Βιρτζίνια vs Τέξας Τεκ: Ένας χρήσιμος οδηγός για τον τελικό του Κολεγιακού Πρωταθλήματος!

Η φετινή διοργάνωση μας έχει χαρίσει αρκετές εκπλήξεις και ορισμένα γεγονότα που θα μείνουν ανεξίτηλα στο μυαλό όσων είχαν το θάρρος και τα ψυχικά αποθέματα για να παρακολουθήσουν το φετινό μαραθώνιο του Κολεγιακού Πρωταθλήματος.

Μετά από δύο επικούς ημιτελικούς, όπου είδαμε (κυριολεκτικά) τα πάντα, στο μεγάλο τελικό θα βρεθούν δύο από τα μεγαλύτερα φετινά στοιχήματα του NCAA. Ο λόγος για το Βιρτζίνια και το Τέξας Τεκ. Δύο ομάδες γεμάτες παίκτες διψασμένους για διάκριση. Δύο ομάδες με την ανάγκη να αποτάξουν από πάνω τους τη μετριότητα του παρελθόντος.

Ο φετινός τελικός θα είναι μία μάχη ανάμεσα σε φινέτσα και αγριάδα. Μία αναμέτρηση, όπου όποιος είναι διατεθειμένος να ξεπεράσει τον εαυτό του θα αναδειχθεί νικητής. Τα δύο Πανεπιστήμια αναμετρώνται για πρώτη φορά σε τελικό, ενώ κανένα εκ των δύο δεν έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα, μέχρι στιγμής.

Το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια ψάχνει την απόλυτη ανατροπή σε διάστημα δύο ετών, καθώς αν πάρει τον φετινό τίτλο, θα είναι η μοναδική που το κατόρθωσε έχοντας αποκλειστεί την προηγουμένη χρονιά από τον πρώτο γύρο των «νοκ-αουτ». Η περσινή ομάδα έχει πολλά κοινά με τη φετινή, ωστόσο υπάρχουν δύο μεγάλες διαφορές που αξίζει κανείς να σημειώσει:

1. Ο ΝτιΆντρε Χάντερ φέτος είναι υγιής

Πολλοί ήταν αυτοί, που ισχυρίστηκαν ότι αν ο ΝτιΆντρε Χάντερ δεν είχε απουσιάσει από το περσινό παιχνίδι με τους Retrievers, η Virginia θα είχε αποφύγει τον οδυνηρό αποκλεισμό. Πλέον, όμως, ο τριτοετής φόργουορντ είναι απόλυτα υγιής και -πάνω από όλα- πιο πεισμωμένος από ποτέ. Ένας σπεσιαλίστας στο να εκτελεί τις αντίπαλες ομάδες με το εξαιρετικό περιφερειακό του σουτ και παράλληλα να περνάει «χειροπέδες» στους αντίπαλους περιφερειακούς. Ένας κλασσικός «3nD» παίκτης με εξαιρετικά αθλητικά προσόντα και υψηλή (δεδομένης της ηλικίας του) αντίληψη του παιχνιδιού. Φέτος το καλοκαίρι δούλεψε και στο κομμάτι της δημιουργίας και αυτό φαίνεται να αποδίδει, καθώς έχει περισσότερη ώρα τη μπάλα στα χέρια του και δεν παραμένει στο παιχνίδι μακριά από αυτή. Αν δεν φορτωθεί από νωρίς με φάουλ θα είναι καταλυτής και πιθανότατα ο πολυτιμότερος παίκτης. Για το δεύτερο κομμάτι ωστόσο, έχω τις αμφιβολίες μου. Ο λόγος έχει ονοματεπώνυμο και είναι η δεύτερη μεγάλη διαφορά των φετινών «Καβαλίερς».

2. Ο Κάιλ Γκάι βγήκε μπροστά

Ο Κάιλ Γκάι αποτελεί μία περίπτωση παίκτη, όπου δεν μπορείς να πεις και πολλά. Παίκτης υψηλού επιπέδου, με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση. Παίκτης με πλαστικές κινήσεις, του αρέσει να εκτελεί από παντού, αλλά με ένα βασικό μειονέκτημα. Στα δύσκολα είχε την τάση να… εξαφανίζεται. Στον περσυνό αποκλεισμό επί του UMBC κανείς δεν έριξε ιδιαίτερες ευθύνες πάνω στον ταλαντούχο περιφερειακό καθώς η στατιστική του δήλωνε ότι έκανε το κομμάτι του (15 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 1 ασίστ) Ωστόσο, ο νεαρός γκαρντ την ίδια στιγμή είδε τον Τζάιρους Λάιλς να φορτώνει το καλάθι της ομάδας του με 28 πόντους και τον ίδιο να αμύνεται πάνω του σε ουκ ολίγους από αυτούς. Φέτος, όμως, βλέπουμε μία πιο ολοκληρωμένη εκδοχή του καλού αλλά ανέτοιμου μεν αθλητή. Η διάθεσή του να διεκδικήσει την επαφή έγινε μεγαλύτερη. Το πείσμα του στην περιφερειακή άμυνα ήταν καταλυτής, ειδικά στα φετινά «νοκ άουτ», όπου σταμάτησε να χρησιμοποιεί μόνο το μυαλό του (ένας εξαιρετικός κλέφτης) αλλά έθεσε ως σταθερά και τη χρήση του κορμιού του. Φυσικά, ο παράγοντας που τον τοποθετεί ως τη πρώτη απειλή του Texas είναι η υψηλή αυτοπεποίθηση μετά από τις τρεις βολές επί του Auburn. Ένας παίκτης ε δυνατό στοιχείο το σουτ, όταν βρίσκεται σε καλή κατάσταση μπορεί να «σκοτώσει» οποιαδήποτε άμυνα και δεν αποκλείεται να παρακολουθήσουμε ακόμη μία εμφάνιση αλά ΝτιΒιτσένζο…

Υπάρχει άραγε τρόπος το Texas Tech να αναχαιτίσει μία τόσο καλή ομάδα; Καταρχάς σε ένα τέτοιο παιχνίδι δεν ισχύει τίποτα. Τα πάντα μπορούν να αλλάξουν. Ακόμη και η πιο μικρή λεπτομέρεια μπορεί να κάνει τη διαφορά. Το Texas, λοιπόν, είναι μία ομάδα που δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια, ειδικά την αμυντική.

3. Αμυντικό τρανζίσιον

Η ομάδα του Κρις Μπίαρντ έχει χτίσει παράδοση τα τρία τελευταία χρόνια (από τότε που ανέλαβε ο 46χρονος τεχνικός), με την άμυνα να αποτελεί το μεγαλύτερό της όπλο. Μία ομάδα με πολλούς «twiners» δηλαδή παίκτες που αγωνίζονται σε περισσότερες από μία θέση (π.χ. Ταρίκ Όουενς, Νορένσε Οντιάσε στις θέσεις των ψηλών),ενώ πιέζει πολύ στη περιφέρεια χάρις στη βαθιά (όχι όμως και ταλαντούχα) γραμμή περιφερειακών. Η συνταγή για να κερδίσει κανείς εύκολα το Virginia είναι απλή και την δίδαξε πέρυσι σε μόλις 40 λεπτά το UMBC. Χάλασε από νωρίς το ρυθμό τους ή ακόμη καλύτερα επέβαλλε το δικό σου. Παρόλα αυτά, το ταλέντο και η ικανότητα στο σκοράρισμα θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι και το δυνατό στοιχείο των «Red Raiders». Η άμυνα ωστόσο, η οποία στα τελευταία 5 παιχνίδια ανάγκασε τους αντιπάλους της να σημειώσουν τη χαμηλότερη συγκομιδή πόντων στη μέχρι τώρα πορεία τους στη διοργάνωση, λέει πολλά. Ειδικά, όταν απέναντι της βρίσκει μία ομάδα που πριν δύο βράδια σκόραρε κάτω από 65 πόντους.

Τζάρετ Κάλβερ

Το επιθετικό κομμάτι είναι η αχίλλειος πτέρνα του Texas, όχι όμως και για όλους τους παίκτες του. Ο Τζάρετ Κάλβερ, πραγματοποιεί μία εξαιρετική σεζόν ως δευτεροετής, καθώς από τους 11,2 πόντους και τα 4,8 ριμπάουντ «εκτοξεύθηκε» στους 18,6 πόντους και τα 6,3 «σκουπίδια». Είναι ο «go-to guy» των Τεξανών και αποτελεί τον απόλυτο ηγέτη στα έμπροσθεν. Όπως προαναφέραμε, όμως, δεν υπάρχουν και πολλές εναλλακτικές πίσω από αυτόν, οπότε οι παράγοντες κούραση και φάουλ θα παίξουν μεγάλο ρόλο στο κατά πόσο θα μπορέσει να ακολουθήσει επιθετικά το Texas καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Αν βρεθεί σε καλή μέρα, δεν αποκλείεται να δούμε και «30αρα», όμως αν δεν είναι, οφείλει να μοιράσει ιδανικά τη μπάλα και να εκμεταλλευτεί τις παγίδες που θα του γίνουν, όπως και στον ημιτελικό.

Ένας μεγάλος τελικός, με ένα ξεκάθαρο φαβορί, αλλά και ένα επικίνδυνο αουτσάιντερ, θα λάβει χώρα τα ξημερώματα στη Μινεάπολη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα ακόμη Πανεπιστήμιο θα γευτεί τη χαρά του πρώτου πρωταθλήματος, ανεξαρτήτως του νικητή. Μένει μόνο να δούμε ποιος θα γράψει ιστορία εις βάρος του άλλου.