Μετά τον ηρωϊσμό θέλει και μυαλό

Οι μάχες που θα δώσει ο Ολυμπιακός στο Κάουνας αναμένονται με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Η Ζαλγκίρις που έσπασε την έδρα, έχει (θεωρητικά) το πλεονέκτημα. Έχει όμως και το άγχος, πλέον, της διαχείρισης μιας κατάστασης στην οποία βρίσκεται για πρώτη φορά. Σε αντίθεση, οι «ερυθρόλευκοι» μπορεί να υστέρησαν μέσα στο γήπεδό τους, έχουν όμως την εμπειρία να ξεφεύγουν από τέτοιες καταστάσεις. Μόλις πέρσι βρισκόταν στην ίδια.

Πράγματι, ο Ολυμπιακός όπως και φέτος έτσι και πέρσι είχε ηττηθεί μέσα στο γήπεδό του και πήγαινε στην Κωνσταντινούπολη για να διεκδικήσει την πρόκρισή του στο φάιναλ-φορ.
Τα κατάφερε, ισοφαρίζοντας σε 2-2 και γύρισε τη σειρά ξανά στο ΣΕΦ.

Πολύ σωστά θα πει κανείς ότι η Ζαλγκίρις δεν είναι Εφές. Οι Τούρκοι δεν φημίζονται, πρώτον για την… σταθερότητα και τη συνέπειά τους στα μεγάλα παιχνίδια, δεύτερον για τα ψυχικά τους αποθέματα και τρίτον για την καυτή τους έδρα, αφού ακόμη κι όταν το Αμπντί Ιπεκτσί γεμίζει η ατμόσφαιρα δεν είναι τόσο «δυναμική».

Ναι, η Ζαλγκίρις είναι σαφώς πιο μαχητική ομάδα, που από την αρχή της χρονιάς είναι κάτι περισσότερο από ένα … κακό σπυρί. Η νίκη της στον πρώτο αγώνα ήταν η απόδειξη των δυνατοτήτων ενός πολύ οργανωμένου και μαχητικού συγκροτήματος, που παίζει κολεγιακό μπάσκετ και φυσικά διαθέτει μια από τις πιο καυτές έδρες στην Ευρωλίγκα. Στην Ζαλγκίριο Αρένα, χωρητικότητας 15.000 θεατών, πήγαν φέτος οι περισσότεροι φίλαθλοι σε όλη τη διοργάνωση.

Και τώρα που η ομάδα τους έφτασε ως εδώ, ένα βήμα πριν από το φάιναλ-φορ, οι Λιθουανοί θα την αγκαλιάσουν ακόμη περισσότερο. Είναι τρελοί με το μπάσκετ και … πιο τρελοί με την ομάδα που φοράει πράσινα.

Η Ζαλγκίρις ξέρει ότι κανείς δεν θα της ζητήσει τα ρέστα αν αποκλειστεί από τον Ολυμπιακό. Όσο να’ ναι όμως το βάρος στους ώμους των παικτών του Γιασικεβίτσιους είναι αρκετά μεγάλο, αντίστοιχο πλέον του … φάιναλ-φορ. Θα αντέξει η «σταχτοπούτα» της φετινής Ευρωλίγκας; Είναι ένα από τα ζητούμενα πριν από το τζάμπο την Τρίτη το βράδυ στο Κάουνας.

Ο Ολυμπιακός ταξιδεύει στη Λιθουανία λίγο πιο … σοφός, σίγουρα περισσότερο αποφασισμένος. Οι «ερυθρόλευκοι» κατάλαβαν ότι για να αποκλείσουν τη Ζαλγκίρις θα πρέπει να το νιώσει πρώτα απ’ όλα η καρδιά τους και μετά τα ταλαιπωρημένα κορμιά τους. Σίγουρα, πάντως, η πρόκριση δεν θα έρθει με το στόμα και τα μεγάλα λόγια. Γι αυτό και στον δεύτερο αγώνα έγιναν διαδοχικές υπερβάσεις. Οι παίκτες ξέχασαν τον πόνο και πάνω στο παρκέ οι εγωισμοί μπήκαν κατά μέρος, για να λειτουργήσει η ομάδα. Ακόμη και το δίλεπτο που έπαιξε ο Μπράουν, ας πούμε, ήταν χρήσιμο γιατί κατέληξε σε τρίποντο του Αμερικανού.

Τα προβλήματα είναι πάρα πολλά, ο Ολυμπιακός όμως που έχει βρεθεί και στο παρελθόν σε παρόμοια κατάσταση γνωρίζει το μυστικό να τα υπερνικήσει. Η δύναμη που μπορεί να μεταφέρει ο ένας στον άλλο συμπαίκτη είναι τεράστια, ακόμη κι όταν τον δει να κάνει ένεση πριν από το τζάμπολ, ή να παίζει με … ρήξη μηνίσκου, αψηφώντας τις επαφές, τις συγκρούσεις και τα τραντάγματα.

Πώς να μη τα δώσει όλα ο Μακ Λιν που παραδέχθηκε ότι έμεινε άφωνος με τους συμπαίκτες του, βλέποντας την αυταπάρνησή τους και τη θέλησή τους να αγωνιστούν;
Στο Κάουνας, όμως, ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί εκτός από τον ηρωισμό του, τον δυναμισμό του και το πάθος του και κάτι άλλο. Το καθαρό μυαλό και την εκμετάλλευση των όποιων λαθών κάνουν οι Λιθουανοί. Στον δεύτερο αγώνα είχε τέτοια διαστήματα. Τώρα, θα πρέπει να τα αυξήσει, με μια προϋπόθεση. Να πονοκεφαλιάσει την άμυνα της Ζαλγκίρις και κάποιος άλλος παίκτης της «ερυθρόλευκης» περιφέρειας πλην του Σπανούλη. Ο Μάντζαρης είναι καλά, παίρνει τα σουτ που πρέπει, αλλά πρέπει να δούμε έναν … Ρόμπερτς από την Κωνσταντινούπολη, ή το ΟΑΚΑ, για να βάλει προβλήματα στον Σάρας.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΟΟΥΤΣ, ΠΑΛΑΙΟΜΟΔΙΤΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ

Ο Γιασικεβίτσιους είναι σίγουρα ο προπονητής της χρονιάς. Παρουσίασε μια εξαιρετικά δομημένη ομάδα, με αρχές, με πολλά συστήματα που προκαλούν θαυμασμό για την εναλλαγή τους, αλλά και την προσήλωση των παικτών του όταν τα εκτελούν, σχεδόν, στην εντέλεια.
Η αντιμετώπιση, ωστόσο, της περιρρέουσας ατμόσφαιρας εκτός παρκέ ήταν ολότελα παλαιομοδίτικη. Από το ξεκίνημα της σειράς, σε κάθε του δήλωση, αναφέρεται στη διαιτησία. Μπορεί να … θήτευσε σε μια συγκεκριμένη σχολή ο Σάρας, στο γνωστό «δεν μιλάω για τη διαιτησία, αλλά … μιλάω», θα πρέπει να ξέρει όμως ότι και τα χρόνια έχουν περάσει και ότι έτσι δημιουργεί μια εικόνα που δεν συνάδει με την σύγχρονη τεχνικά καθοδήγηση της ομάδας του.

Το πολύ το κυρ Ελέησον το βαριέται και ο παπάς. Ο Σάρας θα έπρεπε να γνωρίζει και τις ελληνικές παροιμίες…

ΥΓ: Με ενδιαφέρον παρακολουθούμε στην Ελλάδα να μετράνε τις ελεύθερες βολές που κερδίζει ο Ολυμπιακός. Όταν το κάνουν οι «ερυθρόλευκοι» θεωρούνται … γραφικοί και αξίζουν της απόλυτης απαξίωσης και χλευασμού. Ενώ τώρα τα δικά τους παράπονα αποδεικνύουν ότι η «Ευρωλίγκα είναι σάπια»…