Ολυμπιακός: Ο λόγος που ο Μπαρτζώκας κατέληξε στον Φαλ

Ο Μουσταφά Φαλ είναι αυτή τη στιγμή ο «εκλεκτός» του Γιώργου Μπαρτζώκα για τη θέση του σέντερ στο "ερυθρόλευκο" ρόστερ. Ο ψηλός που αναμένεται να πλαισιώσει τον Χασάν Μάρτιν στη γραμμή των ψηλών, αντικαθιστώντας ουσιαστικά τον Οκτάβιους Έλις που θα αποχωρήσει. Οι Πειραιώτες τις τελευταίες εβδομάδες έκαναν υπομονή με την περίπτωση του Αυστραλού, Τζοκ Λαντέιλ, αλλά εκείνος επέμενε για το ΝΒΑ και προφανώς οι "ερυθρόλευκοι" ήταν αδύνατον να τον περιμένουν (μέχρι τον Σεπτέμβρη...) και να ρισκάρουν.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού, λοιπόν, στράφηκε σε εναλλακτικές λύσεις για τη θέση "5". Τα κριτήρια του είναι γνωστά και τα τόνισε. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ξεκαθάρισε πως οι επιλογές που θα κάνει φέτος το καλοκαίρι θα πρέπει να έχουν ως βασικό στοιχείο την εμπειρία σε επίπεδο EuroLeague. Παράλληλα, για τον ρόλο του σέντερ, ήθελε έναν ψηλό με όγκο και μακρύ κορμί. Βλέπετε, έτσι όπως έχει εξελιχθεί το σύγχρονο μπάσκετ, οι περισσότερες ομάδες διαθέτουν στα ρόστερ τους «παίκτες-δεινόσαυρους». Δηλαδή, σέντερ... παλαιάς κοπής, οι οποίοι με την παρουσία τους κρύβουν και προστατεύουν τα καλάθια στην άμυνα, αλλά και που μπορούν να προσφέρουν σιγουριά στα τελειώματα πάνω από τη στεφάνη στην επίθεση.

Σε περσινό φιλικό είχε κάνει τη... ζημιά στον Ολυμπιακό με τη Βιλερμπάν

Για παράδειγμα, η Ρεάλ έχει τον Έντι Ταβάρες (2.20), η ΤΣΣΚΑ τον Νίκολα Μιλουτίνοφ (2.13), η Μπασκόνια τον Γιοσούφα Φαλ (2.21) , η Εφές τους Σερτάκ Σανλί (2.12) και Τίμπορ Πλάις (2.21). Ο Παναθηναϊκός διαθέτει τον Γιώργο Παπαγιάννη (2.20), το Μιλάνο τον Κάλεμπ Ταρζέφσκι (2.13), η Ζαλγκίρις τον Τζέφρι Λοβέρν (2.12), η Φενέρμπαχτσε τον Γιαν Βέσελι (2.13) και ας είναι περισσότερο "4άρι". Αυτά είναι ορισμένα παραδείγματα.

Τρομερή μεταγραφική κίνηση πέρσι με την απόκτηση του Χασάν Μάρτιν από τον Ολυμπιακό, εξελίχθηκε σε σέντερ-δυναμίτη μέσα στα καλάθια, αλλά έχει ύψος μόλις 2.01! Και απέναντι σε μακρύτερα κορμιά φάνηκε πως ζορίστηκε. Γενικότερα, οι "ερυθρόλευκοι" φέτος αντιμετώπισαν αρκετά προβλήματα απέναντι σε υψηλόσωμους παίκτες μέσα στη ρακέτα.

Παράλληλα, στη σεζόν που πέρασε, ο Ολυμπιακός είχε σταθερά «θέμα» στο ριμπάουντ. Ήταν η... αχίλλειος πτέρνα του. Διέθετε την 13η καλύτερη ομάδα σε αυτό το κομμάτι και την 14η (!) στα αμυντικά, δείγμα πως δυσκολευόταν να ασφαλίσει τα ριμπάουντ στα μετόπισθεν. Όταν δεν μπορείς να εξασφαλίσεις τα ριμπάουντ στην άμυνα, δεν μπορείς να τρέξεις στο ανοιχτό γήπεδο, ενώ δέχεσαι και εύκολα πόντους από το επιθετικό ριμπάουντ, αδυνατώντας παράλληλα βρεις ρυθμό.

Επίσης, φάνηκε στην πράξη πως έλλειψε ένα μεγάλο κορμί φέτος από το ρόστερ, το οποίο θα αποτελέσει τον σέντερ-φόβητρο για τον κάθε αντίπαλο. Οι ψηλοί που είχε απέναντι τού, κατάφερναν να έχουν χώρους για να ποστάρουν κοντά στο καλάθι, ενώ και οι γκαρντ έβρισκαν διαδρόμους για να πλησιάσουν στη στεφάνη. Όσο ήταν ο Νίκολα Μιλουτίνο στο ρόστερ, αυτό δε γινόταν εύκολα. Όταν αποχώρησε το πρόβλημα έγινε ξεκάθαρο.

Ο Μουσταφά Φαλ δεν διαθέτει πλούσιο παιχνίδι στο να βάζει τη μπάλα στο καλάθι. Δε σουτάρει από απόσταση, ούτε και διαθέτει μακρινό σουτ. Όμως είναι εντυπωσιακά αποτελεσματικός στο να βάλει τη μπάλα στο καλάθι όταν βρίσκεται μέσα στη ρακέτα.
Είναι χαρακτηριστικό πως φέτος τέλειωσε τη σεζόν έχοντας 8.8 πόντους με το εκπληκτικό 70.1% (!) στα δίποντα (103/147 προσπάθειες). Εκπληκτικό νούμερο, αν και έχει αδυναμία στις βολές (61.7%-66/107).

Παράλληλα, προσφέρει ασφάλεια στα ριμπάουντ (5.5 ανά αγώνα, με τα 2.3 να είναι επιθετικά), έχει ικανότητα στην πάσα όταν πέφτουν δύο αντίπαλοι πάνω του (1.8 ασίστ) και μοιράζει σχεδόν 1 μπλοκ ανά παιχνίδι. Το καλύτερο του παιχνίδι, μάλιστα, το έκανε στη σεζόν που πέρασε κόντρα στην Άλμπα στο Βερολίνο. Σημείωσε ένα τρομερό νταμπλ-νταμπλ, έχοντας 25 πόντους (10/12 δίποντα), 10 ριμπάουντ, συν 4 ασίστ.