Ο Ολυμπιακός που ξεκίνησε να παίζει καλό μπάσκετ και το ματς - σταθμός στο ΟΑΚΑ

Δεν είναι εύκολο αυτό που έκανε το βράδυ της Παρασκευής 29/11 ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ. Οι «ερυθρόλευκοι» δε νίκησαν απλά την Αρμάνι, αλλά την διέλυσαν βγάζοντας στην επιφάνεια όλες τις αδυναμίες της.

Οι παίκτες του Κεστούτις Κεμζούρα έδωσαν μια καλή παράσταση μπροστά στο κοινό τους το οποίο μπορούν πλέον να ισχυριστούν ότι κέρδισαν με τη δουλειά τους. Γιατί, για να λέμε και του στραβού το δίκιο σε αυτό οφείλεται η αγωνιστική μεταμόρφωση της ομάδας του Πειραιά. Στη δουλειά που κάνουν οι παίκτες στις προπονήσεις.

Ο Ολυμπιακός φέτος είναι μια ομάδα που προσπαθεί να αλλάξει τη φιλοσοφία του πρόσφατου παρελθόντος. Έχει στις τάξεις του τους περισσότερους ξένους από κάθε άλλη ομάδα που έχουν φτιάξει οι αδερφοί Αγγελόπουλοι γεγονός που είναι φυσικό να «μπέρδευε» κάπως τους παίκτες που είναι χρόνια στην ομάδα.

Για τις επιλογές του Μπλατ τα έχουμε γράψει άπειρες φορές. Ο διάδοχός του όμως προσπαθεί να «μαζέψει» την εικόνα και όπως φαίνεται τον τελευταίο καιρό τα καταφέρνει μια χαρά. Ο Ολυμπιακός στους τελευταίους του αγώνες εμφανίζει διαφορετικό πρόσωπο και «σβήνει» τις ανορθογραφίες που εμφάνιζε στο ξεκίνημα.

Για αυτό ευθύνεται κατά πολύ ο προπονητής του. Ο Κεμζούρα έχει καταφέρει να δώσει ξανά ρόλους στους παίκτες του και να πάρει όσα μπορούν να δώσουν στο παιχνίδι της ομάδας.

Έχει επαναφέρει το πικ εντ ρολ, έχει «σφίξει» αρκετά την άμυνα και γενικά τα σημάδια που φαίνονται στην άκρη του ορίζοντα μόνο αισιόδοξα μπορεί να είναι. Πλέον, οι παίκτες του έχουν μπροστά ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι, αυτό με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ αύριο, 6/12.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο κόσμος του Θρύλου ζει και αναπνέει για αυτή την αναμέτρηση. Το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και στο εσωτερικό της ομάδας μετά τα όσα έχουν συμβεί από πέρυσι, με την παράμετρο όμως να είναι ξεκάθαρο ότι στόχος της σεζόν δεν είναι οι δύο νίκες με τους πράσινους, αλλά η πρόκριση στα play offs.

Αν αυτά τα δύο έρθουν και συνδυαστικά, τότε το κέρδος θα είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο φανταζόμαστε...