«Λυπηρή και ζημιογόνα για το πρωτάθλημα η απουσία του Ολυμπιακού»

Αναλυτικά όσα αναφέρονται στην ιστοσελίδα του ΕΣΑΚΕ και η συνέντευξη:

Η πόρτα για τους Κύπριους προπονητές στην EKO Basket league άνοιξε πριν από κάποια χρόνια με την παρουσία του Τόνι Κωνσταντινίδη στον πάγκο του Ρεθύμνου Cretan Kings. Ο Πανιώνιος Su Casa ήταν η δεύτερη ομάδα που εμπιστεύθηκε τεχνικό από το νησί, με τον Λίνο Γαβριήλ να αφήνει το δικό του στίγμα στη λίγκα.

Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του ο τεχνικός των «κυανέρυθρων» αναφέρεται τόσο σε όλα εκείνα που κρατάει από τη φετινή σεζόν και τις φιλοδοξίες που έχει για το μέλλον, όσο και στο γεγονός των ημερών, την πανδημία, αλλά και πως βιώνει ένας άνθρωπος του αθλητισμού την καραντίνα μακριά από το σπίτι του.

- Τι κρατάτε σε προσωπικό επίπεδο από τη φετινή αγωνιστική χρονιά μέχρι τώρα;

«Με χαροποιεί το γεγονός ότι άλλαξα παραστάσεις και εικόνες, ήμουν αρκετά χρόνια σε διαφορετικές λίγκες και παρόλο που είχα την ευλογία να κοουτσάρω σαν πρώτος προπονητής για δέκα χρόνια σε διοργανώσεις της FIBA δεν είναι το ίδιο να δίνεις κάθε εβδομάδα δύσκολο αγώνα στην ελληνική λίγκα.

Σε κρατάει σε εγρήγορση, αγωνίζεσαι κάθε εβδομάδα ενάντια σε καταπληκτικούς προπονητές με υψηλό μπασκετικό δείκτη και η πρόκληση και μόνο σε εξιτάρει σε τέτοιο βαθμό που γίνεσαι πιο παραγωγικός και δημιουργικός σε ημερήσια βάση.

Το πιο σημαντικό, όμως, για μένα και αυτό που κρατάω περισσότερο, είναι η καθημερινότητα με τους συνεργάτες μου που ήταν όλοι καταπληκτικοί άνθρωποι και επαγγελματίες. Αυτό έκανε πιο εύκολο το έργο μας και ακόμα ευκολότερο το έκαναν οι χαρακτήρες των παικτών μας.

Είχαμε πραγματικά εξαιρετικά παιδιά στην ομάδα φέτος, καταφέραμε και φτιάξαμε ένα σύνολο με coachable παίκτες, έβαζαν πραγματικά το "εγώ" κάτω από το "εμείς", Έλληνες και ξένοι. Έτσι καταφέραμε να είμαστε δεμένοι μέχρι τέλους όσοι και να μείναμε στην ομάδα και παρόλες τις δυσκολίες που συναντήσαμε.

Οι Έλληνες παίκτες με εντυπωσίασαν, οι μεγαλύτεροι (ηλικιακά) με βοήθησαν πολύ να καταλάβω τη λίγκα και στο γήπεδο ήταν στρατιώτες, βοηθώντας πάντοτε και τους ξένους να αντιληφθούν την ελληνική νοοτροπία και τον τρόπο παιχνιδιού μας αλλά και τη σκληρή μου στάση καμία φορά απέναντί τους. Οι δε νεότεροι, πολλοί από αυτούς τρύπησαν το ταβάνι τους και υπό προϋποθέσεις μπορούν πραγματικά να σταθεροποιηθούν στη λίγκα ως πρωταγωνιστές.

Υπήρχε αλληλοσεβασμός με τους παίκτες μου, αλλά και τους συνεργάτες μου, παρόλο που υπήρχαν και δύσκολες μέρες και αυτό που πραγματικά λυπάμαι είναι που δεν θα μπορέσω να βρίσκομαι στο γήπεδο αυτές τις μέρες μαζί τους για να συνεχίσουμε το έργο μας.

Ήταν τιμή μου και όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι δεν έχω ανάγκη να χαϊδέψω τα αυτιά κανενός. Ήταν πραγματικά τιμή μου που εργάστηκα στον Πανιώνιο Su Casa, επειδή σέβομαι την ιστορία του, τους αγώνες που έγιναν να ορθοποδήσει ο σύλλογος στους δύσκολους καιρούς, αλλά και το ότι με όλα αυτά που πέρασε η ομάδα, με "φάρο" το βαρύ όνομα που φέρει, καταφέρνει να βρίσκεται στην Α1 και να κρατιέται, έστω με νύχια και με δόντια. Ευελπιστώ πραγματικά να δημιουργηθούν συνθήκες τέτοιες ώστε στο μέλλον να μεγαλουργήσει, ειδικά εάν συνδυαστεί αυτό με την επιστροφή στο "Αρτάκης" θα είναι ό,τι καλύτερο.

Όσοι αγαπάνε πραγματικά την ομάδα και είναι κομμάτι της ζωής τους, όπως λένε, είμαι σίγουρος ότι κατά βάθος καταλαβαίνουν ότι χρειάζεται να μείνουν κοντά και με θετική διάθεση να βοηθήσουν να περάσει τη δύσκολη αυτή περίοδο που βρίσκεται και να επανέλθει στις επιτυχίες. Το ξαναείπα παλαιότερα και θα το ξαναπώ... Ο Πανιώνιος Su Casa είναι ο κόσμος του, όλοι οι άλλοι είμαστε περαστικοί.

Ευχαριστώ τη διοίκηση που με εμπιστεύτηκε, τους συνεργάτες μου και τους καλαθοσφαιριστές μας που με ανέχτηκαν μέσα στη χρονιά και ιδιαίτερες ευχαριστίες θέλω να δώσω στους Γιώργο Σκαραφίγκα, Χρήστο Κουτσούμπα, Τάσο Στουγιαννούδη, Γιάννη Θεοδοσίου, στον Μάκη τον ικανότατο φυσιοθεραπευτή μας, στον εξαιρετικό Θανάση Δούνη και τον Χρήστο Χριστοδούλου, τη ζωντανή ιστορία της ομάδας, αλλά και στον συμπαθέστατο φίλο Άκη, τον φροντιστή μας που αγαπάει την ομάδα όσο λίγοι και πονούσε δύο φορές τις δύσκολες μέρες και από την άλλη χαιρότανε περισσότερο με της επιτυχίες μας.

Ευχαριστίες επίσης στην Άννα Σαγιάκου, τη γραμματέα της ομάδας και τον Σταύρο Μπαρπαρούση και τους συνεργάτες του, Δημήτρη Ρακόπουλο και Κώστα Γιαταγάνα, που ήταν οι αφανείς ήρωες για να μπορέσει η ομάδα να έχει εύρυθμη λειτουργία στην καθημερινότητά της και να έχει την κατάλληλη προβολή.

Τέλος, ευχαριστώ τους αγνούς φιλάθλους της ομάδας για την υποστήριξή τους φέτος και να ξέρουν πως καταλαβαίνω κατά καιρούς την πικρία τους και τον θυμό τους. Νομίζω είχαμε όμορφες στιγμές μετά από νίκες με αποκορύφωμα την επίσκεψή τους στο αεροδρόμιο μετά τη νίκη επί του Άρη στο "Αλεξάνδρειο"».

- Ιστορικές ομάδες με τεράστια διαδρομή στο ελληνικό μπάσκετ φέτος μάχονται για την παραμονή τους. Πώς σας φάνηκε η ανταγωνιστικότητα και η ποιότητα του πρωταθλήματος;

«Είναι ξεκάθαρα λυπηρό να βλέπω ομάδες με την ιστορία του Άρη και του ΠΑΟΚ να δυσλειτουργούν. Και δεν μιλάω για τη φετινή χρονιά αλλά εδώ και αρκετά χρόνια συμβαίνει αυτό.

Δεν είμαι εδώ να επιρρίψω ευθύνες, δεν είναι και η δουλειά μου άλλωστε, αλλά αυτό που έχω να πω είναι ότι τα λάθη πληρώνονται. Δεν γίνεται να μην πληρώσεις κάποτε τα λάθη σου, είναι ενάντια στη φύση. Έγιναν πολλά στις δύο αυτές ομάδες και ο κόσμος τα γνωρίζει καλύτερα από μένα. Εγώ δεν θα ξεχάσω όταν ήμουν φοιτητής το 1995 στη Θεσσαλονίκη και στον Άρη τρέχανε από τότε για ρύθμιση χρεών!

Πώς να μη φωνάζει ο κόσμος που αγαπάει αυτές τις ομάδες και τις ακολουθεί όλη του τη ζωή; Να φωνάζω φυσικά δεν δικαιολογεί να απαξιώνω, να βρίζω, να το παίζω ξερόλας και να δυσκολεύω το έργο της ομάδας μου, αφού την αγαπάω, όπως λέω. Μιλάω για αυτούς που αγαπάνε την ομάδα πραγματικά, έχουν κάποιο επίπεδο ως άνθρωποι και κάποια στιγμή κουράστηκαν να βλέπουν για δεκαετίες την αγαπημένη τους ομάδα να παραπαίει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Για μένα λύσεις υπάρχουν. Πρέπει να διαχωρίσουμε κάτι, να παρουσιάζονται μεσσίες συνεχώς που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον εκάστοτε σύλλογο για προθάλαμο στην πολιτική ή επαγγελματική τους καριέρα μόνο κακό κάνει και το βλέπουμε αρκετά χρόνια αυτό.

Από την άλλη είδαμε μεγάλες ομάδες όπως την ΑΕΚ και τον Πανιώνιο να πέφτουν κατηγορίες, με την ΑΕΚ εντέλει να επιστρέφει δυνατή. Πήρε Κύπελλα, πήρε ευρωπαϊκό και προσπαθεί (χωρίς επιτυχία ακόμα, αλλά θα γίνει κι αυτό) να συνδυάσει το παιδομάζωμα με τον πρωταθλητισμό.

Οι ομάδες πρέπει να κατευθύνουν τους νεότερους παράγοντες στον σωστό δρόμο με σκοπό τη σωστή λειτουργία της ομάδας. Με το να υπάρχουν άτομα παρά τω προέδρω και να λένε "ναι" σε όλα μόνο κακό γίνεται και μιλάω για όλες τις ομάδες. Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Θα πρέπει να στελεχωθούν με άτομα με την κατάλληλη τεχνογνωσία στο πώς η ομάδα, εφόσον έχει τον κόσμο ακόμη που την ακολουθεί, θα επωφεληθεί οικονομικά αλλά και αγωνιστικά, να δημιουργηθούν "τιμς" με σκάουτερς με επικεφαλής τον προπονητή και τους συνεργάτες του έτσι ώστε να βρίσκουν τους κατάλληλους παίκτες από Αμερική, κατηγορίας "Μάικ Τζέιμς" για παράδειγμα, έτσι ώστε να μπορούν να έχουν και οικονομικό όφελος, βάζοντας οικονομική ρήτρα σε περίπτωση που προκαλέσει το ενδιαφέρον από πιο εύρωστες οικονομικά ομάδες.

Στην Αμερική κάθε καλοκαίρι -εδώ και τέσσερα χρόνια που ταξιδεύω- έχω παρατηρήσει ότι εάν γίνει αυτό οργανωμένα, πολλές ομάδας θα επωφεληθούν σε βάθος χρόνου, γιατί είναι ασύλληπτο πόσα ταλέντα υπάρχουν στα Σάμερ Λιγκ.

Με σωστό προγραμματισμό και συγκεκριμένο πλάνο-στόχους μπορεί η κάθε ομάδα να βγει από τον δύσκολο δρόμο. Εύχομαι ιστορικές ομάδες να βρουν την μπασκετική τους Ιθάκη και να δώσουν χαρά στους οπαδούς τους σύντομα.

Για να μιλάμε για ανταγωνιστικότητα στο πρωτάθλημα πρέπει να μιλάμε για ανταγωνισμό για τον τίτλο, που δεν υπάρχει, ή για μια θέση στην Ευρώπη, που θα αποφέρει και έσοδα (βλέπε 3η θέση για Ευρωλίγκα παλαιότερα).

Εάν δεν αλλάξει αυτό, δύσκολα θα μιλάμε για ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα. Το μόνο ενδιαφέρον θα είναι όπως και τώρα ποιες ομάδες θα πέσουν ή ακόμη και ποιοι νεαροί αθλητές θα ξεπεταχτούν. Οι αθλητές όμως χρειάζονται κίνητρα σε κάθε παιχνίδι, μεγάλοι, μικροί, για να μπορέσουν να αποδώσουν το 100% και να μένουν συγκεντρωμένοι στην προπόνηση.

Ευελπιστώ και εγώ να υπάρχει και ο Ολυμπιακός του χρόνου, γιατί είναι λυπηρό και ζημιογόνο να λείπει από το πρωτάθλημα.

Η ποιότητα σίγουρα έπεσε, αλλά δεν παύουν οι Έλληνες προπονητές, όπως προείπα, να παρουσιάζουν εξαιρετικό κοουτσάρισμα και ανταγωνιστικές ομάδες με τα όπλα που διαθέτουν, όπως επίσης και να υπάρχουν αρκετοί καταπληκτικοί αθλητές νεότεροι, αλλά και παλαιότεροι που κοσμούν τα γήπεδα της EKO Basket League με την παρουσία τους».

- Είστε ο δεύτερος τεχνικός από την Κύπρο που εργάζεται στην ΕΚΟ Basket League. Τι σημαίνει για έναν Κύπριο προπονητή να εργάζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα;

«Είναι σίγουρα μεγάλη μου τιμή να εκπροσωπώ την Κύπρο στην EKO Basket League. Αυτό είναι δεδομένο, απλά σε αυτή τη φάση πλέον νιώθω ότι πραγματικά είμαι πολίτης του κόσμου. Όσοι με γνωρίζουν καταλαβαίνουν πολύ καλά τι λέω. Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία είμαι με μια βαλίτσα στο χέρι δουλεύοντας σε Αφρική, Ασία, Ευρώπη, Αμερική και τα καλοκαίρια σε Εθνική ομάδα και ό,τι σεμινάριο υπάρχει παγκοσμίως προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι εκεί.

Λίγοι γνωρίζουν ότι εδώ και 22 χρόνια δουλεύω σκληρά, έχω μηδαμινή προσωπική ζωή, κατ' επιλογή φυσικά, ξέροντας ότι μια μέρα θα είχα την ευκαιρία να μπω σε μια καλύτερη λίγκα, σαν την EKO Basket League, και γι' αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.

Όπου και να δουλέψω δίνω το είναι μου, τα πάντα, είμαι των άκρων καμιά φορά και με λάθος τρόπο. Με τα χρόνια μετριάστηκε αυτό, αλλά θεωρώ ότι εάν δεν δώσω τα πάντα κοροϊδεύω τον εαυτό μου και ειδικά το άθλημα και τους παίκτες μου, τη διοίκηση και τους φιλάθλους.

Στην Ελλάδα ακολουθώ πίστα τον δρόμο που χάραξα τα προηγούμενα χρόνια, τα δύσκολα χρόνια... Αναμένω σκληρή δουλειά από τους πάντες, πρώτα απ' όλα από μένα και μετά από τους συνεργάτες μου και τους αθλητές. Δεν αλλάζει κάτι ότι είμαι στην Ελλάδα, στην μπασκετική μου καθημερινότητα είμαι ο ίδιος, απλά, όπως είπα και πριν, είναι τεράστια τιμή και χαρά ότι βρίσκομαι στην ΕΚΟ Basket League και να εκπροσωπώ και την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Κύπρο».

- Θεωρείτε πως βοηθάτε κι εσείς να... ανοίξει η πόρτα της λίγκας και σε άλλους Κύπριους συναδέλφους σας;

«Κοιτάξτε, υπάρχει προκατάληψη για προπονητές μικρών κρατών και το γνωρίζουμε. Αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει, επειδή ο καθένας επιλέγει τον δικό του δρόμο ανεξάρτητα από πού προέρχεται.

Θεωρώ ότι αν κάθε άνθρωπος πορεύεται με ταπεινότητα, φιλοδοξία, σκληρή δουλειά, επιμονή και πνευματική δύναμη, τότε υπάρχουν πιθανότητες να πετύχει αν έχει την κατάλληλη τεχνογνωσία από όπου και να βρίσκεται.

Εάν υπάρχει κάποιος στην Κύπρο που θεωρεί ότι κατέχει τα παραπάνω και σκέφτεται με αυτό τον τρόπο και θέλει πραγματικά να το κυνηγήσει, τότε, ναι, γι' αυτόν τον άνθρωπο θεωρώ ότι έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου και θα είμαι και ιδιαίτερα χαρούμενος εάν τα καταφέρει, το λέω και το εννοώ. Υπάρχουν αξιόλογοι νέοι συνάδελφοι στην Κύπρο και μπορούν να το επιβεβαιώσουν και οι εξ Ελλάδος προπονητές που εργάστηκαν στο νησί».

- Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας για το μέλλον;

«Να έχω υγεία και εγώ αλλά και τα αγαπημένα μου πρόσωπα για να είμαι πνευματικά καλά να κάνω αυτό που αγαπάω, να προπονώ.

Έχω περάσει απ' όλα τα στάδια από το 1997, 9 χρόνια βοηθός, 13 πρώτος σε παίδες, εφήβους, άνδρες, γυναίκες, εθνικές ομάδες, εξωτερικό κτλ.

Έχω πει στον εαυτό μου ότι πλέον δικαιούμαι να έχω καλές συνθήκες για να εργαστώ, αλλά εάν δεν τις βρω πρέπει να δουλέψω σκληρά για να τις δημιουργήσω... Για μένα, τους συνεργάτες μου και -ειδικά- για τους αθλητές μας που είναι και θα είναι πάντα οι πρωταγωνιστές.

Εάν υπάρχει μια ομάδα σε μια καλή λίγκα που θα μου παρέχει τα εφόδια να δουλέψω όπως θέλω, θα είναι ευχής έργο».

- Από το 2017 προπονείτε την Εθνική ομάδα των ανδρών της Κύπρου και πρόσφατα ανανεώσατε μάλιστα μέχρι και το 2023. Τι σημαίνει για σας αυτή η συνεργασία;

«Όταν κάποιος λείπει καιρό από τον τόπο του βλέπει διαφορετικά τα πράγματα, έχει μεγαλύτερες ευαισθησίες όσον αφορά τον τόπο όπου μεγάλωσε.

Από τα 44 μου χρόνια τα 20 τα έζησα στο εξωτερικό, οπότε να με συνδέει με τη χώρα μου αυτή η συνεργασία σημαίνει πολλά!

Υπάρχουν αρκετές δυσκολίες στην ομάδα, μιας και κάνουμε μια ανανέωση που θέλει μια πενταετία για να φανούν τα αποτελέσματα με τα νέα παιδιά και δεν υπάρχει και νατουραλιζέ αθλητής, που είναι μια σοβαρή ενίσχυση ειδικά για εμάς, αλλά έχουμε βάλει με την ομοσπονδία μακροπρόθεσμους στόχους και υπάρχει η πίστη και η αισιοδοξία ότι θα επιτευχθούν σύντομα.

Έχω εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά και με χαροποιεί που τους βλέπω να εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια στο πρωτάθλημα (έχουμε έναν Κύπριο στην πεντάδα στους 5 ξένους και από του χρόνου θα έχουμε 4 ξένους) αλλά και ειδικότερα στην Εθνική ομάδα».

- Ως προπονητής ποια… άμυνα θα συστήνατε στους συνανθρώπους να παίξουν απέναντι στον κορονοϊό;

«Ομαδική άμυνα φυσικά, οι συνεργασίες παικτών, το ομαδικό πνεύμα, η πειθαρχία, η διάθεση για σκληρή δουλεία και η εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών της ομάδας είναι στοιχεία που δεν επιτρέπουν σε κανέναν αντίπαλο να σκοράρει εύκολα.

Αυτές τις δύσκολες μέρες για την ανθρωπότητα έτσι πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τον ιο, σαν ομάδα, σαν ένα σκληρό σύνολο.

Εμείς οι άνθρωποι του αθλητισμού, που θεωρούμε ότι γνωρίζουμε τι σημαίνει πειθαρχία, δεν πρέπει να περιμένουμε ότι όλοι είναι πειθαρχημένοι και έχουν την ίδια αντίληψη με μας.

Ο κάθε άνθρωπος έχει άλλα βιώματα και λειτουργεί διαφορετικά. Αυτό το λέω επειδή πρέπει αρκετοί από εμάς να ηγηθούμε της προσπάθειας και να κατευθύνουμε τους απειθάρχητους που δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης στον σωστό δρόμο.

Όλοι ενωμένοι με πίστη ότι θα πετύχουμε να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά και να χτυπήσουμε τον ιό εκεί που πονάει, να μην επεκταθεί. Αρκετές ζωές χάθηκαν. Μείνετε σπίτι και σίγουρα παρά τις απώλειες θα βγούμε πιο δυνατοί, γιατί, θα το δείτε όλοι, θα βγουν καλύτεροι άνθρωποι, πιο δημιουργικοί, πιο παραγωγικοί, σεβόμενοι τις αξίες περισσότερο και διψασμένοι για μια καλύτερη ζωή στο μέλλον».