Η μάχη και ο πόλεμος του Ολυμπιακού

Στο σημερινό κείμενο, δεν θα διαβάσετε κάτι που δεν έχετε ξαναδιαβάσει.

Η μάχη και ο πόλεμος του Ολυμπιακού

Τα τεκταινόμενα στο Ελληνικό μπάσκετ δεν αφήνουν κανέναν χώρο για αισιοδοξίες, ανεξάρτητα του ποιος θα επικρατήσει στον άτυπο πόλεμο που μαίνεται μεταξύ των δύο οικογενειών που επί της ουσίας κρατούν όρθιο το Ελληνικό μπάσκετ. Η μάλλον για να το θέσουμε ορθότερα, μεταξύ των αδερφών Αγγελόπουλων από τη μία πλευρά και των Δημήτρη Γιαννακόπουλου-Γιώργου Βασιλακόπουλου από την άλλη.

Αν απομακρυνθεί κανείς και δει τη μεγαλύτερη εικόνα, είναι σοκαριστική η ταύτιση των θέσεων και των πράξεων της πράσινης ΚΑΕ και της Ελληνικής Ομοσπονδίας. Η ιστορία του Ελληνικού αθλητισμού βρίθει διασυλλογικών συγκρούσεων και παραγοντικών ανακατατάξεων, όμως ποτέ άλλοτε δεν έχει υπάρξει τέτοια ομοψυχία, τέτοια σύμπνοια αν θέλετε, ανάμεσα σε μια ομάδα και μια διοικητική αρχή. Το πραγματικό #mexritelous, στα μάτια μου είναι εκείνο στις σχέσεις μεταξύ ΚΑΕ Παναθηναϊκός και Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. Αν κάποτε πέσουν, θα πέσουν αγκαλιά. Θα πέσουν όμως;

Το πλατύ χαμόγελο αισιοδοξίας που έφερε η πρώτη θεσμική νίκη του Ολυμπιακού μετά από πάρα πολλά χρόνια (σ.σ κώλυμα Αναστόπουλου) δεν διήρκεσε για πολύ, καθώς η αυτοπρόσωπη παρουσία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στην κλήρωση της ΚΕΔ για τους διαιτητές της πρώτης αγωνιστικής των play off, συνδέθηκε (χρονικά τουλάχιστον, αν όχι αιτιακά) με την παρουσία του συγκεκριμένου ρέφερι στο νευραλγικής σημασίας πρώτο ντέρμπι αιωνίων. Το ερώτημα που έκανε λοιπόν όλο το μπασκετικό κοινό της Ελλάδας να ανυπομονεί για τη σημερινή ημέρα ήταν το αναμενόμενο: Ο Ολυμπιακός έχει πράγματι τη διάθεση να πάει την κόντρα #mexritelous, η θα προβεί σε μια κολοσσιαία κυβίστηση;

Την ώρα που αυτές οι γραμμές γράφονται, το ερώτημα απαντήθηκε εκκωφαντικά: Ούτε για αστείο. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, ιδιαίτερα μετά την θερμά εκδηλωμένη «νομιμοποίηση» που έλαβαν αυτοπροσώπως στο συνέδριο της Θύρας 7, εμφανίστηκαν πιο αποφασισμένοι από ποτέ να παλέψουν μέχρι τελικής πτώσης. Σύμμαχο τους στην ψυχοφθόρα και εξοντωτική αυτή μάχη βρίσκουν τον κόσμο του Ολυμπιακού. Έναν κόσμο που επιτέλους βλέπει τις παραδοσιακά προβληματικές σχέσεις του με τη διοίκηση του τμήματος να αποκαθίστανται. Έναν κόσμο που αν η ομάδα του χρόνου αγωνίζεται στην Α2, θα γεμίζει το γήπεδο ασφυκτικά.

Η γενναία απόφαση του Ολυμπιακού αντιμετωπίστηκε διφορούμενα από το απέναντι στρατόπεδο. Υπήρξε μάλιστα μια πρωτοφανής απόκλιση ανάμεσα στις επίσημες ανακοινώσεις της ΚΑΕ Παναθηναϊκός και στις προσωπικές θέσεις του, όπως πάντα λαλίστατου, Δημητρη Γιαννακόπουλου. Μια απόκλιση ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, που μάλιστα χρήζει ανάλυσης και σκέψης.

Πώς είναι δυνατόν την ίδια ώρα που η ΚΑΕ Παναθηναϊκός απηύθηνε με διάθεση συμφιλίωσης έκκληση στους ερυθρόλευκους να κατέβουν στο γήπεδο, ο καπετάνιος του καραβιού να ευχόταν υποβιβασμό και διάλυση στις αναρτήσεις που με κουραστική συχνότητα ποστάρει στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram? Εν ολίγοις, πού οφείλονται αυτές οι passive-aggressive εναλλαγές;

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι ένας παράγοντας ευφυής. Σε αυτό δεν χωρά αμφιβολία. Με ποιον άλλον τρόπο άλλωστε θα απολάμβανε τέτοιας καθολικής αποδοχής την ίδια στιγμή που το Παναθηναϊκό legacy διαλύεται σεζόν με τη σεζόν από τότε που ο ίδιος ανέλαβε την ηγεσία;

Ο ευφυής λοιπόν αυτός παράγοντας γνωρίζει καλά πως τα επικοινωνιακά του show αποτελούν «οξυγόνο» για τον λαό του Παναθηναϊκού. Γνωρίζει πως γεμίζοντας με αντιολυμπιακό μένος ένα οπαδικό κίνημα το οποίο έχει κουραστεί να διασύρεται σε εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο ανεξαρτήτως αθλήματος, η δημοφιλία του θα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και η Ευρωπαϊκή του ανυπαρξία θα μακιγιάρεται με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. «Τι σημασία έχει η σκούπα από τη Ρεάλ, εδώ ο πρόεδρος κατάφερε να υποβιβάσει τον Ολυμπιακό», πιθανόν να αναφώνησαν πολλοί οπαδοί.

Όμως η διστακτικότητα και η επιφυλακτικότητα των επισήμων θέσεων της ΚΑΕ σημαίνουν πολλά περισσότερα από τα Instagram stories, τα πανό στο άδειο ΟΑΚΑ και τα κοτόπουλα στον πάγκο που θα καθόταν ο Ολυμπιακός. Σημαίνουν πως πραγματικά το σύστημα κάτι φοβάται. Και μάλιστα σημαίνουν ότι δεν φοβάται τόσο την εξέλιξη της μάχης. Διότι τη μάχη του υποβιβασμού, εύκολα ή δύσκολα θα την κερδίσει. Η τράπουλα είναι τόσο σημαδεμένη και οι θεσμοί τόσο άτολμοι που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο ο Ολυμπιακός θα υποβιβαστεί.

Εκείνο που για αρχή τους τρομάζει είναι το μετά. Τι θα απογίνει το Ελληνικό πρωτάθλημα χωρίς τον Ολυμπιακό; Τι θα απογίνουν τα διαρκείας, τα τηλεοπτικά συμβόλαια, και τόσα άλλα; Τι θα απογίνουν εκείνοι;

Όμως μη γελιέστε, εκείνο που τους τρομάζει πάνω από όλα είναι ότι μάχονται κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεν έχει τίποτα να χάσει. Ο Ολυμπιακός έχοντας ως πολύτιμο όπλο τη δικλείδα που του επιτρέπει να αγωνίζεται στη Euroleague από οποιαδήποτε εθνική κατηγορία, μπήκε σε όλη αυτή την περιπέτεια έχοντας μόνο να κερδίσει. Να κερδίσει ξανά τη φλόγα που παραδοσιακά συνδέει αυτή την ομάδα με τον κόσμο της. Να κερδίσει το δικαίωμα να πορεύεται με το κεφάλι ψηλά!

ΥΓ. «Γιατί ενύχτωσε κι οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»
-Κ.Π Καβάφης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: