Η ελληνοποίηση Ουόκαπ δεν... χωνεύεται!
Ριζώνει στα μέρη μας ο Τόμας Ουόκαπ! Ούτε μία εβδομάδα (για την ακρίβεια έγινε στις 12 Απριλίου) από την ανακοίνωση της επέκτασης της συνεργασίας του με τον Ολυμπιακό για άλλα τέσσερα χρόνια (!), ο Αμερικανός πλέι μέικερ πήρε ελληνικό διαβατήριο κάνοντας τους δεσμούς του όχι απλά με τον Πειραιά αλλά με τη χώρα μας εν γένει ισχυρότερους, άρρηκτους.
Μόνο που η εξέλιξη αυτή δεν βρήκε ακριβώς ομόθυμη αποδοχή στις τάξεις της ελληνικής μπασκετικής κοινότητας και γενικότερα της φίλαθλης. Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε εκείνους που εμφανίζονται εκ προοιμίου, λόγω αθλητικής κοσμοθεωρίας, σκεπτικιστές αναφορικά με την ύπαρξη νατουραλιζέ παικτών στο εκάστοτε αντιπροσωπευτικό συγκρότημα -αρθρώνοντας τον αντίλογο ότι οι εθνικές ομάδες θα πρέπει να απαρτίζονται αποκλειστικά από αθλητές που αποτελούν «προϊόντα» της αθλητικής παραγωγής του τόπου- αλλά και άλλους που κρίνουν το γεγονός με βάση τα οπαδικά τους γυαλιά και τα συμφέροντα των συλλόγων τους...
Γιατί, πλην της Εθνικής που ενισχύεται με έναν παίκτη που κατά γενική ομολογία δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή κάποιος γηγενής που να τον προσεγγίζει σε αγωνιστική αξία και δυνατότητες (και στις δύο πλευρές του παρκέ), θα ενισχυθεί και ο... Ολυμπιακός. Το να έχει ελληνικό διαβατήριο ο 30χρονος γενειοφόρος πλέι μέικερ ανοίγει επιπλέον θέση ξένου στο ρόστερ των «ερυθρολεύκων» για την επόμενη σεζόν, γεγονός... αχώνευτο για όσους προαναγγέλλουν «ολική επαναφορά» και αλλαγή του τωρινού μπασκετικού στάτους κβο στη χώρα. Εξ ου και οι κραυγές που προέρχονται από συγκεκριμένα μέσα (ενίοτε με κοινή ιδιοκτησία) και τα οποία έχουν ως κοινό παρονομαστή ότι απευθύνονται σε «πράσινους» αναγνώστες.
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Το θέμα της ελληνοποίησης του Ουόκαπ χρησιμοποιείται ως ένα ακόμη... πυρομαχικό τους για να βάλουν εναντίον της διοίκησης της ΕΟΚ, ενισχύοντας το αφήγημα για κέντρα εξουσίας που κάνουν τα... χατίρια στους «ερυθρόλευκους». Λες και δεν ήταν αρκετά τα (ορθάνοιχτα) μέτωπα των δύο «αιωνίων» του ελληνικού αθλητισμού, τόσο στο συγκεκριμένο άθλημα όσο και στα υπόλοιπα, δημιουργήθηκε ένα ακόμη, με την Εθνική στο... φόντο.
Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι ο Ουόκαπ, αλλά οι εργοδότες του. Αν δεν φόραγε ερυθρόλευκα, δεν θα ετίθετο θέμα συζήτησης. Πέραν της μικροπολιτικής, πάντως, υπάρχει και η μεγαλύτερη «εικόνα» που συνοψίζεται στην επιθυμία της Ομοσπονδίας να ενισχύσει την εθνική ομάδα με παίκτες που προφανώς θέλουν να φορέσουν τη «γαλανόλευκη», αλλά και να πλαισιώσουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο με υλικό που θα τον βοηθήσει να κάνει τη διαφορά και στο διεθνές επίπεδο μετά το ΝΒΑ.
Ο Ουόκαπ -που δεν έχει κληθεί (αλλά αναμένεται, αφού όμως πρώτα ορκιστεί Έλληνας πολίτης), καθώς είναι δεδομένο το ενδιαφέρον της EOK να είναι στη διάθεση του εκλέκτορα- δεν έχει ελληνικές ρίζες.
Ούτε υποστήριξε ποτέ ότι έχει. Ενδεχομένως κάποιοι να ενοχλούνται με την κυνική στόχευση στην επιτυχία -που τόσο λείπει από την Εθνική από το τόσο υποτιμημένο (λες και έχουμε πολλά σε επίπεδο ανδρών) χάλκινο μετάλλιο του 2009 στο πολωνικό Ευρωμπάσκετ επί των ημερών Καζλάουσκας-, αλλά η τρέχουσα διοίκηση πάει με το «ρεύμα» των ευρωπαϊκών ομάδων που χρησιμοποιούν νατουραλιζέ. Όπως η πρωταθλήτρια Eυρώπης Ισπανία τον Λορέντζο Mπράουν ή τους...Τούρκους Σέιν Λάρκιν και Μπόμπι Ντίξον, τον...Ρώσο Τζέι Αρ Χόλντεν και τον...Βορειομακεδόνα Μπομπ Μακ Κάλεμπ.
Τουλάχιστον δεν υπάρχουν οι (υποκριτικές εν πολλοίς) μεγαλοστομίες των προκατόχων της για «παραγωγική διαδικασία», την ίδια στιγμή που... βαφτίζονταν Έλληνες παίκτες τύπου Tσακάλωφ και Νέλσον...
Επιστρέφοντας στον Ουόκαπ, σε κάποια από τις επικείμενες κλήσεις του στην Εθνική θα έχει όλο τον χρόνο να μάθει πώς προφέρεται το περίφημο... χταπόδι, που αποτέλεσε γλωσσοδέτη στο βίντεο της ανακοίνωσης της επέκτασης του συμβολαίου του!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
