Ολυμπιακός: Απαγορευτικό τίτλου για όσους προπονητές δεν... μιλούν ελληνικά

Αυτό χρειάζεται ο Ολυμπιακός για να επανέλθει. Στα τελευταία 40 χρόνια όσα πρωταθλήματα και όσες Ευρωλίγκες πήρε ο Ολυμπιακός, τα πήρε με προπονητές που γνώριζαν ελληνικά και ήξεραν την τρέλα γι' αυτήν την ομάδα.

Φέτος έχω κάνει τα περισσότερα μπασκετικά θέματα στη ζωή μου. Παρασκήνιο πιο πολύ. Και όσες φορές ασχολήθηκα με το αγωνιστικό κομμάτι, δεν άγγιξα τον Μπλατ. Αντιθέτως τον υπερασπίστηκα προ καιρού γράφοντας ότι ξέρει πολύ περισσότερο μπάσκετ από τους δημοσιογράφους και τα έχωσα σε Έλληνες παίκτες που είναι καλομαθημένοι και χαϊδεμένοι από τον Τύπο. Δεν διστάζω να πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα.

Όμως τώρα μάλλον τελειώνει η «ασυλία» του Μπλατ. Διότι και πολύς καιρός πέρασε, και οι παίκτες του δεν έχουν βγει και τα σχόλιά του κάποιες φορές είναι εκτός τόπου και χρόνου, και γενικώς το χαλαρό στιλάκι το σοφιστικέ είναι ωραίο όταν τα πράγματα πάνε καλά, αλλά είναι εκνευριστικό όταν τα πράγματα πάνε για καιρό άσχημα... Δεν γίνεται να βλέπεις τον έναν αμερικανό να έρχεται στον Παναθηναϊκό και να τον ανασταίνει στην Ευρωλίγκα, αλλά τον δικό σου αμερικανό να τον παίρνει η κάτω βόλτα και να διατηρεί αυτό το στιλάκι. Σου τη δίνει στα νεύρα.

Ο προπονητής στο μπάσκετ είναι το Α και το Ω. Είναι η αρχή και το τέλος όχι μόνο για τα συστήματα, για την προπόνηση, για τον τρόπο παιχνιδιού και γενικώς για το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και για την πειθαρχία, τον τσαμπουκά, την ένταση. Μην πάμε μακριά, θυμόμαστε τις ομάδες του Γιάννη Ιωαννίδη τι ταυτότητα είχαν, θυμόμαστε τον Ίβκοβιτς τι ταυτότητα έδινε στον Ολυμπιακό πάντοτε, θυμόμαστε ακόμα και τον Σφαιρόπουλο τι ταυτότητα έδινε, και τον Μπαρτζώκα που έριχνε χριστοπαναγίες (κάθετα αντίθετα εγώ με αυτό, αλλά υπήρχε ένταση στην ομάδα).

Το στιλάκι αυτό του Μπλατ που φαίνεται σαν να είναι στον κόσμο του, το είχαν και άλλοι ξένοι προπονητές όπως ο Γκέρσον. Δεν είναι θέμα μόνο Μπλατ. Και με τον Καζλάουσκας ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε.

Και τώρα θα σας γράψω το θέμα μου. Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση, πάντως αυτό ισχύει: Ο Ολυμπιακός τα τελευταία 40 χρόνια, όποτε πήρε πρωτάθλημα στην Ελλάδα ή Ευρωπαϊκό τίτλο, είχε προπονητές μη άσχετους με Ελλάδα νεόφερτους, μη ουρανοκατέβατους, και μάλιστα Ολυμπιακούς!

Από το 1979 ως και σήμερα. 40 χρόνια. Ποιοι προπονητές πήραν πρωτάθλημα στην Ελλάδα με τον Ολυμπιακό; Ποιοι προπονητές πήραν πρωτάθλημα Ευρώπης με τον Ολυμπιακό; Ο Ιωαννίδης, ο Ίβκοβιτς, ο Μπαρτζώκας, ο Σφαιρόπουλος. Τελειώσαμε! Όλοι οι άλλοι τύπου Μπλατ απέτυχαν. Και Έλληνες που δεν ήταν Ολυμπιακοί και ξένοι νεόφερτοι. Απέτυχαν. Σύμπτωση επί 40 χρόνια; Τι να σας πω. Εδώ μιλάμε για κατακτήσεις 8 πρωταθλημάτων και 3 κατακτήσεις Ευρωλίγκας!

Πρώτα ήταν ο Γιάνναρος Ιωαννίδης με 4 σερί πρωταθλήματα στα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο, 4 πρωταθλήματα που κράτησαν τον κόσμο του Ολυμπιακού «ζωντανό», 4 πρωταθλήματα σερί ανεκτίμητης αξίας διότι ο Ολυμπιακός επί 15 χρόνια ήταν μακριά από τον τίτλο στο μπάσκετ. Τελευταίο πρωτάθλημα που είχε πάρει ήταν το 1978 με τον Μουρούζη. Και έρχεται ο Ιωαννίδης και παίρνει το πρωτάθλημα το 1993, παίρνει 4 σερί.

Μετά παίρνει πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα ο Ίβκοβιτς που μπορεί να ήταν ξένος, αλλά δεν ήταν νεόφερτος, δεν ήταν ουρανοκατέβατος, είχε ξαναδουλέψει με επιτυχία στην Ελλάδα, ήξερε και ελληνικά. Αργότερα ξαναπαίρνει ο Ολυμπιακός πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα με τον Ίβκοβιτς, παίρνει Ευρωλίγκα και με τον Μπαρτζώκα, παίρνει και δύο πρωταθλήματα με τον Σφαιρόπουλο.

Αντίθετα όλοι οι άλλοι προπονητές απέτυχαν. Ξένοι άσχετοι με Ολυμπιακό και Ελλάδα, ή Έλληνες άσχετοι με Ολυμπιακό, μη Ολυμπιακοί, και ας ήταν μεγάλα ονόματα όπως ο Παναγιώτης Γιαννάκης.

H ομάδα του Ολυμπιακού τον τελευταίο καιρό έχει προδώσει την προσπάθεια του #mexritelous, έχει προδώσει τον κόσμο που έγινε μια γροθιά με τη διοίκηση, έχει προδώσει εμάς που γράφουμε αλλεπάλληλα ρεπορτάζ αποκαλυπτικά με κίνδυνο της σωματικής μας ακεραιότητας (ξέρω τι λέω), η ομάδα αυτή στο αγωνιστικό κομμάτι έχει γίνει «σύμμαχος» του Βασιλακόπουλου, του Γιαννακόπουλου, και θέλει ηλεκτροσόκ στον πάγκο. Άποψή μου. Ευφυολογήματα, φιλοσοφίες, έξυπνα σχόλια και χιουμοράκι αμερικανικό, το διαβάζουμε και στον ελεύθερό μας χρόνο άμα θέλουμε σε βιβλία για να κοιμηθούμε. Έτσι όμως τίτλους στον Ολυμπιακό δεν παίρνεις, η ιστορία το έχει δείξει. 40 χρόνια, 8 πρωταθλήματα, 3 Ευρωλίγκες και άπειροι χαμένοι τίτλοι...

Και το τονίζω: Ο Ίβκοβιτς μπορεί να ήταν ξένος, αλλά ήξερε καλά από Ελλάδα, ήξερε τη γλώσσα, ήξερε το μπάσκετ εδώ, ήξερε τη νοοτροπία των Ελλήνων, και σαν στιλ ήταν διαφορετικός. Πειθαρχία, πειθαρχία, πειθαρχία. Μια φορά είχα πάει για συνέντευξη στο ΣΕΦ και τους έκανε προπόνηση ο βοηθός του Ίβκοβιτς ο Μίνιτς. Τι ήταν αυτό το πράγμα... Λες και ήταν στρατός. Ούτε ένα γελάκι. Ούτε κουβέντα.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να βρει προπονητή σαν και τους παραπάνω που κατέκτησαν τους τίτλους. Και συγκεκριμένα όχι «σαν», αλλά τους παραπάνω! Κάποιοι από αυτούς είναι διαθέσιμοι...

Ο Ολυμπιακός πλέον είναι σε κατάσταση πολεμική, και δεν ταιριάζει ο Μπλατ στο στιλ της ομάδας. Ο Ολυμπιακός έχει πολλά προβλήματα εσωτερικά και εξωτερικά, και δεν ταιριάζει ο Μπλατ στην κατάσταση αυτή της ομάδας. Μπορεί να είναι πολύ καλός προπονητής, αλλά δεν ταιριάζει.

Σημασία σε ό,τι κάνεις έχει να ταιριάζεις. Την καλύτερη γκόμενα να μου φέρεις, αν είναι στιλ «ντύνομαι μόνο με γόβες και φανταχτερά φορέματα», αλλά εγώ θέλω να πάω με σακίδιο σε ερημικό νησί, δεν μου ταιριάζει.

Οι παίκτες είναι απλήρωτοι, να τα λέμε αυτά. Είναι απλήρωτοι, τι να κάνουμε τώρα. Για πολύ καιρό. Μέχρι και σε ξενοδοχεία στην Ευρώπη υπάρχει φημολογία για χρωστούμενα. Και αυτό όμως είναι στα πλαίσια της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης.

Κλείνω: Μπορεί να κάνω λάθος, δεν διεκδικώ το αλάθητο, άλλωστε ως άνθρωπος μου αρέσει ο χαρακτήρας του Μπλατ. Τέτοιους ανθρώπους θέλω να κάνω παρέα. Όμως άλλο η παρέα και άλλο η δουλειά. Η ιστορία δείχνει ότι στον Ολυμπιακό τέτοιο στιλ δεν πετυχαίνει στη δουλειά. Και όταν μιλάμε για Ολυμπιακό, η δουλειά είναι πάνω από όλα. Γιατί από τον Ολυμπιακό εξαρτάται η χαρά και η στεναχώρια εκατομμυρίων ανθρώπων.

Μακάρι να με διαψεύσει ο Μπλατ και να αναστήσει την ομάδα. Όλοι το θέλουμε. Μακάρι να μετανιώσω για αυτό το θέμα.

Υ.Γ.: Και ο Σούμποτιτς απέτυχε, παρ' ότι έφτασε μια ανάσα από το να πάρει το πρωτάθλημα. Δεν ήταν Ολυμπιακός. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κρατήστε το αυτό (ξέρω πράγματα εκ των έσω), ο Σούμποτιτς είχε παίξει κομβικό ρόλο στο να αλλάξουν τα κόζα στην Ελλάδα... Όταν είχε πάει στον Παναθηναϊκό και πήρε δύο σερί πρωταθλήματα το 1998 και το 1999, σπάζοντας την αυτοκρατορία που είχε φτιάξει ο Ολυμπιακός. Τρία ονόματα είναι κομβικά σε συγκεκριμένο τομέα: Σούμποτιτς, Θανάσης Γιαννακόπουλος, Μάνος Παπαδόπουλος.