Σουίτνι: «Δεν θα γινόμουν σκλάβος στον Πανιώνιο! Αν δεν είχαν χρήματα, ας μου το έλεγαν!»

«Άστραψε και βρόντηξε» ο Ντέβιν Σουίτνι κατά της διοίκησης του Πανιωνίου σε δηλώσεις του στην ιταλική μπασκετική ιστοσελίδα Sportando, κάνοντας λόγο για «ντροπιαστική συμπεριφορά» απέναντί του τόσο σε οικονομικό, όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο.

Ο 32χρονος Αμερικανός γκαρντ-φόργουορντ υποστήριξε πως δεν έχει λάβει τα δεδουλευμένα του -τα οποία θα διεκδικήσει δικαστικά-, ενώ παράλληλα τόνισε πως οι υπέυθυνοι της ομάδας αγνοούσαν τις προσπάθειές του να επικοινωνήσει μαζί τους.

Αναλυτικά η δήλωση του Σουίτνι:

«Είμαι πίσω σε μισθούς και μπόνους και είμαι σίγουρος πως για μερικούς από τους συμπαίκτες μου, τα πράγματα είναι χειρότερα. Είδα τους Αμερικανούς να αποχωρούν ο ένας μετά τον άλλον, ήθελα να μείνω μέχρι το τέλος, όμως όχι με αυτές τις συνθήκες. Από το Σάββατο έστελνα μηνύματα, τόσο στον GM όσο και στον πρόεδρο, όμως ποτέ δεν πήρα κάποια απάντηση.

Δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά ασφάλειας. Δεν πρόκειται να έμενα… κολλημένος στην Ελλάδα χωρίς να έχω πληρωθεί και χωρίς να ξέρω αν θα μπορούσα να επιστρέψω στο σπίτι μου τους επόμενους δύο μήνες. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για εμένα ήταν το γεγονός πως αναγκάστηκα να αγοράσω τα εισιτήρια επιστροφής στην πατρίδα μου, αφού με αγνόησαν επιδεικτικά για ημέρες. Ήμουν σε συνεχή επαφή και τους μάνατζερς και τον GM μέχρι την ημέρα που ξέσπασε ο κορoνοϊός. Από τότε, είτε έβρισκαν δικαιολογίες για να με αποφύγουν, είτε δεν τους έβρισκα πουθενά.

Δεν μπορούν να φέρονται στους παίκτες με αυτόν τον τρόπο. Αντιθέτως, η προσοχή πρέπει να είναι στραμμένη στους παίκτες και την ασφάλειά τους. Έκλεισα τα εισιτήρια της πτήσης μου την Δευτέρα και έφυγα το πρωί της Τρίτης. Απόλαυσα την παρουσία μου την Ελλάδα, όμως ο τρόπος με τον οποίο μου φέρθηκαν ήταν ντροπιαστικός. Παρά τα χρήματα που μου χρωστάνε σε μισθούς και μπόνους, η προτεραιότητα μου ήταν η ασφάλεια μου και το να επιστρέψω στις ΗΠΑ, να βρίσκομαι στο πλευρό του γιου μου και της οικογένειας μου, αυτές τις δύσκολες στιγμές.

Έχω έναν γιο, μια οικογένεια, δεν είναι μόνο το μπάσκετ, είναι κάτι παραπάνω από το μπάσκετ. Περίμενα πως ένας οργανισμός αυτής της εμβέλειας, όχι μόνο θα είχε καλύτερη επικοινωνία, αλλά θα ενδιαφερόταν για την ασφάλεια των ξένων παικτών του. Έχουμε οικογένειες και πρέπει να βρισκόμαστε στο πλευρό τους.

Με απέφευγαν εν μέσω της πανδημίας. Νευρίασαν μαζί μου γιατί έκλεισα την πτήση μου και δεν βρισκόμουν εκεί; Πως μπορούν να φέρονται έτσι στους παίκτες τους; Ο πρόεδρος εκνευρίστηκε, μίλησε στον εκπρόσωπό μου και θα λύσουμε τις διαφορές μας στα δικαστήρια. Βρέθηκα στην Ελλάδα για δύο μήνες, έδωσα το παρών σε όλες τις προπονήσεις, στα παιχνίδια. Ο κορoνοϊός εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και εγώ αναγκάστηκα να κλείσω τα εισιτήρια μου, χωρίς να έχω πληρωθεί. Είναι παράλογο.

Είναι τρέλα, είμαι 32 ετών, είμαι επαγγελματίας εδώ και 10 χρόνια. Αν δεν είχαν τα χρήματα, ας μου το έλεγαν. Δεν πρόκειται να έμενα εκεί και να γινόμουν σκλάβος τους. Κάθε εβδομάδα ο πρόεδρος μας έλεγε και κάτι διαφορετικό. Οι περισσότεροι από τους Αμερικανούς παίκτες έχουν φύγει. Ήμουν ένας από αυτούς που παρέμενα, όμως τώρα που το πράγμα με τον κορoνοϊό σοβάρεψε, αυτοί δεν απαντούσαν στα τηλέφωνα μου; Τουλάχιστον απαντήστε, ας έχουμε επικοινωνία εν μέσω παγκόσμιας κρίσης, δεν είναι σωστό αυτό. Δεν μπορεί να μου φέρεστε έτσι και να νομίζετε πως όλα είναι οκ».