Λεσόρ: «Μου έκανε ο πρόταση ο Γιαννακόπουλος στους τελικούς της Σερβίας, θέλω κι άλλες Euroleague»

Ο σέντερ του Παναθηναϊκού AKTOR, Ματίας Λεσόρ παραχώρησε συνέντευξη στο γαλλικό «SKWEEK».

Μεταξύ άλλων, ο Γάλλος ψηλός μίλησε για την πρώτη του επαφή με το μπάσκετ, για τη θητεία του στη Σαλόν και την Παρτιζάν, το draft του NBA, τη σύνδεσή του με τον κόσμο και την πρώτη του επαφή με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο πριν υπογράψει στον Παναθηναϊκό AKTOR.

Χαρακτηριστικά δήλωσε:

Για την πρώτη του επαφή με το μπάσκετ:

«Το νούμερο ένα άθλημα στην Γαλλία είναι το ποδόσφαιρο, οπότε αυτό έπαιζαν όλοι. Και εγώ έτσι ξεκίνησα. Ξεκίνησα το μπάσκετ στα 7, γιατί έπαιζαν τα μεγαλύτερα αδέλφια μου και τα ακολούθησα, ήθελα να τους μοιάζω. Οπότε έπαιζα και τα δύο. Στα 12 σταμάτησα το ποδόσφαιρο και έπαιζα μόνο μπάσκετ. Ήμουν πολύ καλύτερος στο μπάσκετ, μου άρεσε περισσότερο. Μπορεί να παίξω ποδόσφαιρο για πλάκα».

Για το αν πίστευε πως το μπάσκετ θα ήταν το μέλλον του:

«Στον τόπο μου δεν μιλάμε στα παιδιά για το μπάσκετ ως άθλημα. Δεν είναι κάτι που είναι εύκολο. Όταν ήμουν μικρός το να είσαι επιτυχημένος στο μπάσκετ σήμαινε να κερδίζεις το πρωτάθλημα στην Μαρτινίκα ή ολόκληρης της περιοχής. Δεν ήμουν κοντά σε επαγγελματίες. Είχα τον αδελφό μου αλλά είναι μεγαλύτερος και του πήρε καιρό να γίνει επαγγελματίας οπότε όταν ήμουν νέος δεν σκεφτόμουν πως ήθελα να γίνει το επάγγελμά μου. Ήθελα να γίνω σαν τον αδελφό μου αλλά στην Μαρτινίκα δεν έχουμε πρόσβαση σε αυτά. Ήταν ένα όνειρο αλλά δεν έλεγα πως ήθελα να γίνει δουλειά μου».

Για τη Σαλόν:

«Δεν ξέραμε τι θα κάναμε στο μέλλον, απλά περνούσαμε ωραία. Ήταν μία παρέα που περνούσε καλά. Δεν ξέραμε που θα κατέληγε ο καθένας. Σήμερα όταν το βλέπεις και καταλαβαίνεις πως ο ένας είναι στην Euroleague, ο άλλος στο NBA, ο άλλος είναι ο καλύτερος σκόρερ στην Τουρκία σκέφτεσαι πως ήταν μία τρομερή γενιά και όσα πετύχαμε το δείχνει αυτό. Αλλά δεν το είχαμε καταλάβει αυτό τότε, απλά περνούσαμε ωραία. Προσπαθούσαμε να κερδίσουμε. Βλέπαμε τα mock drafts, κάποια στιγμή ήταν 4 από εμάς σε αυτά. Ήταν τρελό. Δεν καταλαβαίναμε τι κάναμε. Ακόμα έχω επαφές με όλους. Είμαστε οικογένεια».

Για το NBA draft:

«Ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Τρομερό. Ήμουν εκεί με την οικογένειά μου. Ο πατέρας μου δεν ήταν εκεί γιατί είχε προβλήματα υγείας αλλά τηλεφωνούσε κάθε μέρα. Μας συμπεριφερόντουσαν σαν superstars. Έμενα στα καλύτερα ξενοδοχεία, πετούσα με τζετ, μιλούσα σε όλα τα media. Είδα κοσμήματα για πρώτη φορά, είδα διαμάντι για πρώτη φορά. Μου λέγανε αν ήθελα να τα φορέσω και φοβόμουν. Δεν ήθελα ούτε να το ακουμπήσω, αν το σπάσω δεν έχω αρκετά λεφτά να το πληρώσω. Ήταν τρομερή εμπειρία και ήταν όπως η καριέρα μου, με καλά και κακά. Πας εκεί και έχεις ενθουσιασμό και ο χρόνος περνάει, δεν βλέπεις το όνομά σου. Ο μάνατζερ σε καλεί, λέει πως αυτές οι ομάδες μπορεί να σε διαλέξουν και είσαι χαρούμενος, μετά στεναχωρημένος, μετά χαρούμενος, μετά στεναχωρημένος. Και μετά σε διαλέγουν και απλά είσαι περήφανος. Υπήρχαν πολλά συναισθήματα.

Εκείνη την βραδιά είπα όχι σε 3 ομάδες και μάλλον αν τις είχα διαλέξει θα πήγαινα κατευθείαν στο ΝΒΑ γιατί αυτές οι ομάδες ήθελαν να κάνουν κάποια trade και χρειαζόντουσαν παίκτες με μικρά συμβόλαια αλλά αν δεν γίνει θα πας στην Ευρώπη για έναν χρόνο. 2 από τις 3 ομάδες κατέληξαν να παίρνουν superstars. Είπα στον ατζέντη μου ότι δεν θέλω να πάω στην Φιλαδέλφεια γιατί είχαν ήδη πολλούς ψηλούς. Η άλλη ομάδα ήταν οι Σανς, ίσως να με έβαζαν να παίξω στο summer league και θα έβλεπαν μετά τι θα έκαναν, οι Σίξερς θα με έστελναν σίγουρα στην Ευρώπη. Με διάλεξαν και δεν ήμουν χαρούμενος αλλά ήμουν και χαρούμενος που το έζησα, άκουσα το όνομά μου και φόρεσα το καπέλο».

Για την Παρτιζάν και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς:

«Σε αυτό το στάδιο της καριέρας μου είχα πολλά σκαμπανεβάσματα και πήγα εκεί επειδή ήξερα πόσο σπουδαίος προπονητής είναι ο Ζέλικο και πόσο μπορεί να σε επηρεάσει και θα παίξω για αυτούς τους οπαδούς. Και έπαιξα για τον Ερυθρό Αστέρα στο παρελθόν οπότε ήταν και λίγο σαν εκδίκηση που ήθελα να πάρω, γιατί ήταν προσωπικό με τον Ερυθρό. Όταν πήγα εκεί δεν περίμενα κάτι. Η σύνδεση που είχα με τους οπαδούς ήταν κάτι τρελό. Είμαι ακόμα κοντά και με τους παίκτες ακόμα. Η σεζόν που είχαμε, η ομάδα δεν ήταν στην Euroleague για δέκα χρόνια και επιστρέψαμε και να δούμε πόσο τρελό ήταν. Κάθε ματς ήταν τρελό, και συνέχεια πηγαίναμε καλύτερα. Θα είναι για πάντα οικογένειά μου, ακόμα μιλάω με κάποιους οπαδούς και είναι οικογένεια για εμένα.

Ο βασικός λόγος που υπέγραψα ήταν ο Ζέλικο. Μιλήσαμε πριν. Το καλοκαίρι ήθελαν να με υπογράψουν αλλά αφού κέρδισα το Eurocup δεν ήθελα να ξαναπάω εκεί, δεν ήμουν ενθουσιασμένος. Και είπα στον ατζέντη μου πως θέλω να παίξω στην Euroleague. Κατέληξα στην Μακάμπι επειδή τραυματίστηκε ένας παίκτης τους. Ήθελα να πάω στην Μακάμπι, από μικρός ονειρευόμουν να παίξω εκεί. Μου άρεσε η ατμόσφαιρα, ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας. Όταν υπέγραψα ήμουν χαρούμενος, ήθελα να μείνω εκεί. Όταν έφυγα τον Δεκέμβριο, η Παρτιζάν επικοινώνησε ξανά μαζί μου. Δεν χρειαζόντουσαν ψηλό. Η Παρτιζάν με πήρε τηλέφωνο τον Σεπτέμβριο και μετά ξανά τον Δεκέμβριο, οπότε κατάλαβα πως πραγματικά με ήθελαν. Δεν είναι ότι απλά έψαχναν έναν παίκτη να γεμίσουν ένα κενό. Ήθελαν εμένα. Οπότε το να νιώθω πως ίσως ο κορυφαίος προπονητής στην Ευρώπη μου τηλεφωνεί και επιμένει ακόμα και όταν είπα όχι, ήταν πραγματικά πεινασμένος και ήθελε πολύ να πάω. Και αυτή την φορά δεν μπορούσα να πω όχι ακόμη και αν ήταν στο Eurocup. Θα παίξω για αυτόν τον προπονητή, για αυτή την ομάδα.

Θέλω να επιστρέψω κάποια μέρα στην Παρτιζάν. Τώρα είμαι στον Παναθηναϊκό και είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ και ελπίζω να μείνω για αρκετό καιρό. Όλοι στην οικογένειά μου θέλουν να ξαναπάω εκεί γιατί του άρεσε πολύ. Όπως είπα είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ και θέλω να κερδίσω όσους περισσότερους τίτλους μπορώ εδώ αλλά αν μπορέσω να τελειώσω την καριέρα μου στην Παρτιζάν θα επιστρέψω μία μέρα».

Για το αν σκεφτόταν να πάει σε άλλη ομάδα της Euroleague ή στο ΝΒΑ:

«Έχει να κάνει με τις ευκαιρίες που έχεις. Προσπαθώ να κερδίσω όσες ππερισσότερες Euroleague μπορώ και μου αρέσει η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Αλλά ποτέ δεν έχω παίξει στο ΝΒΑ και κάποιες φορές όταν είμαι στα αποδυτήρια και ακούω τους άλλους να λένε για το ΝΒΑ και δεν το έχω ζήσει, είναι κάτι που θα ήθελα να ζήσω αλλά δεν θα πάω στο ΝΒΑ ντε και καλά. Είμαι εδώ, παίζω, είμαι από τους βασικούς στην καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, οπότε δεν θα πήγαινα στο ΝΒΑ για να κάθομαι στην άκρη του πάγκου. Πρέπει να βρεθεί η σωστή ευκαιρία και η ομάδα που ξέρω πως θα έχει πραγματικό ρόλο για εμένα και θα έχει μπασκετικό νόημα αλλά πέρα από αυτό δεν σκέφτομαι πως πρέπει να πάω σε άλλη ομάδα. Είμαι εδώ και κάτι χτίζουμε με αυτή την ομάδα, προσπαθούμε να κερδίσουμε όσους περισσότερους τίτλους μπορούμε και τώρα είμαι αφοσιωμένος σε αυτό. Το επόμενο βήμα μου δεν είναι να πάω στο NBA αλλά να κερδίσω».

Για την πρώτη του επαφή με τον Γιαννακόπουλο:

«Μου τηλεφώνησα όταν ήμουν στην Παρτιζάν και έστειλε την πρόταση στον ατζέντη μου. Υπήρξαν κάποιες κουβέντες αλλά ήμουν ξεκάθαρος πως ήθελα να τελειώσω την σεζόν με την Παρτιζάν και η προτεραιότητά μου ήταν να μείνω εκεί. Τους είπα πως δεν θα απαντούσα μέχρι να μιλήσω με την Παρτιζάν. Προσπαθήσαμε με την Παρτιζάν να βρούμε μία λύση και να μείνω εκεί, με μία συμφωνία που θα έκανε χαρούμενες και τις δύο πλευρές. Δυστυχώς δεν έγινε και τότε κατάλαβα πως δεν θα συμφωνούσαμε και τελείωσε η θητεία μου εκεί. Είπα στον ατζέντη μου να δούμε τι άλλες προσφορές έχω. Και θα μπορούσα να είμαι ξανά στο τηλέφωνο με τον Γιαννακόπουλο.

Του είπα πως δεν θα του έδινα κάποια απάντηση από σεβασμό στα όσα έκαναν η Παρτιζάν, ο οργανισμός και ο Ζέλικο για εμένα και πως δεν θα συμφωνούσα με κάποια ομάδα όσο είχα ακόμα συμβόλαιο με την Παρτιζάν και παλεύαμε για τον τίτλο. Το σεβάστηκε, του άρεσε αυτή η απάντηση γιατί εδώ έτσι είναι με τους οπαδούς και πρέπει να σέβεσαι την ομάδα που παίζεις. Και δεν νομίζω πως θα άρεσε στον Παναθηναϊκό να υπογράψει κάποιος παίκτης να υπογράψει αλλού όσο ήταν στη μέση μίας σειράς με τον Ολυμπιακό. Αυτό τους είπα και το σεβάστηκαν. Και μετά το τέλος της σεζόν μίλησα με τον Ζέλικο και τον οργανισμό και κατάλαβα πως δεν θα συμφωνούσαμε. Μιλήσαμε, μου εξήγησε τι ήθελε, μίλησα με τον Αταμάν και μου εξήγησε τι ήθελε και γρήγορα συμφωνήσαμε. Μου άρεσε το πρότζεκτ που είχαν, αυτό που έχτιζαν και έγινε».

Για την σχέση του με τους οπαδούς:

«Νιώθω πως αυτό που κάνει την σύνδεση ξεχωριστεί είναι πως είναι φυσική. Ποτέ δεν υπογράφω σε μία ομάδα και σκέφτομαι πως θέλω να είμαι ο αγαπημένος του κόσμου και θα πάω στις κερκίδες μαζί τους και θα πηδάω μαζί τους. Είμαι ο εαυτός μου, είμαι από την Μαρτινίκα και είμαστε ανοιχτοί άνθρωποι. Μου αρέσει η ατμόσφαιρα αυτή. Είμαι ο εαυτός μου και στους οπαδούς αρέσουν οι παίκτες που δεν κλέβουν και δίνουν όσα έχουν στο παρκέ και παλεύουν για την ομάδα που παίζουν. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που βλέπουν. Αυτό έγινε στην Παρτιζάν. Ήταν ένα παιχνίδι Κυπέλλου, χάσαμε με 20 πόντους από τον Ερυθρό και όλοι ήταν στεναχωρημένοι. Και μετά το ματς το Κύπελλο είναι το μόνο παιχνίδι που έχει κόσμο και από τις δύο ομάδες. Από την μία μεριά του Ερυθρού, από την άλλη της Παρτιζάν και στην μέση 10 σειρές από αστυνομικούς.

Είναι μεγάλο για τους οπαδούς γιατί είναι το παιχνίδι που κερδίζεις το Κύπελλο και μπορείς να πανηγυρίσεις μπροστά στους άλλους οπαδούς και να τους πεις όσα έχεις να τους πεις. Οπότε όταν χάνεις και τους βλέπεις να πανηγυρίζουν σε ενοχλεί. Μετά το παιχνίδι, χάσαμε για 20 πόντους. Περίμενα οι οπαδοί να είναι εκνευρισμένοι, να λένε πως δε σεβόμαστε τη φανέλα, δεν αξίζουμε να παίζουμε εδώ αλλά έμειναν στο γήπεδο για 30 λεπτά και τραγουδούσαν. Έπαθα σοκ, δεν είχα ξαναζήσει κάτι τέτοιο στο παρελθόν. Όταν έπαιζα για την άλλη ομάδα και χάσαμε το Κύπελλο δεν μείναμε με το κοινό. Οπότε το ότι τους είδα να είναι μαζί μας και να τραγουδούν πιο δυνατά από τους νικητές, να κλαίνε. Ήταν πολύ συναισθηματικό και κατάλαβα πως δεν είναι εδώ για το αποτέλεσμα αλλά για την ομάδα και πως θα είναι μαζί μας και στις ήττες και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Μπορώ να καταλάβω όταν όλοι σου γυρνάνε την πλάτη στα δύσκολα και κάποιοι να είναι εκεί για εσένα, γιατί το έζησα όταν ήμουν μικρός. Οπότε ήταν τρομερή στιγμή, είναι σπουδαίοι οπαδοί».

Για το αν έχει καλύτερους οπαδούς ο Παναθηναϊκός AKTOR ή η Παρτιζάν:

«Δεν μπορώ να πω. Πάντα λέω πως είναι διαφορετικοί. Όλοι έχουν τον δικό τους τρόπο. Οικογένεια είναι και η μαμά σου και η γυναίκα σου, δεν μπορώ να πω ποιος είναι καλύτερος ή ποιον αγαπάω περισσότερο. Αγαπάς και τους δύο με διαφορετικό τρόπο και σημαίνουν κάτι διαφορετικό για εσένα. Αλλά έχει μεγάλη αγάπη και για τους δύο. Η αγάπη μου για την Παρτιζάν δεν θα εξαφανιστεί ποτέ και η σύνδεση και η αγάπη μου με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού δεν θα εξαφανιστεί ούτε αυτή. Ο τρόπος που με υποδέχτηκαν πέρσι, ο τρόπος που μου συμπεριφέρονταν όλη την σεζόν, που ήταν δίπλα μας και ήταν στο πλευρό μας στo Final Four. Είναι πράγματα που μόνο τα φαντάζεσαι όταν είσαι παιδί. Όταν κερδίσαμε την Euroleague, έκλεισαν όλον τον δρόμο, δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Το να δεις πόσο τρελαμένη ήταν η πόλη ήταν κάτι ξεχωριστό επίσης».

Για τα πλάνα του για το μέλλον:

«Να κερδίσω και άλλη Euroleague. Φυσικά έχουμε 4 τίτλους με τον Παναθηναϊκό φέτος, οπότε κάνουμε ότι μπορούμε για να κερδίσουμε και τους τέσσερις. Αυτό είναι το επόμενο βήμα. Δίνω όσα έχω σε αυτή την ομάδα και είμαι ο εαυτός μου στο παρκέ και θα δούμε ποιες πόρτες θα ανοίξουν και τι θα φέρει το μέλλον σε εμένα και την ομάδα. Πιστεύω πως αν όταν ήμουν μικρός έλεγα στον προπονητή μου πως θα παίξω κόντρα στον Λεμπρόν, τον Κάρι και τον Ντουράντ, πως θα κερδίσω ένα Ολυμπιακό μετάλλιο, πως θα κερδίσω την Euroleague, πως θα είμαι στην κορυφαία πεντάδα της Euroleague, θα με χαστούκιζε και θα μου έλεγε πήγαινε στο κρεβάτι σου και μη λες μ@λ@κ!#ς».