Ολυμπιακός: Το Last Dance του Πρίντεζη

Είναι κοινό μυστικό πως η τρέχουσα σεζόν αναμένεται να είναι η τελευταία χρονιά στη μεγάλη και πλούσια καριέρα του Γιώργου Πρίντεζη. Ένας αθλητής που πέρασε μία εικοσαετία φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού, κατακτώντας τίτλους σε Ελλάδα και Ευρώπη. Έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Όχι μόνο επειδή κατάφερε να παίξει μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά και γιατί το κατόρθωσε με την ομάδα που υποστήριζε από μικρό παιδί.

Θα μείνει αλησμόνητο το ιστορικό νικητήριο καλάθι που πέτυχε δέκα χρόνια πριν στον τελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ το 2012. Θα είναι για πάντα μέλος της περίφημης ομάδας που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης επί δύο συναπτά έτη. Μπροστά του όμως έχει μία ακόμη μεγάλη πρόκληση. Ποια είναι αυτή; Να ολοκληρώσει την καριέρα του με ένα triple-crown. Κύπελλο, Ευρωπαϊκό και Πρωτάθλημα. Το πρώτο κατακτήθηκε, στο τρίτο ο Ολυμπιακός είναι το ξεκάθαρο φαβορί, ενώ για το δεύτερο όλα είναι πιθανά.

Ο ρόλος φέτος του Γιώργου Πρίντεζη έχει μειωθεί αρκετά σε σύγκριση με πέρσι. Φέτος παίζει μόλις 9.4 λεπτά, έχοντας 51.4% στα δίποντα, 39.1% στα τρίποντα, συν 1.3 ριμπάοντ. Χαμηλοί οι αριθμοί του, αλλά προφανώς αυτό οφείλεται επειδή παίζει και ελάχιστα. Ο Σάσα Βεζένκοφ βιώνει σεζόν αγωνιστικής εκτόξευσης, στο «4» υπάρχει και ο Λιβιό Ζαν-Σαρλ, οπότε ο ρόλος του Γιώργου Πρίντεζη έχει περιοριστεί. Παρά το γεγονός αυτό, όμως, και προς τιμήν του, δεν αντιδρά. Υπάρχουν στιγμές που «βράζει» μέσα του, αλλά ποτέ δεν έχει παραπονεθεί, ούτε και έχει δημιουργήσει προβλήματα. Άλλωστε, ήταν ανέκαθεν θιασώτης του να βάζεις το «εμείς» πάνω από το «εγώ».

Ο Γιώργος Πρίντεζης έχει κατασταλάξει πως το πλήρωμα του χρόνου έφτασε. Eίναι συνειδητοποιημένος, ώριμος και ξέρει καλά που πατάει. Ετοιμάζεται για τον δικό του «τελευταίο χορό», το δικό του «Last Dance». Και για αυτόν τον λόγο το φετινό Final-Four έχει ιδιαίτερη σημασία για εκείνον. Οι συμπαίκτες του έχουν καταλάβει τις προθέσεις του και είναι δεδομένο πως σε αυτό το τουρνουά θα δώσουν το 100% και για εκείνον. Για τον αρχηγό τους, για τον φίλο τους, για τον παίκτη-θρύλο της EuroLeague, για τον άνθρωπο που συνέβαλε τα μέγιστα την τελευταία δεκαετία ώστε ο Ολυμπιακός να φτάσει και να παραμείνει στην κορυφή.