ΜΠΕΙ ΔΕΝ ΜΠΕΙ: Η παρέα του δημοφιλούς μπασκετικού γκρουπ στο facebook μίλησε στο «ΦΩΣ»!

Για τους ψαγμένους μπασκετόφιλους το γκρουπ «Μπει δεν μπει» στο facebook είναι must στην καθημερινή περιήγηση στο διαδίκτυο. Μια σελίδα φτιαγμένη από ερασιτέχνες, αθεράπευτα ρομαντικούς, που τους ενώνει η αγάπη για το μπάσκετ. Το μπάσκετ όμως που παίζεται στις …αλάνες και τις μικρές κατηγορίες, κι όχι το επαγγελματικό, γεμάτο λούσα, που δεν έχει άλλωστε ιδιαίτερη ανάγκη από προβολή. Αν και πόσο καλύτερο μπάσκετ παίζεται στις μεγάλες κατηγορίες είναι …αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Το «ΦΩΣ» βρήκε και μίλησε με τους ιδρυτές της σελίδας «Μπει δεν μπει», Κώστα Μιχαήλ, Παναγιώτη Κατσοχειράκη και Θεόδωρο Βαρυπάτη (στο τιμ είναι και η Βασιλική Δεσύλλα). Οι ερωτήσεις κοινές.

- Γεια σας. Πόσο καιρό υπάρχει το γκρουπ, ποιανού ιδέα ήταν και πόσα μέλη αριθμεί;

Κ. Μ.: «Αρχικά εγώ σχολίαζα αγώνες με μια δόση χιούμορ στην προσωπική μου σελίδα στο facebook. Τον Παναγιώτη Κατσοχειράκη τον έβλεπα σε αγώνες του ΜΕΛΑΣ Άγιος Ελευθέριος Αιγάλεω (Γ΄ ΕΣΚΑ) και γίναμε φίλοι διαδικτυακά στο facebook. Είδε τι έγραφα και 3 χρόνια πριν περίπου μου είπε για το γκρουπ που είχε ήδη φτιάξει για το μπάσκετ αλλά ήταν κάπως παρατημένο με λίγα μέλη σχετικά με ό,τι ακολούθησε. Με κάλεσε ό,τι γράφω να το ανεβάζω εκεί πέρα πλέον. Αριθμεί 3.437 μέλη ήδη τα οποία σε πολύ μεγάλο ποσοστό παρακολουθούν τα σχόλια, δεν είναι ένας απλός αριθμός μελών μη ενεργός. Υπάρχουν βέβαια και αρκετοί που μπαίνουν, βλέπουν αλλά δεν είναι μέλη. Είναι ένα χόμπι ξεκάθαρα χωρίς κανένα οικονομικό όφελος, αντιθέτως έχει έξοδα».

Π. Κ.: «Το γκρουπ υπάρχει σχεδόν 2,5 χρόνια (09/17). Η ιδέα θαρρώ ότι υπήρχε τηλεπαθητικά σε όλους μας απλά δεν γνωρίζαμε το πότε και πως θα γίνει αυτή πράξη. Ήταν παιχνίδι της μοίρας για μένα ξεκάθαρα. Εντυπωσιασμένος απ΄ την ανάλυση των αγώνων που έκανε ο Θοδωρής και «κρυφοθαυμαστής» της γραφής του Κώστα σκέφτηκα ότι την χαρά μου όταν τους διαβάζω πρέπει κάπως να την μοιραστώ με άλλους, πρέπει να την βλέπουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Και κάπως έτσι εγενήθη το «Μπει δεν μπει». Αυτή την στιγμή το «κοντέρ γράφει» 3437 μέλη (με το ποσοστό των ενεργών μελών στο 95%!!) και άλλοι τόσοι απ΄ την «κλειδαρότρυπα» Η ιδιαιτερότητα του γκρουπ είναι ότι βασίζεται αποκλειστικά σε «προσωπικές» πληροφορίες των μελών του (δεν επιτρέπει τις κοινοποιήσεις). Το νούμερο των 4χιλ «ιδιωτικών» δημοσιεύσεων και 15χιλ φωτογραφιών απλά δεν έχει προηγούμενό του. Είναι κάτι το μοναδικό ως σκέψη ως εφαρμογή και ως αποτέλεσμα. Τα 3 ως τώρα «best off photo album» στο Αρχείο άλμπουμ του γκρουπ είναι ήδη μια …ιστορία του μπάσκετ!».

Θ. Β.: «Το γκρουπ συμπλήρωσε 3 αγωνιστικές σεζόν και αριθμεί πάνω από 3000 μέλη. Δημιουργός και godfather o Παναγιώτης που έχει πάρει σπίτι του το Όσκαρ σκηνοθεσίας και σεναρίου. Για το Όσκαρ φωτογραφίας αφήνω να το μαντέψετε....».

- Γνωριζόσασταν οι διαχειριστές από πριν ή γνωριστήκατε μέσω του γκρουπ;

Κ. Μ.: «Και τους άλλους 2 διαχειριστές τους γνώριζα από τα γήπεδα. Δεν κάναμε παρέα εκτός γηπέδων (ούτε και τώρα κάνουμε) το μπάσκετ είναι το κοινό μας σημείο οπότε το γκρουπ μας ένωσε. Υπάρχει απόλυτη ελευθερία, δεν υπάρχει κάποιος προγραμματισμός ποιος πάει που κλπ. Όπου θέλει πάει ο καθένας με βάση τα κριτήρια και τις επιλογές του. Τυχαία θα βρεθούμε στα γήπεδα τις περισσότερες φορές. Επίσης δεν υπάρχει θέμα λογοκρισίας, μην γράψεις αυτό, γιατί έγραψες ή δεν έγραψες εκείνο, αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα που δεν γράφω και αμιγώς μπασκετικές κριτικές και σχόλια».

Π. Κ.: «Δεν γνωριζόμασταν από …μικρά παιδιά ούτε από πολύ παλιά. Τον «γκουρού» (Θοδωρή) τον ήξερα και τον διάβαζα στο basketforum. Τον Κώστα (συντοπίτης) τον «παρακολουθούσα» στο προφίλ του στο fb. Και με τους δύο πρωτοσυναντήθηκα και γνωρίστηκα από κοντά που αλλού …στα γήπεδα του μπάσκετ. Και πως αλλιώς, ο «γκουρού» πήγαινε παντού όπως και εγώ.. Ο Κώστας το ίδιο (μάλιστα ερχόταν ως φίλος και κάτοικος της περιοχής συχνά στα παιχνίδια του ΜΕΛΑΣ Άγιος Ελευθέριος Αιγάλεω όπως κ εγώ). Με κοινό λοιπόν την αγάπη μας στο παιχνίδι και την συχνή παρουσία στα ίδια κλειστά ήρθαν οι πρώτες μεταξύ μας συναντήσεις, κουβέντες και γνωριμία».

Θ. Β.: «Η γνωριμία μας έγινε μέσα από τους αγώνες. άλλωστε είμαστε τόσο λίγοι που αρκεί να παρακολουθήσεις ελάχιστα ματσάκια για να αποτυπώσεις και να σκανάρεις πρόσωπα!».

Ο Θεόδωρος Βαρυπάτης (δεξιά) με τον Αποστόλη Ζέρβα της Νίκης Αμαρουσίου

- Γιατί ασχολείστε μόνο με τις μικρές κατηγορίες; Βλέπατε ότι υπήρχε έλλειμμα ενημέρωσης ή απλά πιστεύετε ότι εκεί παίζεται το αληθινό μπάσκετ;

Κ. M.: «Για μένα εκεί παίζεται το αληθινό μπάσκετ και εκεί έχει το άθλημα τις ρίζες του. Υπήρχε έλλειμμα ενημέρωσης μάλιστα, παρατηρείται το φαινόμενο να μπαίνουν πλέον νέες στήλες με τοπικό στα sites εδώ και λίγους μήνες, εκεί που δεν υπήρχε τίποτα. Θα βρεις μέχρι την Β κατηγορία όμως, Γ και Δ μόνο στο γκρουπ θα βρεις. Πηγαίνω και στις επαγγελματικές κατηγορίες, αλλά πολύ σπάνια πλέον, δεν με γεμίζουν, τα μείον είναι πιο πολλά από τα συν. Είναι και γούστα βέβαια αυτά και το πως βλέπει ο καθένας το άθλημα αυτό».

Π. Κ.: «Με τις μικρές κατηγορίες ασχολούμαι …νομοτελειακά. Η Α1 για παράδειγμα των αμέτρητων ξένων παικτών, των συνεχών αλλαγών, μετακινήσεων παικτών, συμφωνιών, συγχωνεύσεων, ΑΦΜ, χορηγών, της όλης οργάνωσης και λειτουργίας της, είναι ένας τραγέλαφος, μια φαρσοκωμωδία, μια κακοποίηση, μια κατηφόρα χωρίς φρένα. Μόνο λύπη και αποστροφή μου προκαλεί.. Εν ολίγοις καθώς το μπάσκετ είναι αγάπη και η κυρίως ψυχαγωγία μου, έχω θεσπίσει κριτήρια όπως την ημέρα, την ώρα, την καλή θέαση, τις συνθήκες και ατμόσφαιρα που προσφέρει το κλειστό, το βαθμολογικό ενδιαφέρον, το ταλέντο των παικτών που ξέρω, καθώς και το ενδιαφέρον για το ταλέντο παικτών που δεν ξέρω, το τι κατηγορία θα είναι δεν με προβληματίζει ιδιαίτερα, είναι η φύση του αθλήματος τέτοια που μπορείς να ευχαριστηθείς μπάσκετ σε οποιοδήποτε επίπεδο, παίζει και η τύχη ρόλο που θα σου κάτσει και θα ευχαριστηθείς ματσάρα. Κάπως έτσι κάνω εγώ τις επιλογές μου, μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για παρουσία σε 5 – 7 παιχνίδια εβδομαδιαίως τουλάχιστον (αντρών, γυναικών, υποδομών). Σαφώς οι ερασιτεχνικές κατηγορίες έχουν έλλειμμα ενημέρωσης, τώρα η όποια πληροφορία παρέχεται γι΄ αυτές και απ΄ το γκρουπ απλά προκύπτει, δεν είναι αυτοσκοπός η ενημέρωση, χαίρομαι να μοιράζομαι εντυπώσεις και πληροφορίες, σίγουρα ακόμα καλύτερα όταν αυτές αρέσουν, ενδιαφέρουν και κυκλοφορούν στους εμπλεκόμενους με το άθλημα».

Θ. Β.: «Κάτι μεταφυσικό και απροσδιόριστο μας τραβάει σαν μαγνήτης στο ερασιτεχνικό μπάσκετ. Πάντα ήμουν υπέρ των αδυνάτων και δεν μου αρέσει να ακολουθώ την μάζα. Προτιμώ τα underground στρώματα. Θα προσπεράσω με ευκολία έναν τελικό Ευρωλίγκας για να παρακολουθήσω live φιλικό Δ΄ ΕΣΚΑ. Στην πορεία δένεσαι με τις ομάδες, το νιώθεις το μπασκετάκι πιο οικογενειακά!».

- Έχει μέλλον το μπάσκετ στην Ελλάδα;

Κ. Μ.: «Δύσκολα τα πράγματα για το μπάσκετ γιατί έχει αντιγράψει πλέον όλα τα λάθη και τις παθογένειες του ποδοσφαίρου. Παίκτες με ταλέντο υπάρχουν αλλά κάπου βιάζονται, υπάρχουν και κακοτοπιές και όπως σε πολλά πράγματα στην χώρα μας πάσχουμε σε παιδεία και νοοτροπία. Νομίζω πως την κατάσταση στην Ελλάδα την αντικατοπτρίζει η πορεία της Εθνικής και των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη. Αν σκεφθεί κανείς τις συνθήκες των γηπέδων κιόλας, το μέλλον του μπάσκετ δεν είναι ευοίωνο και δεν μπορώ και γω να αισιοδοξώ δυστυχώς».

Π. Κ.: «Το μέλλον είναι ζοφερό για μένα.. Γήπεδα είτε παλιά είτε καινούργια (Μπεφόν, Καρδίτσας) αρχιτεκτονικά ακατάλληλα, «μπαλκονάτα» παντού κάγκελα ψηλά περιμετρικά ενοχλητικά σαν να περιφράζουν βουβάλια, δεν σέβονται την θέαση στον αγωνιστικό χώρο, θέλουν τους θεατές ντεκόρ, η χαρά της παραποίησης αγώνων και πρωταθλήματος, τηλεοπτική κάλυψη «η χαρά του χορηγού» κατακλυσμένη εικόνα με αυτοκόλλητα διαφημιστικά παντού στο παρκέ πάνω κάτω αριστερά δεξιά «μια τηλεοπτική αηδία». Γυναικείο μπάσκετ κανένα σχέδιο, αφημένο οδεύει στην εξαφάνιση.. Θέλει τέτοιο restart το πράγμα που δεν ξέρω.. Πρέπει να βρεθούν άνθρωποι αρχιτέκτονες, μάνατζερ κλπ μπασκετικοί που όπως φαίνεται δεν διαθέτει στο παρόν η χώρα..».

Θ. Β.: «Όσο κυριαρχεί το στοιχηματικό μπάσκετ, δυστυχώς αργοπεθαίνει το αγωνιστικό. Όταν μαθαίνεις πως ακόμα και η Γ΄ ΕΣΚΑ έχει μπει στο βρώμικο παρασκήνιο, δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα».

Ο Παναγιώτης Κατσοχειράκης με την Ισιδώρα Σιδέρη του Άρη Χολαργού

- Κάτι ιδιαίτερο που θυμάστε όλο αυτό τον καιρό του γκρουπ;

Κ. Μ.: «Μου χει κάνει εντύπωση ότι τα ρεκόρ likes τα χουνε κάνει αρνητικά γεγονότα, διακοπές αγώνων, μη τέλεση κλπ ή ένα ποστ με χιουμοριστικό σχολιασμό από μένα και όχι ένας καλός αγώνας που εγώ έχω γράψει μεγάλο κείμενο με αρκετή όρεξη. Κατά καιρούς και πολύ σπάνια πλέον υπάρχουν και αρνητικοί σχολιασμοί κυρίως από αυτούς που πιστεύουν ότι θίγονται ή θεωρούν ότι είμαι κάτι άλλο από ένας απλός φίλαθλος του μπάσκετ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον αγώνα Ένωση Αμφιάλης -Ατρόμητος Πειραιά που έληξε μετά από 3 παρατάσεις πέρσι για την Γ΄ ΕΣΚΑΝΑ!!!».

Π. Κ.: «Το παιχνίδι στο Μαρκόπουλο με την Νήαρ Ηστ που διεκόπη λόγω επεισοδίων. Είχαμε πάει και οι 3 admin μαζί στο παιχνίδι και φεύγοντας να πάμε στο αυτοκίνητό μου που το παιζα άνετος ότι δεν φοβάμαι μην το βρω «κάπως» - ήταν παρκαρισμένο πολύ κοντά στα διαδραματιζόμενα – και από μέσα μου σκεφτόμουνα …καλύτερα θα ήταν να είχα αποδεχθεί την πρόσκληση του Θοδωρή να έρθουμε με το δικό του αμάξι».

Θ. Β.: «Αυτό που είναι χαραγμένο μέσα μου αυτά τα 3 χρόνια του γκρουπ, είναι τα θετικά/κολακευτικά σχόλια προπονητών και αθλητών για το μεράκι μας και τον τρόπο που φωτίζουμε τις μικρές κατηγορίες!».

- Στη ζωή σας με τι ασχολείστε; Κάτι άσχετο με το μπάσκετ;

Κ. Μ.: «Η μόνη σχέση μου με το μπάσκετ είναι από το γκρουπ. Έχω ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία, ο χώρος πλέον έχει γίνει πάρα πολύ δύσκολος. Η όλη ιστορία με το γκρουπ έχει κι ένα κατάλοιπο από αυτό, κυρίως από την άποψη ότι ως συντάκτης δυστυχώς πλέον όλο και πιο συχνά δεν μπορείς να γράψεις ό,τι θέλεις όπως θες με βάση πάντα τα πραγματικά γεγονότα. Είμαι λάτρης της μουσικής, του κινηματογράφου και του φαγητού».

Π. Κ.: «Δουλεύοντας κυκλικό πρόγραμμα βάρδιας και έχοντας τα 3 απ΄ τα 4 παιδιά μου να ασχολούνται με το μπάσκετ, οι κόρες των ματιών μου είναι πλέον πορτοκαλί μπάλα μπάσκετ. Not bad!».

Θ. Β.: «Η σχέση μου με το μπάσκετ είναι εντελώς χομπίστικη και αγχολυτική. Μέσα από τις περιγραφές μου θέλω να μεταφέρω την ψυχολογία και την ένταση με την οποία παρακολουθεί ο απλός φίλαθλος την εξέλιξη ενός αγώνα και κυρίως να δοθεί η ελάχιστη αναγνώριση αλλά και το κίνητρο σε αυτούς τους ήρωες που ασχολούνται με το ερασιτεχνικό μπάσκετ! Σε αυτό οφείλεται και η εμμονή μου να αναφέρω ονομαστικά ακόμα και τον 12ο παίχτη της κάθε ομάδας!».

Ο Κώστας Μιχαήλ με την Άννα Κατσοχειράκη του Αετού Καλλιθέας

- Αγαπημένη ομάδα και αγαπημένος παίκτης των μικρών κατηγοριών;

Κ. Μ.: «Ήμουνα στις υποδομές και είχα δελτίο στον ΜΕΛΑΣ Άγιος Ελευθέριος και με ενδιαφέρουν τα αποτελέσματά του είτε πηγαίνω στους αγώνες του είτε όχι. Είμαι τοπικιστής, μένω δίπλα σε αρκετούς δήμους των Δυτικών προαστίων και του Πειραιά και συχνά πηγαίνω και βλέπω τις ομάδες τους. Συχνά θα με πετύχει κάποιος σε ματς της ΕΣΚΑΝΑ βασικά παρά της ΕΣΚΑ πλέον. Αγαπημένος παίκτης ο Γιάννης Γιαμπάνης της Ελευθερίας Μοσχάτου (Α΄ ΕΣΚΑΝΑ) γιατί είναι η απάντηση στα καλογυμνασμένα μπασκετικά σώματα. Άμα ξέρεις καλό μπάσκετ παίζεις όσα κιλά και να έχεις!».

Π. Κ.: «Με τον ΜΕΛΑΣ Άγιος Ελευθέριος Αιγάλεω υπάρχει μια σχέση που δεν κρύβεται. Τα οπαδικά συναισθήματα θάβονται εδώ γιατί θα ήταν λάθος.. Σε όσους τα χώνω κατά καιρούς το κάνω γιατί τα είδα να γίνονται (δεν φταίω εγώ που τα λέω αλλά εσείς που τα κάνετε) και όχι από εμπάθεια ή επί προσωπικού. Στο γκρουπ έχω σαν αρχή για ευνόητους λόγους να μην συνοδεύω με σχόλια τις ομάδες που αγωνίζονται τα παιδιά μου. Υπάρχουν σίγουρα παίκτες/ριες ατραξιόν που μ΄ αρέσει να βλέπω και το καλό είναι ότι «ανακαλύπτω» στην πορεία κι άλλους/ες. Κάποια στιγμή αν υπάρχει το γκρουπ καλά να μαστε θα κάνω κάποιο ειδικό αφιέρωμα. Όπως επίσης αφιέρωμα σκέφτομαι να κάνω και στους 1-2 πιστούς ακόλουθους που υπάρχουν σε κάθε σύλλογο.. Υπάρχουν σχέδια απ΄ ό,τι βλέπετε!».

Θ. Β.: «Είμαι φανατικός οπαδός ΟΛΩΝ των ομάδων από Α2 έως Δ΄ ΕΣΚΑ. Άπειροι αγαπημένοι παίχτες, θα αδικήσω πολλούς. Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω δυο ιδιαίτερα ξεχωριστούς. Τον δικό μας Μότσαρτ και βιρτουόζο Στέλιο Κελλή (Πανελλήνιος) και τον Δημήτρη Μοσχονά (Κουκάκι) με τα απίστευτα αποθέματα μπασκετικού τσαγανού. Από Εθνικές Κατηγορίες, μεγάλες μου αδυναμίες οι Λεωνίδας Ζούπας και Αντριάνο Τοπάλλι!».

- Τέλος, γιατί …Μπει δεν μπει;

Κ. Μ.: «Προέρχεται από το παλιό πατροπαράδοτο παιχνίδι μπάσκετ που παίζαμε λίγο έως πολύ στα ανοιχτά γήπεδα του μπάσκετ με τις παρέες μας. Είναι και αυτό ιδέα του ιδρυτή του γκρουπ και κεντρικού διαχειριστή Παναγιώτη Κατσοχειράκη Moonwalker!».

Π. Κ.: «Η …βάφτιση έγινε χωρίς πολλή σκέψη. Ένα όνομα που να μην έχει την λέξη μπάσκετ ήταν το ζητούμενο, αλλά να είναι και μπασκετικό ταυτόχρονα. Και αυτή ήταν η φράση που ξεκινάει κάθε μονό που σέβεται τον εαυτό του. So simple! Το γκρουπ έχει φτιάξει δειλά δειλά με το ίδιο όνομα και channel στο YouTube και στο Instagram».

Θ. Β.: «Ο Παναγιώτης είναι, όπως προείπα, ο νονός! Ξεχωριστός όρος που παραπέμπει στην μπασκετική μας παιδικότητα και στα ατέλειωτα μονάκια με τα φιλαράκια μας!».

Π. Κ.: «Τέλος, πίσω από κάθε πετυχημένο γκρουπ κρύβεται και μια γυναίκα! Ο «Ντ’ Αρτανιάν» του γκρουπ, η Βασιλική Δεσύλλα έχει αναλάβει την …αθόρυβη δουλειά, ποστάροντας κυρίως αποτελέσματα υποδομών και γυναικείου μπάσκετ και παρέχοντας πληροφορίες μεταγραφών συμβάλλοντας έτσι από την μεριά της στην ροή δημοσιεύσεων στο γκρουπ!».

Η Βασιλική Δεσύλλα με την Δήμητρα Πατσιόρα του ΖΑΟΝ Κηφισιάς