Τα κλασικά: «Είναι και χρόνος» - Χάιντεγκερ, ο παρεξηγημένος γίγαντας

Στο μνημειώδες έργο του «Είναι και χρόνος», ο κορυφαίος Γερμανός στοχαστής επισημαίνει ότι η ανθρώπινη ύπαρξη κυριαρχείται και διαποτίζεται από την μέριμνα.

Ο καθημερινός μόχθος και η αγωνία του ανθρώπου να ανταπεξέλθει στις βιοτικές του ανάγκες τον υποχρεώνει να ζει αναυθεντικά, λησμονώντας τον επικείμενο θάνατο και αδιαφορώντας για την βαθύτερη γνωριμία με τον εαυτό του.

Ο Χάιντεγκερ αναδεικνύει μια βαθύτερη «φωνή» αντίστοιχη με το σωκρατικό δαιμόνιο, την ηθική συνείδηση που ταυτίζεται με το αίτημα της αυθεντικής ύπαρξης. Αν η φωνή αυτή ηχήσει δυνατά μέσα μας κάποια στιγμή μας καλεί να προσεγγίσουμε τον εαυτό μας και να χαράξουμε το δικό μας δρόμο.

Κρίσιμο στοιχείο στην διαδικασία αυτή, που είναι διαδικασία ζωής, αποτελεί το «τέλος», ο θάνατος. Ο θάνατος με τη σειρά του οδηγεί στο αμείλικτο ζήτημα του χρόνου. Θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την ιδέα ότι ζούμε και πεθαίνουμε μέσα στο απέραντο χρόνο. Αν πρέπει να αναλογιστούμε το χρόνο, καλύτερα θα είναι να το κάνουμε σε άμεση συνάρτηση με την πεπερασμένη μας ύπαρξη.

Πατριάρχης του υπαρξισμού στα χρόνια της νεωτερικότητας ο Μάρτιν Χάιντεγκερ ήταν αναμφίβολα ο κορυφαίος φιλόσοφος του περασμένου αιώνα. Το έργο του σε ένα μεγάλο βαθμό αναπτύχθηκε προφορικά και διασώθηκε στις σημειώσεις των μαθητών του. Είναι δε χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο σκύλευσαν το πολύτιμο σώμα αυτού του έργου φιλόσοφοι μικρότερης εμβέλειας όπως ο Ζαν Πολ Σαρτρ.