργανισμού Βιολογικού Πολέμου της Κίνας, τότε έχουμε να κάνουμε με ένα νέο «Τσέρνομπιλ», για το οποίο κάποιοι θα έπρεπε να είναι υπόλογοι.
Δεν είμαστε επιστήμονες, αλλά αυτές οι νεραϊδοϊστορίες με τις νυχτερίδες και τους παγκολίνους, με τα μικρόβια που αίφνης μεταλλάσσονται και αποκτούν τόσο στοχευμένες ιδιότητες δεν πείθουν απόλυτα.
Θα μπορούσε λοιπόν αυτή η πανδημία να χρησιμεύσει ως μάθημα στους ανεπίδεκτους ταγούς της Γης, έτσι ώστε να δούμε επιτέλους το μέλλον σαν μια κοινή υπόθεση αλληλεγγύης και έντιμης συναλλαγής. Διαφορετικά, και με δεδομένη την εντατικοποίηση σε όλες τις μορφές πολέμου, αισθάνομαι ότι μας περιμένουν σύντομα και άλλα «Τσέρνομπιλ».
