Ο… ευαγγελιστής Φαίδων!

«Η ζωή μου όλη είναι μια ευθύνη, όλα μου τα παίρνει, τίποτα δεν δίνει» τραγουδάει ο αγαπημένος του Στέλιος Καζαντζίδης με τη φωνή που «τρυπάει» καρδιά και ψυχή. Κανείς δεν ξέρει ποιον είχε στον νου του ο Άκης Πάνου όταν αποτύπωνε στο χαρτί τις σκέψεις του αποδίδοντας τους στίχους. Θα μπορούσε όμως να έχει τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη!

Ο αγαπημένος μας Φαίδωνας έχει όλη του τη ζωή την ευθύνη να γεμίσει την άδεια σελίδα με νοήματα, σκέψεις, γεγονότα. Την ευθύνη να αποδώσει με λέξεις «αγγελοπλασμένες», που θα έγραφε κι αυτός, έτοιμες να ζωγραφίσουν πότε αυστηρά, πότε σκωπτικά, πότε ρεαλιστικά, να περιγράψουν, να εξιστορήσουν, να ενημερώσουν.

Πάνω και πρώτα απ’ όλα ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης είναι δημοσιογράφος. Υπηρέτης της ΑΕΚ, άρρωστα εραστής της κιτρινόμαυρης φανέλας σε οποιοδήποτε άθλημα, σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκεται, όπου κι αν παίζει.

Πάνω απ’ όλα, όμως, εραστής της αλήθειας, που υπηρετεί ακόμα περιγράφοντάς την. Διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτή είναι το καλύτερο επιχείρημα.

Ένα κινητό μάθημα για όλους μας, περιφερόταν στα γραφεία του «ΦΩΤΟΣ» όπου υπό την καθοδήγηση του αξεπέραστου Θεόδωρου Νικολαΐδη έγραφαν (την) Ιστορία. Και κοντά τους εμείς, ιεραπόστολοι μιας ευθύνης για τη σωστή και έγκυρη ενημέρωση. «Την αλήθεια κι ας πονάει…».

Οι ώρες που άφηνε το γραφείο του για να μιλήσει με τους συντάκτες, μικρούς, μεγάλους, έμπειρους, άπειρους, ήταν ένα σχολείο για το πώς θα πρέπει κάποιος να συλλαμβάνει, να αναλύει και να «ξεψαχνίζει» τα γεγονότα. Στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο. Κυρίως όμως μάθαινε σε όλους ότι, χωρίς θυσία, χωρίς επιμονή, χωρίς την αφοσίωση καλόγερου στο καθημερινό, λυσσαλέο κυνήγι της είδησης, δεν προχωράς και σε ξεπερνούν οι πάντες.

Η εξαιρετική πρωτοβουλία της ΚΑΕ ΑΕΚ να δώσει το όνομά του στην αίθουσα Τύπου ήταν αυτό που άξιζε, αυτό που έπρεπε να γίνει και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι την αίθουσα της χθεσινής εκδήλωσης κοσμούσαν αρκετά εξώφυλλα του «ΦΩΤΟΣ» με τις μεγάλες επιτυχίες της «Ένωσης».

Η παρουσία του Δημήτρη Μελισσανίδη, του Μάκη Αγγελόπουλου, δεκάδων ανθρώπων της «κιτρινόμαυρης» οικογένειας αλλά και του αθλητισμού γενικότερα καταδεικνύουν την καθολικότητα μιας προσωπικότητας που τους γνωρίζει όλους απέξω κι ανακατωτά. Όπως πρέπει να κάνει ένα «δημοσιογραφικό αγρίμι», όπως είναι ο Φαίδωνας.

Η αναφορά του «Φ.Κ.» στους δύο απόντες είναι χαρακτηριστική για την αποστολή της ζωής του. Την ΑΕΚ και την οικογένεια. Ίσως και να μην άλλαζε τη σειρά. Διότι όπως είχε εξομολογηθεί και ο ίδιος πολλές φορές, είχε θυσιάσει οικογενειακές στιγμές για να καλύψει αγώνα της ΑΕΚ. Αλλά μήπως και η ΑΕΚ δεν είναι οικογένειά του;

Ο Στέλιος Σεραφείδης και η Έλλη. Η Έλλη…

Ένα καρφί που πυρωμένο και γεμάτο δηλητήριο σακατεύει την ψυχή του, αδόκητος χαμός της, «ένα καμίνι που τον σιγοψήνει» και κάποιες σταγόνες δροσιάς έρχονται να τον απαλλάξουν από τον πόνο βλέποντας τον κόσμο γύρω του να προχωρά… Την ΑΕΚ να φτιάχνει επιτέλους γήπεδο, τον Αντώνη να προοδεύει, την κυρία Κυριακή δίπλα του να τον στηρίζει. Παντού και πάντα…

Ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης περπάτησε μαζί με την Ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, την περιέγραψε, τη στόλισε με λέξεις πλουμιστές, τσακώθηκε άπειρες φορές μαζί της, την έκανε οκτάστηλα στην πρώτη σελίδα. Πάνω απ’ όλα, όμως, υπηρέτησε την ευθύνη του απέναντι στην ενημέρωση και στην ΑΕΚ. Από το Α έως το Ω…