Μειοψηφία οι Έλληνες παίκτες στη φετινή Ευρωλίγκα

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έκαναν ντόρο με τις μεταγραφές τους στο μπάσκετ αυτό το καλοκαίρι και παίζονται σχεδόν παντού πρώτα φαβορί για την κατάκτηση της φετινής Ευρωλίγκας. Ένας τελικός «αιωνίων» πραγματικά θα ήταν υπέροχο για το ελληνικό μπάσκετ και όλοι θα θέλαμε να τον δούμε, για πρώτη φορά στα χρονικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Αλλά, αλήθεια, για ποιο ελληνικό μπάσκετ μιλάμε; Πρεσβευτές της χώρας μας ασφαλώς Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, αλλά οι Έλληνες παίκτες θα είναι μειοψηφία της φετινής διοργάνωσης. Κι αυτό είναι το μεγάλο οξύμωρο της υπόθεσης.

Χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους νατουραλιζέ, ο Ολυμπιακός έχει μόλις δυο Έλληνες στο ρόστερ του, τους Παπανικολάου και Λαρεντζάκη (Ντόρσεϊ και Μήτρου-Λονγκ έχουν πάντως ελληνικές ρίζες). Ο Παναθηναϊκός απ’ τη μεριά του έχει πέντε, τους Σλούκα, Καλαϊτζάκη, Μωραΐτη, Παπαπέτρου και Μήτογλου (εδώ, έχουν γεννηθεί εξάλλου οι Σαμοντούροφ και Κ. Αντετοκούνμπο).

Λίγοι είναι οι εκπρόσωποί μας και στις υπόλοιπες ομάδες της Ευρωλίγκας. Για την ακρίβεια Έλληνα βρίσκουμε μόνο σε δύο ομάδες. Στη Μονακό έχουμε τους Νικ Καλάθη και Γιώργο Παπαγιάννη, και στη Μπασκόνια τον Νίκο Ρογκαβόπουλο. Πουθενά αλλού.

Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, οι Έλληνες ήταν πολύ πιο περισσότεροι και η σύγκριση μόνο μελαγχολία μπορεί να μας φέρει. Μπορεί, λοιπόν, όλη η μπασκετική Ευρώπη να έχει στρέψει το βλέμμα της εδώ, και δικαιολογημένα, με τις τεράστιες μεταγραφές του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, αλλά στην ουσία μιλάμε για ομάδες της Ελλάδας και όχι για ελληνικές ομάδες.

Θα μας πείτε τι ψάχνουμε να βρούμε τώρα. Ο επαγγελματικός αθλητισμός αυτός είναι και τα παραπάνω είναι ο κανόνας πλέον. Στις περισσότερες χώρες τα ίδια συμβαίνουν. Με το άνοιγμα των συνόρων, τους μετανάστες και φυσικά τον απεριόριστο αριθμό των ξένων αλλοιώθηκαν τα εθνικά χαρακτηριστικά των ομάδων. Στο ποδόσφαιρο βλέπουμε Εθνικές γεμάτες ξένους. Η Μπασκόνια δεν έχει κανέναν Ισπανό στη σύνθεσή της! Και δεν τα λέμε από ρατσιστική σκοπιά όλα αυτά. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μπορεί να έχει καταγωγή απ’ τη Νιγηρία, αλλά νιώθει Έλληνας και ήταν υπερήφανος που κράτησε τη σημαία μας στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Γενικώς είναι ένα πολυσύνθετο ζήτημα, με κοινωνικές προεκτάσεις.

Απλά εμείς, κι όσον αφορά το μπάσκετ, το βλέπουμε λίγο ρομαντικά, ίσως γιατί μεγαλώσαμε τα χρόνια που οι ομάδες είχαν μόνο δυο ξένους στη σύνθεσή τους. Και κάθε ομάδα, ανάλογα με την προσέλευσή της, είχε την ταυτότητα του μπάσκετ της χώρας της. Λέγαμε η γιουγκοσλάβικη σχολή, η ρώσικη, η ιταλική, η ισπανική, η γαλλική. Τώρα για τι σχολές να πούμε στους …πολυεθνικούς συλλόγους της Ευρωλίγκας; Γι’ αυτό και θα έχουμε προσωπικά μια μικρή, περισσότερη συμπάθεια στον Ερυθρό Αστέρα και τη Ζαλγκίρις. Δυο ομάδων που αντιστέκονται και συνεχίζουν να έχουν βάση γηγενείς αθλητές.