Ολυμπιακός: Για τον Βασίλη Σπανούλη σημασία είχε το ταξίδι
Ο Βασίλης Σπανούλης ήθελε να συνεχίσει να παίζει μπάσκετ - Το «τέλος» δεν ήταν το ιδανικό, αλλά για εκείνον είχε πάντα σημασία το ταξίδι και η καριέρα του ήταν ονειρική - Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος.
Ο Βασίλης Σπανούλης αποφάσισε να σταματήσει την πλούσια καριέρα του... έτσι ξαφνικά! Και το λέμε αυτό, γιατί ο Λαρισαίος γκαρντ δεν είχε σκοπό να βάλει "τέλος" φέτος. Όποιος λέει το αντίθετο, λέει ψέματα. Όσοι γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις, ξέρουν καλά πως ήθελε να παίξει μπάσκετ για μία ακόμη σεζόν, λέγοντας ένα περήφανο και ιδανικό "αντίο" μπροστά στον φίλαθλο κόσμο.
Την επιθυμία του να συνεχίσει, την έδειξε με αθόρυβο τρόπο στην αυλαία της EuroLeague. Χωρίς να πει λέξη για το μέλλον του, φανέρωσε με ξεκάθαρο τρόπο τις προθέσεις του σε εκείνο το τελευταίο ματς κόντρα στη Χίμκι στο άδειο ΣΕΦ. Δεν ήταν στο γήπεδο η οικογένεια του. Δεν υπήρχε ίχνος συγκίνησης στο πρόσωπό του. Μπήκε στο γήπεδο και αποχώρησε με ρυθμούς καθημερινής ρουτίνας, σαν να ήταν ένα ματς όπως τα άλλα. Με τον τρόπο του έστειλε ένα σιωπηλό μήνυμα πως «υπάρχει και συνέχεια».
Παλαίμαχοι Ολυμπιακού: «Βασίλη Σπανούλη είσαι ένας από εμάς»
Πρίντεζης σε Σπανούλης: «Πάντα ευλογημένος, όπως εμείς τόσα χρόνια δίπλα σου»
Τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείς και καμία αντίρρηση πως δεν υπάρχουν πολλοί μπασκετμπολίστες που στα 39 τους χρόνια παίζουν ακόμη μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο. Εδώ, όμως, δεν είχαμε να κάνουμε με έναν τυχαίο παίκτη, αλλά με τον «Θρύλο του Θρύλου», με έναν εκ των σημαντικότερων καλαθοσφαιριστών στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ο Βασίλης Σπανούλης, τους τελευταίους μήνες, ήθελε να τσεκάρει συμπεριφορές. Άκουσε σχόλια, εμπέδωσε καταστάσεις που έχουν διαμορφωθεί, βίωσε μία περίεργη τελευταία σεζόν και όταν αισθάνθηκε-αντιλήφθηκε πως κάποιοι τον αντιμετωπίζουν πλέον ως «βαρίδι», είπε «τέλος». Είναι ένας περήφανος άνθρωπος και αθλητής και δεν ήθελε να παίξει με την υστεροφημία του. Το τέλος του Βασίλη Σπανούλη δεν ήταν το ιδανικό, δεν ήταν παραμυθένιο, αλλά για εκείνον το σημαντικότερο είναι το ονειρεμένο ερυθρόλευκο ταξίδι που έκανε με τον Ολυμπιακό.
Ολυμπιακός: «Οι αναμνήσεις που μας χάρισες θα μείνουν αναλλοίωτες στο πέρασμα των χρόνων» (pic)
Καμπάτσο σε Σπανούλη: «Σε ευχαριστώ για τη γενναιοδωρία σου, είσαι θρύλος!»
Ο Θρύλος του Θρύλου, ο παίκτης-σύμβολο, ο άνθρωπος που άλλαξε το ρουν της ιστορίας της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Ο ηγέτης που την αναγέννησε. Ο αρχηγός μιας ομάδας που κέρδισε (και πάλι) την εκτίμηση, τον σεβασμό, την καθολική αναγνώριση, αλλά και τη συμπάθεια από φίλους και εχθρούς. Τόσο για το μπάσκετ που έπαιξε όσο και για τα μεγάλα επιτεύγματά της στο παρκέ, με αποκορύφωμα τα δύο σερί ευρωπαϊκά τρόπαια (2012, 2013).
Με τον ερχομό του στον Ολυμπιακό έδωσε τη νοοτροπία του νικητή, αλλά και του πρωταθλητή, σε μία ομάδα που είχε ξεχάσει τον τρόπο να κατακτά πρωταθλήματα. Η προσφορά του στον Ολυμπιακό είναι τεράστια - και όπως έχουμε αναφέρει - ενδεχομένως και να αποτελεί τον κορυφαίο αθλητή (βάσει τίτλων, διακρίσεων, προσφοράς, φήμης και αίγλης) στην ιστορία του συλλόγου: ο Θρύλος του Θρύλου!
Βασίλη αυτό που δεν αγοράζεται είναι η αγάπη. Kαι ο κόσμος του Ολυμπιακού σε λάτρεψε!
Αγγελόπουλοι για Σπανούλη: «Είναι μια στιγμή από αυτές που αρνείσαι να δεχτείς ότι θα έρθουν»
Είναι γεγονός πως υπήρξαν ομάδες από το εξωτερικό (όπως η Αρμάνι Μιλάνο), οι οποίες με τον τρόπο τους τον ενημέρωσαν πως αν αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό, η πόρτα είναι ανοιχτή για εκείνον. Δεν ήθελε όμως να φορέσει φανέλα άλλης ομάδας. Και έτσι απλά, και ξαφνικά, ανακοίνωσε μέσω social media πως βάζει «τέλος» στην τεράστια καριέρα του. Γιατί για εκείνον σημασία είχε το ταξίδι και όχι η τελευταία στάση. Γιατί όπως έγραψε στο μήνυμα αποχώρησης του, ήταν απλά ένα παιδί που ονειρεύτηκε να παίξει μπάσκετ. Και το έκανε πράξη βιώνοντας μία παραμυθένια καριέρα.
Στο μέγεθος και την καρδιά αυτού του σπουδαίου αθλητή, δεν υπάρχει χώρος και χρόνος, για μικρότητες. Και με τον τρόπο του, με την πρωτοβουλία που πήρε να ανακοινώσει το «τέλος» του, έβγαλε τους πάντες από τη δύσκολη θέση. Άλλωστε, στις ζόρικες καταστάσεις, ήξερε να κάνει πάντα τη διαφορά! Δεν θα το έκανε και τώρα; Αποχωρεί γεμάτος, πετυχημένος, χαμογελαστός και με το κεφάλι ψηλά! «Hell Yeah», όπως έγραφε το μπλουζάκι του.
