Βρίσε κι εσύ την Ευρωλίγκα, μπορείς

Είναι η διοργάνωση στην οποία οι δυο κορυφαίες ελληνικές ομάδες έχουν θριαμβεύσει, που μαζεύει χιλιάδες κόσμο, κυρίως στα μεγάλα ματς και τα πλέι-οφ. Η Ευρωλίγκα, εδώ και χρόνια, μιλάει ελληνικά, φιλοξενεί ό,τι καλύτερο έχει το μπάσκετ της χώρας (σε παίκτες και προπονητές, καθώς οι Έλληνες τεχνικοί διαπρέπουν, πλέον και εκτός συνόρων) αλλά το χόμπι μας είναι να τη βρίζουμε, ου μην να τη δυσφημούμε.

Εντάξει στην Ελλάδα είναι … παγκοίνως γνωστό ότι όταν εμείς αποτυγχάνουμε, κάποιος άλλος φταίει. Συνήθως, οι ξένοι. Άντε και οι «εγχώριοι» συνεργάτες τους. Το μπάσκετ δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Άλλωστε πριν από την Ευρωλίγκα τα άκουγε κατά καιρούς η FIBA. Το προσωνύμιο mafia κόλλησε πρώτα στη διεθνή ομοσπονδία, πριν το φορέσει … καπέλο ο Μπερτομέου. Το 1993 οι οπαδοί του ΠΑΟΚ είχαν αδειάσει το ΣΕΦ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαιτησία του ημιτελικού, αφήνοντας Λιμόζ και Μπενετόν Τρεβίζο να παίζουν σε κενές εξέδρες. Κατά καιρούς ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς έπαιρνε τη μορφή διαβόλου, που κυνηγούσε ανηλεώς τις ελληνικές ομάδες (ενίοτε και την Εθνική). Η αλήθεια ήταν τελείως διαφορετική. Ο γερο-Μπόρα ήταν (και είναι) ένας από τους καλύτερους φίλους της Ελλάδας, σε όλα τα επίπεδα.

Η Ευρωλίγκα, με τη σύγχρονη μορφή της, εμφανίστηκε το καλοκαίρι του 2000 όταν τα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το σκάφος της FIBA και να φτιάξουν το δικό τους πρωτάθλημα. Όσα δεν ακολούθησαν από την πρώτη σεζόν, ενσωματώθηκαν τη δεύτερη, καθώς η διεθνής ομοσπονδία φαινόταν ανήμπορη να αντιδράσει και να ορθώσει το ανάστημά της.

Στην Ελλάδα, ωστόσο, η διοργάνωση ευθύς εξ’ αρχής αντιμετωπίστηκε με πρωτοφανή εχθρότητα. Η ταυτόχρονη άνοδος του Γιώργου Βασιλακόπουλου στην προεδρία της FIBA Europe (το 2002) έκανε ακόμη πιο εχθρική την ατμόσφαιρα. Η Ευρωλίγκα, για την πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ ήταν μια λαθραία διοργάνωση, έστω κι αν εκεί έπαιζαν με τη θέλησή τους, τόσο ο Ολυμπιακός, όσο και ο Παναθηναϊκός.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τη σεζόν 2001-02, παρότι στην Ευρωλίγκα έπαιζαν Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, που μάλιστα προκρίθηκαν όλοι μαζί σε όμιλο του τοπ-16, τα κανάλια στην Ελλάδα σφύριζαν αδιάφορα. Ήταν η χρονιά που ο Σωκράτης Κόκκαλης, για να λυθεί το αδιέξοδο, βρήκε τον τρόπο να μεταφέρει εικόνα της Euroleague στην Ελλάδα, μέσω του TV Magic! Το κανάλι του Ολυμπιακού μετέδωσε τους αγώνες των «ερυθρολεύκων» από τον β΄γύρο και μετά και συνέχισε μέχρι το τέλος. Με μια λεπτομέρεια. Στον τελικό έπαιζαν … Παναθηναϊκός-Μπολόνια!

Καθώς η FIBA Εurope δεν έδειχνε ικανή να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ, η Euroleague βελτιώνοντας τις σχέσεις της με την παγκόσμια FIBA, άρχισε να κυριαρχεί. Στο τέλος επήλθε και συμφωνία. Η … εχθρότητα, πάντως, στην Ελλάδα δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται. Κατά καιρούς, μάλιστα, ο Παναθηναϊκός ύψωνε πολύ τους τόνους, ειδικά σε θέματα διαιτησίας, ενώ ήταν η ομάδα που είχε κατακτήσει τα περισσότερα τρόπαια (τέσσερα, συνολικά επί … Ευρωλίγκας)
Ο φετινός «πόλεμος» Ευρωλίγκας-FIBA που ξέσπασε με αφορμή τις εθνικές ομάδες (αλλά η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στην επιθυμία της διεθνούς ομοσπονδίας να ξαναγίνει η υπέρτατη αρχή του μπάσκετ) ξανάφερε στο προσκήνιο την ελληνική συνήθεια, να τα βλέπουμε όλα στραβά κι ανάποδα, ειδικά όταν … χάνει η ομάδα μας.

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε ένα μαραθώνιο αντιδράσεων, με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Η τιμωρία του από την πειθαρχική επιτροπή της Eυρωλίγκας ξεσήκωσε στο πόδι του ΟΑΚΑ. Σύσσωμος ο κόσμος του Παναθηναϊκού πιστεύει ακράδαντα ότι η αιτία που η ομάδα τους δεν πάει σε φάιναλ-φορ τα τελευταία πέντε χρόνια είναι οι … καταραμένοι διαιτητές της Ευρωλίγκας. Μεταξύ μας, με τη διαιτησία που βλέπουν στην Ελλάδα είναι απόλυτα λογικό να έχουν την συγκεκριμένη άποψη!

Την τελευταία εβδομάδα βιώσαμε … σε απόλυτο βαθμό, την παράνοια της συνομωσιολογίας. Καθώς η Ευρωλίγκα (κακώς) δεν βάζει τα παιχνίδια της 30ής αγωνιστικής την ίδια μέρα και ώρα, ξεκίνησε ένα άνευ προηγουμένου γαϊτανάκι. Φτάσαμε στο σημείο να νικάει ο Παναθηναϊκός στο Μιλάνο, αλλά επειδή η Μπασκόνια έχασε εντός έδρας από την Εφές, η διοργάνωση να έχει … ξεφτιλιστεί. Τον ακριβή λόγο δεν τον μάθαμε, γιατί ούτε η Μπασκόνια (που αντί για έκτη, έμεινε 7η και πήγε κατευθείαν πάνω στη Φενέρ), ούτε πολύ περισσότερο η (αδιάφορη) Εφές κέρδισαν κάτι.

«Όχι ήταν περίεργο παιχνίδι…» επιμένουν. Ε, πείτε μας ένα ματς της Ευρωλίγκας, που δεν ήταν. Πόσες φορές ανέτρεψε διαφορές ο Παναθηναϊκός; Πόσες φορές έχασε διαφορές ο Ολυμπιακός; Τι σημαίνει. Είχαν … στήσει κάτι και δεν το ξέρουμε;

Στο τέλος, αφού η (αδιάφορη) Ζαλγκίρις καθόλου δεν επηρεάστηκε από την ήττα της Μπασκόνια και νίκησε τον (αποδεκατισμένο) Ολυμπιακό, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η Ρεάλ … θα διάλεγε, εν τέλει, αντίπαλο.

Οι Μαδριλένιοι, βέβαια, δεν έκαναν κάτι «παράλογο». Νίκησαν την Μπάμπεργκ, όπως αναμενόταν και θα διασταυρωθούν με τον Παναθηναϊκό. Δε νομίζουμε ότι τέθηκε ποτέ δίλημμα, αν και κάποιοι … επιμένουν.

Σοβαροί να’ μαστε. Την Ευρωλίγκα μπορείς να την κατηγορήσεις για ένα δυο, τρία, δεκατρία πράγματα. Η αξιοπιστία της, ωστόσο, είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί. Όσοι προέβλεπαν θρίαμβο των τουρκικών ομάδων, ελέω Turkish Airlines, που συμπληρώνει σχεδόν μια δεκαετία σαν κεντρικός σπόνσορας, μετράνε μόλις ένα τρόπαιο της Φενέρ. Οι απανωτές ήττες της ΤΣΣΚΑ σε ημιτελικούς από τον Ολυμπιακό, επίσης είναι μια απόδειξη, ενώ τα αποτελέσματα των τελευταίων αγωνιστικών, τόσο πέρσι, όσο και φέτος είναι μια αποθέωση του fair play.

Καταλαβαίνουμε ότι ορισμένους εξυπηρετεί πάρα πολύ η δυσφήμιση της Ευρωλίγκας. Να μειωθούν και οι επιτυχίες των άλλων συλλόγων (ας πούμε του … Ολυμπιακού), που δεν μπορεί να είναι … καλύτεροι από τον δικό μας. Βρίστε τους διαιτητές, για να μη νομίζουμε ότι εκεί παίζουν οι καλύτεροι (άρα οι τέσσερις Έλληνες που δεν παίζουν στις εγχώριες διοργανώσεις, δεν είναι και … μεγάλη απώλεια). Βρίστε τους αντιπάλους, οι οποίοι δεν κερδίζουν στο γήπεδο, αλλά στο παρασκήνιο. Μοιράστε και ένα DVD με «αμφισβητούμενες» φάσεις, για να πείσετε τον κόσμο, ακόμη κι αν στο εξωτερικό έχουν αρχίσει να γελάνε…