Ο Φαλ και τα «φάουλ» στα φάουλ

Η γενική εικόνα έδειξε ότι ο Ολυμπιακός είχε μείνει στο θρίαμβο επί του Παναθηναϊκού και είχε ξεχάσει το μεγάλο πάθημα στο Βερολίνο από την Άλμπα όπου πάλι είχε δεχτεί ενενήντα πόντους. Τώρα το πήγε λίγο παραπάνω, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Δεν έφταιγε μόνο η κακή άμυνα στο ματς με την Μονακό, αφού αν εξαιρέσει κανείς τον Φαλ και την κυριαρχία του όσο μπορούσε, δε λειτούργησε τίποτε άλλο σωστά.

Το μπάσκετ, όμως, κρίνεται και σε λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και πολλές φορές την κάνουν... μεγάλη διαφορά όπως στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός στην πρώτη περίοδο έκανε μόνο ένα φάουλ κι αυτό στο τέλος. Δίνοντας βολές. Ξεκίνησε τη δεύτερη περίοδο κάνοντας συνεχώς φάουλ, όλα για βολές! Η Μονακό βρήκε το μπόνους χωρίς να το έχει από το πρώτο δίλεπτο και πήρε επτά πόντους από τη γραμμή της φιλανθρωπίας, έτσι ώστε να γίνει τόσο απλά το 10-0. Σε ένα δίλεπτο το 19-22 μετατράπηκε σε 29-22.

Φυσικά υπήρχε χρόνος για ανασύνταξη που δεν ήρθε ποτέ, διότι επικράτησε πανικός σε πάγκο και παρκέ. Κάποια στιγμή ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε Σλούκα, ούτε Βεζένκοφ, ούτε Ντόρσεϊ στο παρκέ ενώ έπρεπε να βρει σκορ για να πλησιάσει. Ο συγκινητικός Φαλ είχε βγει λίγο για ανάσες, αλλά δεν υπήρξε αντικατάσταση. Ο δε Μακ Κίσικ έκανε τόσα μαζεμένα λάθη σε επίθεση και άμυνα που έβαλε κι αυτός το χεράκι του για το 29-9 της δεύτερης περιόδου, το οποίο φυσικά δεν μαζευόταν αφού κι ο Τζέιμς είχε πάρει φόρα και ξεπέρασε στο σκοράρισμα όλους τους πολύ καλούς συμπαίκτες του που είχαν βάλει τις βάσεις νωρίτερα. Φυσικά το πρόβλημα με τα φάουλ ήταν και στις κερδισμένες βολές του ίδιου του Ολυμπιακού που πήγαν για πέταμα, όπως και τα αμέτρητα τρίποντα.

Ο κακός Ολυμπιακός έχασε δίκαια. Όπως δίκαια είχε χάσει στο Βερολίνο και αμέσως μετά πήγε στο Κάουνας και έβγαλε αντίδραση. Στη Λιόν την Παρασκευή (25/3) θα πρέπει να κάνει το ίδιο ώστε να νικήσει την - σε καλή ψυχολογία παρά τη βαθμολογία της - Βιλερμπάν. Για να μην αδικήσει την ίδια την έξοχη φετινή προσπάθειά του.