Κικίλιας: «Ποτέ δεν περίμενα ότι θα ήμουν αυτός που θα αντιμετώπιζε μία τέτοια πανδημία»

Αποθεωτικό αφιέρωμα στον νυν Υπουργό Υγείας και πρώην παίκτη του μπάσκετ Βασίλη Κικίλια έκανε η FIBA, η οποία θυμήθηκε την καταλυτική του άμυνα πάνω στον Μποντίρογκα για την κατάκτηση του Κυπέλλου το 2001 απέναντι στον Παναθηναϊκό, με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς μάλιστα να λέει: «θα ήθελα να έχω δέκα παίκτες σαν τον Κικίλια».

Ο Βασίλης Κικίλιας ξεκίνησε από τον Πανιώνιο με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο το 1991), ενώ στη συνέχεια με την ΑΕΚ κέρδισε το Κύπελλο το 2000 και 2001, το Σαπόρτα το 2000 και το πρωτάθλημα το 2002!

Ο Βασίλης Κικίλιας λοιπόν λέει στη FIBA:

Το μπάσκετ και η διοίκηση είναι διαφορετικά πράγματα, αλλά όχι τόσο όσο νομίζει κανείς. Όταν ήμασταν παιδιά, είχαμε την ευλογία να μεταφέρουμε μεγάλες προσδοκίες και ευθύνες. Από νεαρή ηλικία, βγαίναμε και παίζαμε μπροστά σε 20.000 θεατές και βοηθούσαμε την ομάδα να κερδίσει. Αυτό δημιούργησε τον χαρακτήρα. Μεγάλωνες και ωρίμαζες ώστε να γίνεις πρωταθλητής. Να κερδίζεις σε κάθε ματς.

Αυτή είναι η νοοτροπία κάθε αθλητή. Ποτέ να μην τα παρατάς. Και όταν μιλάς για τις ζωές ανθρώπων, πρέπει πάντα να θυμάσαι ότι δεν μπορείς να τα παρατάς. Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, καθώς στην σημερινή εποχή, κάθε ημέρα είναι μία μεγάλη μάχη ώστε να κάνεις ό,τι χρειάζεται για να σώζεις ζωές.

Οι δεσμοί μέσω του μπάσκετ κρατούν για πάντα. Είναι συγκινητικό να ακούς τον (πρώην διεθνή παίκτη) Κλαούντιο Κολντεμπέλα, του οποίου η χώρα χτυπήθηκε όσο καμία από τον κορονοϊό, να μιλάει για το πόσο υπόδειγμα είναι η Ελλάδα και μάλιστα με τόσο κολακευτικά λόγια. Ή να ακούς τον Νίκο Ζήση ή τον Δημήτρη Ιτούδη. Είναι συγκινητικό και όταν ακούς αυτά τα λόγια από παλιούς συμπαίκτες ή αντιπάλους, το συναίσθημα μεγαλώνει. Γι’ αυτό και οι δεσμοί του μπάσκετ κρατούν για πάντα.

Η φύση μας ως αθλητές είναι να τρέχουμε. Να είμαστε έτοιμοι, να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες. Είναι τεράστια ευθύνη να έχεις έναν ρόλο που πρέπει να παίρνεις αποφάσεις, που σώζουν ζωές. Ζούμε σε μία μοναδική και σπάνια κατάσταση, κανείς δεν περίμενε ότι σαν γενιά θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε μία τέτοια πανδημία. Εγώ είμαι εγώ, τρέχω και αν κάποια στιγμή έχω λίγο ελεύθερο χρόνο, τον περνάω σκεπτόμενος το μπάσκετ και προσποιούμαι ότι σουτάρω. Μόνο και μόνο για να χαλαρώσω και να διώξω την ένταση.

Ποτέ δεν περίμενα ότι θα ήμουν αυτός που θα αντιμετώπιζε μία τέτοια πανδημία. Ποιος θα το περίμενε; Ποιες οι πιθανότητες να υπάρξει μία τέτοια περίπτωση; Σχεδόν καμία. Αλλά η ζωή είναι πάντα απρόβλεπτη. Αυτή η κρίση κάνει κάθε άνθρωπο να αναθεωρήσει τις αρχές του και τις αξίες του. Η λίστα των προτεραιοτήτων αλλάζει. Η ανθρώπινη ζωή είναι προτεραιότητα.

Ελπίζω να ξεπεράσουμε την κρίση αυτή και οι άνθρωποι θα μπορούν να βγαίνουν έξω, να παίζουν στα γήπεδα και να σουτάρουν ξανά. Είναι κάτι που στερούνται αρκετές εβδομάδες τώρα. Όλοι καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να είμαστε και πάλι ελεύθεροι και ασφαλείς, να μπορούμε απλά να πηγαίνουμε για μερικά σουτάκια. Είναι δύσκολο να ζεις με περιορισμούς, αλλά την ίδια στιγμή σέβομαι όλους όσους έδειξαν υπευθυνότητα και έμειναν μέσα, σεβόμενοι την υγεία των ηλικιωμένων και των ευπαθών ομάδων».