Ο μεγάλος Γιάννης Μπέζος στο «ΦΩΣ»: «Με ενοχλεί που χάνεται το ελληνικό στοιχείο από τις ομάδες»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Τον κυνηγούσα χρόνια τον Μπέζο και αρνιόταν, δικαίωμά του, είναι και γενικώς δύσκολος με τις συνεντεύξεις. Μεγάλος ηθοποιός, με άποψη, με προσωπικότητα, αν δεν του αρέσει κάτι σε κόβει με τη μία. Μου είχε πει από πριν ότι θα είχε γύρισμα για την τηλεόραση και ότι δεν θα είχε πολύ χρόνο. Όταν άρχισα να τον ρωτάω για τα παλιά λοιπόν, πώς έγινε Ολυμπιακός και τέτοια, εκνευρίστηκε. Το γύρισα έγκαιρα και αξιοποίησα όσο χρόνο είχαμε, μη μου το ακύρωνε.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 15/12/2020

Εμφανίζεστε στα σίριαλ με φανέλα Ολυμπιακού, δεν σας φοβίζει αυτό για τους άλλους οπαδούς;

Γιατί να με φοβίζει;

Μη χάσετε δημοφιλία από οπαδούς των άλλων ομάδων.

Όχι, όχι. Ξέρουν οι άλλοι φίλαθλοι πολύ καλά ότι όλα αυτά τα κάνω με χιούμορ. Ορισμένοι που είναι φανατικοί μέχρι αρρώστιας, αυτοί που είναι υπερβολικοί, είναι εκτός ενδιαφέροντός μου.

Οι ομάδες μας δεν πάνε καλά στην Ευρώπη. Έχετε άποψη γιατί συμβαίνει αυτό; Φταίει η γενικότερη πτώση της χώρας σε όλα τα θέματα;

Δεν είναι καλές οι ομάδες! Πολύ απλά. Τι σχέση έχει αυτό με τα υπόλοιπα θέματα στη χώρα; Κατά καιρούς υπήρχαν περίοδοι που οι ομάδες μας ήταν πολύ ανταγωνιστικές στην Ευρώπη και περίοδοι ύφεσης. Τώρα οι ομάδες μας είναι σε ύφεση. Κακά τα ψέματα, είμαστε σε μεγάλη ύφεση, τα είδαμε. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις ευρωπαϊκές ομάδες επιπέδου.

Το ότι παίζουν ελάχιστοι Έλληνες στις καλές ελληνικές ομάδες σάς ενοχλεί;

Ναι, με ενοχλεί! Δεν μου αρέσει αυτό. Δεν έχουν σχέση οι ομάδες με αυτό που ήταν στο παρελθόν. Με την παράδοση του Πειραιά για τον Ολυμπιακό, με τους αστούς της Αθήνας για τον Παναθηναϊκό, με το προσφυγικό στοιχείο για την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Πού είναι όλα αυτά; Είναι κλαμπ απρόσωπα που έχουν το όνομα και τη φανέλα, αλλά ζουν με τη φανέλα του παρελθόντος. Και ζουν με αφιερώματα που γίνονται σε παλιούς μεγάλους παίκτες-σύμβολα του παρελθόντος. Ναι, αλλά αυτά όμως δεν αρκούν. Αν δεν υπάρξει πρωτογενής παραγωγή, θα ξεθωριάζει όλο και περισσότερο αυτό που ξέραμε ως ποδόσφαιρο. Έχουμε ταλέντο, έχουμε υλικό, αλλά προτιμάμε αντί να δώσουμε βάρος εκεί και να το αναπτύξουμε με προγραμματισμό, να πηγαίνουμε στα έτοιμα.

Από τον Ολυμπιακό ποιος παίκτης σάς αρέσει φέτος πιο πολύ;

Στην Ευρώπη φέτος ο Ολυμπιακός είχε μια ηττοπάθεια, ίσως παίζει ρόλο και η έλλειψη του κόσμου στις εξέδρες. Ήταν σαν φοβισμένοι οι παίκτες. Ο κόσμος δίνει ώθηση στην ομάδα, έχει λείψει.

Σε ποιον ποδοσφαιριστή είχατε μεγάλη αδυναμία;

Σε κανέναν, κοιτούσα την ομάδα.

Είστε υπέρ ή κατά της πώλησης παικτών σε ξένες ομάδες;

Εξαρτάται.

Από τι εξαρτάται;

Από το οικονομικό αντίκρισμα. Να πουλάμε σε υψηλή τιμή, ναι, να τους δίνουμε, αλλά να παίρνουμε άλλους καλούς στις θέσεις τους που να μην κοστίζουν πολύ. Και να μπορούμε να φτιάξουμε άλλους. Αυτό όμως θέλει προγραμματισμό και ο προγραμματισμός στη χώρα δεν είναι το φόρτε μας.

Οι «Απαράδεκτοι», που κάνατε απολαυστικά εκείνο τον ρόλο του γκέι, ήταν η πρώτη δουλειά σας στην τηλεόραση;

Δεν ήταν η πρώτη, αλλά ήταν η πρώτη επιτυχία.

Στην πορεία των χρόνων έκανα συνέντευξη χωριστά και με τους τρεις άντρες εκείνης της σειράς που άφησε ιστορία. Σπύρος Παπαδόπουλος, Βλάσσης Μπονάτσος και εσείς. Και οι τρεις Ολυμπιακοί.

Έτυχε.

Διατηρήσατε φιλία με τους άλλους δύο; Με τον Βλάσση Μπονάτσο όσο ζούσε.

Βεβαίως. Και με τον Σπύρο Παπαδόπουλο ακόμα τα λέμε.

Αν σας ζητήσει η κυβέρνηση να κάνετε ένα διαφημιστικό σποτ, όπως αυτό που είχε κάνει στο πρώτο κύμα της πανδημίας ο Σπύρος Παπαδόπουλος, θα το κάνατε; Εκείνος το είχε κάνει για το «μένουμε σπίτι». Εγώ τώρα μιλάω για το εμβόλιο.

Φυσικά θα το έκανα!

Γιατί; Επειδή είστε υπέρ του εμβολίου ή επειδή θα το ζητούσε η κυβέρνηση της χώρας;

Επειδή το ζητάει η ζωή η ίδια!

Γνωρίζετε πολύ κόσμο στον χώρο σας, ακούτε για ηθοποιούς που ζητάνε δανεικά;

Βεβαίως, υπάρχουν πολλοί στον χώρο του θεάτρου που όχι μόνο ζητάνε δανεικά αλλά δεν έχουν και να φάνε! Κάνει αγώνα το σωματείο, ο φίλος ο Μπιμπίλας, μέχρι και για συσσίτιο... Υπήρχε πρόβλημα και πριν από την πανδημία στον χώρο, θέλει μεγάλη συζήτηση αυτό το θέμα.

Είστε δεκαετίες στο θέατρο, έχετε δει πολλά, θυμάστε χειρότερη εποχή;

Δεν μπορεί να υπάρξει χειρότερη εποχή από αυτήν, αφού είναι κλειστό το θέατρο. Είναι κάτι τελείως έκτακτο αυτό που ζει ο κλάδος.

Θα περάσει γρήγορα το πλήγμα για το θέατρο; Τι πιστεύετε;

Αυτό το ξέρουν οι επιστήμονες μόνο.

Όχι, δεν εννοώ πότε θα περάσει η πανδημία. Εννοώ οι ψυχολογικές συνέπειες στον κόσμο, όταν περιοριστεί η πανδημία, αν θα έρχονται στο θέατρο και στον συνωστισμό ή θα το αποφεύγουν.

Εγώ πιστεύω ότι θα επανέλθει γρήγορα ο κόσμος στο θέατρο!

Κι εγώ την ίδια άποψη έχω για τα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Ο άνθρωπος ξεχνάει και προχωράει, έχει περάσει μεγαλύτερες καταστροφές.

Η κρίση στο θέατρο θεωρώ ότι θα περάσει και πιο γρήγορα από ό,τι φανταζόμαστε.

Αν σας ρωτούσε ένα νέο παιδί που θέλει να γίνει ηθοποιός, θα του λέγατε να μπει στον χώρο ή να μην μπει;

Δεν θα πω εγώ σε κανέναν τι να κάνει. Είτε του πω να μπει είτε του πω να φύγει μακριά, αν είναι να μπει, θα μπει. Αν δεν μπει, σημαίνει ότι δεν κάνει για να γίνει ηθοποιός!

Δηλαδή, αν έχεις το ταλέντο και τη θέληση, δεν σε σταματάει τίποτα.

Αν θες πράγματι να κάνεις αυτήν τη δουλειά, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις άλλη!

Πολλοί ηθοποιοί σχολίαζαν αρνητικά για χρόνια την τηλεόραση, μίλαγαν θετικά μόνο για το θέατρο. Και είναι ειρωνικό που τελικά στην καταστροφή που ζει ο χώρος έμεινε μόνο η τηλεόραση ως διέξοδος για τον κλάδο.

Ήταν αναμενόμενο ότι μόνο η τηλεόραση θα παρέμενε, αφού την παρακολουθεί ο κόσμος από το σπίτι, σε αντίθεση με το θέατρο. Από εκεί και πέρα η κριτική και τα σχόλια των συναδέλφων είναι σεβαστά.

Εσείς σνομπάρατε ποτέ την τηλεόραση στις δηλώσεις σας;

Τι να σνομπάρω, αφού έχω κάνει... εκατό σειρές.

Κι άλλοι έπαιξαν στην τηλεόραση, αλλά την απαξίωναν.

Πείτε μου έναν που να έχει κάνει επιτυχία στην τηλεόραση και να τη βρίζει. Αυτοί που είχανε αποτυχίες την έβριζαν! Για να κάνεις επιτυχίες στην τηλεόραση πρέπει να την αγαπάς.

Και ο Μάνος Χατζιδάκις είχε κάνει μεγάλη επιτυχία με τα τραγούδια του στον ελληνικό κινηματογράφο, μέχρι και Όσκαρ πήρε, αλλά τα μισούσε.

Δεν τα μισούσε. Όμως δεν ήθελε να είναι αυτά που χαρακτήριζαν το έργο του...

Τον ελληνικό κινηματογράφο επίσης του Φίνου τον σνόμπαραν. Όμως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, για παράδειγμα, μεγάλωσε τόσες γενιές και συνεχίζει. Ο γιος μου είναι 6,5 χρόνων και έχει τρέλα μαζί της.

Ό,τι αντέχει στον χρόνο είναι καλό! Αλλιώς χάνεται και φεύγει. Επομένως δεν έχει σημασία τι λέω εγώ και τι λένε οι κριτικοί. Αφού αρέσει ακόμα στον κόσμο, κάτι σημαίνει αυτό. Για να κρατάει ακόμα επί τόσες δεκαετίες, σημαίνει ότι κάτι ξεχωριστό είχαν να πουν τότε οι άνθρωποι που έφτιαξαν αυτά τα έργα.