Κακοκαιρία με ονοματεπώνυμο

Ρε, θα πέσει φωτιά να μας κάψει και τότε να σας δω τι όνομα θα δώσετε στο πυρ το εξώτερον!

Κακοκαιρία με ονοματεπώνυμο

Αν ζούσε ο μεγάλος ποιητής θα έγραφε: «Ρώτησα τον Άνεμο να μου πει τ’ όνομά του, κι εκείνος μου απάντησε "Αλέξης Ζορμπάς"». Είμαστε κι εμείς, είτε το θέλουμε είτε όχι, μια διαδικτυακή αποικία των Αμερικάνων. Πριν από χρόνια φωνάζαμε στους δρόμους «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Και τότε όμως όπως και τώρα ξεσηκώναμε τις συνήθειες και τα χούγια αυτού του απίθανου λαού, που στην ουσία δεν είναι ένα έθνος με κοινή καταγωγή και Ιστορία. Κι αν τω καιρώ εκείνω ήταν της μόδας η ψύχωση με τους εξωγήινους, σήμερα το παραμύθι αυτό δεν πιάνει. Έχουμε λοιπόν δαιμονοποιήσει τα στοιχεία της φύσεως και κατά την προσφιλή αμερικανική πρακτική που τείνει να «φακελώνει» τα πάντα ακόμα και τις ανώνυμες φυσικές δυνάμεις, αποφασίσαμε εφεξής να ονοματίζουμε τα καιρικά φαινόμενα, μεγεθύνοντας στον υπερθετικό βαθμό την ισχύ και τις επιπτώσεις τους.

Είναι κάτι σαν τηλεπαιχνίδι που παίζεται στον αχανή κόσμο της ενημέρωσης με μισθωμένους μετερεωλόγους οι οποίοι ανερυθρίαστα μιλούν για μεσογειακούς κυκλώνες και για θεούς και δαίμονες. Στο θερμοκήπιο του σύγχρονου κόσμου ανεγκέφαλοι παρουσιαστές σε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά πρωινάδικα μας καλούν καθημερινά σ’ ένα αδιάκοπο καλοκαίρι και θρηνούν στην κυριολεξία με το πρώτο συννεφάκι που θα εμφανιστεί στον ουρανό. Φταίει όμως και ο σύγχρονος άνθρωπος, αυτός ο περίφημος καταναλωτής, ο δικτατορίσκος που απαιτεί τα πάντα να είναι στα μέτρα του ακόμα και ο καιρός. Όχι βροχές, όχι χιόνια, όχι θερμοκρασία κάτω από 25 βαθμούς Κελσίου, όχι άνεμοι πάνω από 6 μπωφόρ. Πρόκειται για πραγματική κωμωδία κι αναρωτιέται κανείς ποιος κοροϊδεύει ποιον. Κακοκαιρία με ονοματεπώνυμο λοιπόν κι η βλακεία πάει σύννεφο. Ρε, θα πέσει φωτιά να μας κάψει και τότε να σας δω τι όνομα θα δώσετε στο πυρ το εξώτερον!