Ολυμπιακός: Die Hard 2019

Ο Ολυμπιακός κόντρα στην Μπασκόνια φάνηκε κουρασμένος από τα σερί παιχνίδια και τις νίκες επί Παναθηναϊκού και ΑΕΚ. Μέσα σε πέντε μέρες είχε να δώσει τρία ματς. Σαν να είχε... αδειάσει. Έδειξε όμως κυρίως επηρεασμένος από την ξαφνική απουσία του Νίκολα Μιλουτίνοφ. Δεν είναι και μικρό πράγμα. Μπορεί ο Σέρβος τα προηγούμενα χρόνια να είχε διακριτικό ρόλο στο ρόστερ, αλλά τόσο πέρσι, όσο κυρίως φέτος, αποτελεί όχι μόνο τον βασικό σέντερ της ομάδας, αλλά και τον κορυφαίο της παίκτη.

Οι Πειραιώτες, λοιπόν, κλήθηκαν να δώσουν το πρώτο τους παιχνίδι χωρίς τον μέχρι τώρα MVP τους. Δίχως το ένα εκ των δύο (ο άλλος είναι ο Πρίντεζης) σημείων αναφορών τους μέσα στην ρακέτα, χωρίς τον ψηλό τους που φρόντιζε να κάνει την διαφορά στα ριμπάουντ και στο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Και οι Βάσκοι, που διαθέτουν μεγάλα και μακριά κορμιά, φρόντισαν να χτυπήσουν στην υψομετρική αδυναμία των γηπεδούχων. Πλησίασαν κοντά στο καλάθι και αξιοποίησαν τα... θηρία τους, με τους Βόιτμαν (10 πόντοι, 10 ριμπάουντ) και Πουαριέ (17 πόντοι, 12 ριμπάουντ) να κάνουν νταμπλ-νταμπλ. Είναι χαρακτηριστικό πως οι Βάσκοι είχαν στο πρώτο ημίχρονο 16/18 (!) δίποντα.

Η "ερυθρόλευκη" αυταπάρνηση, το refuse to lose ένστικτο, η Die Hard νοοτροπία του Ολυμπιακού

Δεν είχε άδικο στη συνέντευξη Τύπου ο Ντέιβιντ Μπλατ. Στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα η Μπασκόνια ήταν καλύτερη, ανώτερη. Όχι, ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε άσχημα, ούτε και ήταν απογοητευτικός. Αν κοίταζε κανείς τα νούμερα κατά την διάρκεια της αναμέτρησης, είχε το προβάδισμα στα ριμπάουντ, δεν είχε αρνητικό πρόσημο στον συσχετισμό ασίστ/λάθη και σούταρε καλύτερα στα τρίποντα. Την διαφορά την έκαναν τα δίποντα των Βάσκων και το πρόβλημα ήταν η άμυνα του, καθώς ό,τι έβαζε, το δεχόταν στα μετόπισθεν, εμφανίζοντας μία έλλειψη σκληράδας. Οι γηπεδούχοι ούτε που έκαναν φάουλ. Και όταν μαζεύεις σχεδόν σε κάθε κατοχή του αντιπάλου την μπάλα από το διχτάκι, ειδικά στην έδρα σου, αναμενόμενο είναι να σου βγει και νευρικότητα. Δεν παίζεις όμως μόνο εσύ, παίζει και ο αντίπαλος. Και οι Ισπανοί ήταν εξαιρετικοί. Έβγαζαν συνεργασίες, διάβαζαν έξυπνα το παιχνίδι και έβαλαν αρκετά μεγάλα σουτ, με αποτέλεσμα να έχουν το προβάδισμα του αγώνα στο μεγαλύτερο σημείο της αναμέτρησης. Αν ερχόταν η ήττα, δεν θα είχαν χάσει το ματς οι Πειραιώτες. Θα το είχε κερδίσει η Μπασκόνια. Αυτό όμως δε συνέβη...

Και δε συνέβη αυτό, γιατί είδαμε με ικανοποίηση το στοιχείο της περίφημης "ερυθρόλευκης" αυταπάρνησης να επιστρέφει στο μεγάλο λιμάνι. Εκείνο το refuse to lose ένστικτο, με το οποίο αυτή η ομάδα έχει σημειώσει στη σύγχρονη ιστορία της μεγάλες και εντυπωσιακές ανατροπές. Η Die Hard νοοτροπία πως θα παλέψει για τη νίκη μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Στοιχεία και χαρακτηριστικά που βρίσκονται στο περήφανο dna αυτής της ομάδας, τα οποία τα τελευταία χρόνια μας είχαν... λείψει. Είχαμε καιρό να τα δούμε, να τα απολαύσουμε και να μας συναρπάσουν.

Θα υπάρξουν και ματς τα οποία ο Ολυμπιακός θα τα "καθαρίζει" από νωρίς, όπως και ήδη έχει κάνει πράξη. Έχουν έρθει και θα έρθουν θετικά αποτελέσματα που θα πατά... το γκάζι στο δεύτερο ημίχρονο ώστε να επικρατήσει. Είναι σημαντικό όμως να μάθει να κερδίζει και ματς στα οποία δείχνει πως είναι χειρότερος από τον αντίπαλο του. Ήταν κατώτερος και με την Αρμάνι Μιλάνο στο ΣΕΦ, όπου και έχασε, αλλά εκείνο που ενόχλησε κυρίως τότε, ήταν πως από ένα σημείο και μετά το παράτησε το παιχνίδι. Εκείνη η συμπεριφορά δε συνάδει με την προσωπικότητα αυτής της ομάδας. Τώρα, όσοι βρέθηκαν στο παρκέ, έδωσαν κατάθεση ψυχής μέχρι τέλους. Τέτοιες ανατροπές μπολιάζουν τους νέους παίκτες με τη νοοτροπία του νικητή και θυμίζουν στους παλιούς πως η... μπογιά τους ακόμη περνάει. Όχι μόνο η... μπογιά τους, αλλά και η καρδιά τους, η οποία έμεινε ζωντανή στη ψυχοφθόρο διαδικασία του να κυνηγάς στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα το σκορ. Πείσμα, επιμονή, πίστη, αυταπάρνηση!

Η πεντάδα του Μπλατ στα τελευταία 15 λεπτά και το... παρκάρισμα του Σπανούλη στον πάγκο

Τα μεγάλα σουτ του Βιλντόζα πήγαν να κάνουν την... ζημιά στους γηπεδούχους. Εκείνο στα 3'58''πριν το τέλος (69-74) και κυρίως αυτό στο 1'04'', όταν και έκανε το σκορ 73-77. Το ένστικτο της επιβίωσης, όμως, μίλησε για τους Πειραιώτες, των οποίων είχε βγει η... γλώσσα στο παρκέ. Είχε ενδιαφέρον ο τρόπος που χειρίστηκε το ρόστερ του ο Ντέιβιντ Μπλατ σε τελευταία περίοδο και παράταση. Τα συγκεκριμένα 15 λεπτά τα έβγαλε σχεδόν όλα με την ίδια πεντάδα: Μάντζαρης (26:45), Γκος (39:22), Παπανικολάου (36:01), Πρίντεζης (38:04) και ΛεΝτέi (29:51). Με εξαίρεση ορισμένες μικρές αλλαγές δευτερολέπτων, οι "ερυθρόλευκοι" έπαιξαν με ακριβώς τους ίδιους παίκτες στα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Αυτοί ήταν που βρήκαν ρυθμό σε άμυνα και επίθεση, λειτουργούσαν καλά μαζί, αλλά ήταν φανερό σε ορισμένες φάσεις (έχαναν εύκολα λέι-απ) πως είχαν ξεμείνει από δυνάμεις και ζητούσαν... ανάσες. Ο Αμερικανός κόουτς, όμως, επέμεινε σε αυτό το σχήμα και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε.

Τα μόλις 11 λεπτά συμμετοχής του Βασίλη Σπανούλη είναι κάτι ασυνήθιστο, αλλά είναι ξεκάθαρο το μήνυμα που επιθυμεί να περάσει ο Ντέιβιντ Μπλατ. Όχι τόσο στον αρχηγό του Ολυμπιακού, όσο κυρίως στους συμπαίκτες του, αλλά και στον κόσμο. Θέλει την ομάδα του να μάθει (να εκπαιδευτεί) να κερδίζει και δίχως τον μεγάλο ηγέτη της στο παρκέ. Σχολίασε μετά το τέλος του ματς πως αυτό το έπραξε επειδή δεν ήθελε οι Πειραιώτες να γίνουν προβλέψιμοι με εκείνον στην πεντάδα. "Δεν μπορείς να περιμένεις συνεχώς να κάνει το ίδιο ένας παίκτης. Είναι εύκολο να σε διαβάσει ο αντίπαλος", τόνισε. Έχει λογική αυτό που λέει, καθώς δεν γίνεται να έχεις απόλυτη εξάρτηση από τα... κέφια του σούπερ-σταρ σου και ζητά να δει και άλλους παίκτες να βγαίνουν μπροστά (κυρίως αναμένει να δείξει στοιχεία ηγέτη ο Γκος), να παίρνουν πρωτοβουλίες όταν η μπάλα θα... καίει και να γίνονται πρωταγωνιστές, όπως συνέβη τώρα με τον Κώστα Παπανικολάου.

Δεν παύει, όμως, να είναι ένα μεγάλο ρίσκο να μην χρησιμοποιείς καθόλου στην πεντάδα σου σε ολόκληρη την τέταρτη περίοδο, και στην παράταση, μία τεράστια προσωπικότητα σαν τον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος έχει την εμπειρία, τις παραστάσεις, την αυτοπεποίθηση, το εκτελεστικό ένστικτο και το ηγετικό χάρισμα να κάνει την διαφορά στα δύσκολα. Όχι μόνο με ένα σουτ, αλλά ακόμη και με μία ασίστ. Έχει δώσει τόσες νίκες και τίτλους με αυτόν τον τρόπο. Ορθώς και λογικά πράττει ο Ντέιβιντ Μπλατ με το να του έχει μειώσει τον χρόνο συμμετοχής. Δεν γίνεται, πλέον, να παίζει για 30+ λεπτά. Όμως, μόλις 11 λεπτά παρουσίας στο παρκέ, σε ματς με παράταση και να τον έχεις... παρκάρει στον πάγκο σε τέταρτη περίοδο και έξτρα χρόνο, είναι ένα μεγάλο ρίσκο. Ναι, έκανε λάθη και δεν ήταν ιδιαίτερα καλός στον χρόνο που αγωνίστηκε. Καμία αντίρρηση. Όμως, είναι ένας από τους λίγους παίκτες που υπάρχουν στην EuroLeague που μπορούν να αλλάξουν και να καθορίσουν την ροή ενός αγώνα με τις εμπνεύσεις του.

O Παπανικολάου στην ζώνη του... λυκόφωτος

Πρόκειται για μία από τις κορυφαίες εμφανίσεις της καριέρας του. Συγκλονιστικό παιχνίδι από τον Κώστα Παπανικολάου, ο οποίος έδωσε τεράστια επιθετική ώθηση στον Ολυμπιακό, τελειώνοντας το ματς έχοντας 22 πόντους (ρεκόρ καριέρας στην EuroLeague) με 6/7 προσπάθειες πίσω από τα 6.75 μέτρα, δίνοντας ρεσιτάλ από την περιφέρεια. Σε όλα αυτά προσθέστε 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 μπλοκ και 1 κλέψιμο. Πολύτιμες άμυνες, μεγάλα σουτ, βοήθειες, κίνηση χωρίς την μπάλα, βουτιές στο παρκέ, με την ένταση στο... κόκκινο. Έκανε το βήμα μπροστά, ανέλαβε πρωτοβουλίες, έπαιξε με αυτοπεποίθηση, πήρε την ομάδα στις πλάτες του και την κράτησε στην... ζωή με το "καυτό" τρίποντο (με ταμπλό παρακαλώ) που έβαλε, στέλνοντας το ματς στην παράταση.

Αστείρευτη πηγή ενέργειας, ανεξάντλητο πάθος, παίκτης βαρόμετρο για τους "ερυθρόλευκους", μέλος του "χρυσού" γηγενή κορμού αυτής της ομάδας, με τα στοιχεία της προσωπικότητας του να έχουν περάσει στο dna της. Ηγετική εμφάνιση, φωνάζοντας δυναμικό "παρών" στα δύσκολα σε άμυνα και επίθεση, αποδεικνύοντας το γιατί η διοίκηση του έδωσε δικαιολογημένα ξεκάθαρη προτεραιότητα στη θέση "3" τα τελευταία χρόνια. "Σε βλέπουμε σαν τον επόμενο αρχηγό της ομάδας μας", του τόνισαν όταν ανανέωσε φέτος το συμβόλαιο του για τα επόμενα τρία χρόνια και εκείνος φροντίζει να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και στις προσδοκίες, όχι μόνο των προέδρων, αλλά και των φιλάθλων.

Φέτος, και ειδικά στα τελευταία παιχνίδια της ομάδας, έχει ανεβάσει και σταθεροποιήσει την απόδοση του σε υψηλά επίπεδα. Στα τρία τελευταία ματς του Ολυμπιακού στην EuroLeague (με Νταρουσάφακα, Παναθηναϊκό, Μπασκόνια), έχει μέσο όρο 15 πόντους, 52.3% στα τρίποντα (11/21), 5 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 1.6 κλεψίματα, δείγμα του πληθωρικού του ταλέντου, όντας ένας παίκτης που μπορεί να συνεισφέρει σε όλους τους τομείς.

Πλέον, ο Ολυμπιακός στρέφει την προσοχή του για το ματς κόντρα στην Ρεάλ, στην Μαδρίτη, για να κάνει το "τρία στα τρία" στις "διαβολοβδομάδες".Ήττα που φαντάζει... εντός προγράμματος, αλλά οι Πειραιώτες φέτος, μέχρι στιγμής, μετρούν μόνο νίκες απέναντι στις ισπανικές ομάδες, έχοντας πάρει ήδη δύο "διπλά" (Μπασκόνια, Βαρκελώνη) στην Ιβηρική χερσόνησο. Με νοκ-άουτ τον Μιλουτίνοφ και τους Πρίντεζη-Παπανικολάου-Γκος να έχουν παίξει 36+ λεπτά κόντρα στην Μπασκόνια, το σίγουρο είναι πως ο Ντέιβιντ Μπλατ θα πρέπει να μεγαλώσει το ροτέισον του.