Οι πονηρές τακτικές πολέμου του Γιαννακόπουλου

Παρακολουθώ τον κ. Γιαννακόπουλο και θεωρώ ότι έχει μια στρατηγική που θα τη χαρακτήριζα πολύ επικίνδυνη για τον Ολυμπιακό. Εδώ υπάρχει μία μεγάλη παγίδα στην οποία δεν πρέπει να πέσει ο κόσμος.

Τακτικές πολέμου διδάσκονται σε όλες τις χώρες, στρατιωτικές σχολές και μυστικές υπηρεσίες, και επειδή «ο πόλεμος είναι πατήρ πάντων», οι τακτικές αυτές έχουν κάποιες θεμελιώδεις αρχές που παραμένουν σταθερές από την εποχή του Θουκυδίδη και από την αρχαία Κίνα.

Μία βασική αρχή είναι το «διαίρει και βασίλευε». Αυτό θέλει να επιτύχει ο κ. Γιαννακόπουλος και το κάνει επίμονα, με στρατηγική. Από την αρχή της σεζόν ως τώρα επαναλαμβάνει ότι οι Αγγελόπουλοι πέταξαν λευκή πετσέτα.

Αυτό παρ' ότι μειώνει τη δική του επιτυχία αν τους βάλει από κάτω και πάρει το πρωτάθλημα (παρ' ότι ο καθένας θέλει να δείχνει ότι νικάει δυνατό αντίπαλο για να παίρνει μεγαλύτερη δόξα), ο Γιαννακόπουλος το αψηφά, διότι έχει πολύ σημαντικότερο στόχο απ' τη δόξα ενός τίτλου. Ο Γιαννακόπουλος προσπαθεί διακαώς να κάνει τους Αγγελόπουλους να φύγουν από τον Ολυμπιακό.

Του έχει ξεφύγει μάλιστα τις προάλλες πάνω στα νεύρα του (όταν έχεις νεύρα και δεν συγκρατιέσαι, αποκαλύπτεις τα σχέδιά σου) και είπε ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού θα γυρίσει εναντίον τους και δεν θα μπορούν να πάνε ούτε στο ΣΕΦ.

Το μπάσκετ είναι πολύ ακριβό χόμπι, έσοδα δεν έχει, είναι της πλάκας τα έσοδα σε σχέση με τα έξοδα, αντίθετα με το ποδόσφαιρο που και χοντρά λεφτά έρχονται από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (όχι μόνο από το Τσάμπιονς Λιγκ), και χοντρά λεφτά έρχονται από τους χορηγούς, και μεγάλα έσοδα από τις πωλήσεις παικτών σε ξένες ομάδες.

Ο Γιαννακόπουλος πολύ θα ήθελε να συνεχίσει να είναι ο κυρίαρχος στο μπάσκετ και να διατηρεί τη δύναμή του και το γόητρό του, με πολύ λιγότερα έξοδα. Πώς θα γίνει αυτό; Κάνοντας τους Αγγελόπουλους να φύγουν. Στρέφοντας τον κόσμο του Ολυμπιακού εναντίον τους, διαιρώντας δηλαδή το μεγάλο του αντίπαλο, για να βασιλεύει -και μάλιστα τσάμπα. Να γυρίσει ο Ολυμπιακός στην εποχή του Παπαστράτειου.

Εδώ είναι που δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα ο κόσμος του Ολυμπιακού. Διότι δεν έχει βγει κανένας άλλος πλούσιος να πει «θέλω το μπάσκετ, κάντε στην άκρη, θα χώνω 150 εκ. ευρώ που έχετε βάλει εσείς αυτά τα χρόνια».

Όταν είχε βγει ο Μαρινάκης μπροστά και είχε ζητήσει από τον Κόκκαλη τον Ολυμπιακό, εγώ χωρίς να ξέρω καν τον Μαρινάκη, πήρα θέση υπέρ του στο «ΦΩΣ». Τα γραπτά υπάρχουν και μένουν. Έχει βγει τόσα χρόνια κανείς να πει στους Αγγελόπουλους «σηκωθείτε και φύγετε, εγώ θα χώνω τα λεφτά που χώνετε και θα βάλω από κάτω τον Παναθηναϊκό»; Ή να πει «είστε πολύ μαλθακοί για Ολυμπιακό, εγώ θα διαλύσω την παράγκα στο μπάσκετ, δώστε μου την ομάδα». Κανείς δεν έχει βγει να τα πει αυτά και να ζητήσει την ομάδα.

Ο Ολυμπιακός με Αγγελόπουλους έδωσε και μεγάλες χαρές στον κόσμο του Ολυμπιακού, πέρα από πίκρες. Έδωσε δύο κατακτήσεις Ευρωλίγκας τα τελευταία χρόνια, έδωσε άλλους δύο τελικούς Ευρωλίγκας, έδωσε και πρωταθλήματα μετά από πολλά χρόνια αποτυχιών. Μεταξύ των Αγγελόπουλων και του τίποτα, προτιμάω αυτούς.

Και δεν μιλάω με τους Αγγελόπουλους εδώ και χρόνια. Τελευταία φορά που είχα νορμάλ επικοινωνία με τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο ήταν πριν χρόνια μέσω SMS. Στο ένα SMS του είχα πει να προσέχει την Τράπεζα Πειραιώς γιατί θα διαλυθούν οι μετοχές της (όπως και έγινε) και στο άλλο SMS του είχα πει να προσπαθήσει να γίνουν τηλεφωνικές καταγραφές σε κάποιους διαιτητές. Νόμιμα. Όπως είχε γίνει με τη Γιουβέντους τότε και έπεσε κατηγορία. Να πιέσει να υπάρξει πολιτική βούληση για αυτό. Όπως υπήρχε πολιτική βούληση και το έκαναν στον Μαρινάκη. Και πέρα από πολιτική βούληση το έκαναν παράνομα άλλοι με το τηλέφωνο του Ζωγράφου ξηλώνοντάς τον από την ΚΕΔ, εδώ παρακολουθούσαν μέχρι και προσωπικές συνομιλίες του Σάββα Θεοδωρίδη με το παιδί του τον Δημήτρη που δεν είχαν καμία σχέση με ποδόσφαιρο.

Οι Αγγελόπουλοι είναι άλλης σχολής άνθρωποι. Τι να κάνουμε τώρα, αυτοί είναι και δεν αλλάζουν. Το θέμα είναι τι επιλογές έχεις. Από το καλό και το τίποτα, διαλέγεις το καλό. Αυτή τη στιγμή το καλό (όχι το άριστο) είναι οι Αγγελόπουλοι.

Ο Γιαννακόπουλος είναι άνθρωπος των social media και ξέρει το κλίμα που υπάρχει σε μεγάλη μερίδα των φανατικών οπαδών του Ολυμπιακού. Το κλίμα εδώ και αρκετό καιρό είναι ότι ο μπασκετικός Ολυμπιακός ντροπιάζει το σύλλογο, δεν συνάδει με το DNA του Ολυμπιακού. Εκεί στοχεύει ο Γιαννακόπουλος. Και για αυτό βλέπετε ότι κοκορεύεται για τις μαγκιές του, για αυτό όχι μόνο δεν κρύβεται, αλλά διατυμπανίζει πόσο μάγκας είναι και βγαίνει και λέει σε συνέντευξη στο SDNA ότι στο δικό του το μυαλό η διαιτησία πρέπει να παίζει 100-0 υπέρ του Παναθηναϊκού και οτιδήποτε λιγότερο δεν αρκεί, είναι θιγμένος ο Παναθηναϊκός.

Αυτό είναι ξεκάθαρη στρατηγική. Παίζει με το μυαλό των διαιτητών ότι δεν του φτάνει απλή εύνοια, θέλει πολλή εύνοια (κατά την κρίση μου), παίζει και με το μυαλό των Ολυμπιακών, χτυπάει στο θυμικό τους, σε στιλ «κοιτάξτε πόσο μάγκας είμαι εγώ σε αντίθεση με τους λαπάδες που έχετε». Γι' αυτό και ποστάρει συνεχώς στο Instagram φωτογραφίες του σε ημιάγρια κατάσταση και απειλητικά μηνύματα ως και χυδαία τύπου Εσκομπάρ «εγώ αποφασίζω ποιος ζει και ποιος πεθαίνει».

Αν τα έκανε αυτά ο Μαρινάκης ή ο Κόκκαλης ή ο Σαββίδης, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν, αλλά φαίνεται ότι οι πολιτικοί είναι αρκετά κότες για να ασχοληθούν, ή από κάπου ενδέχεται να τους κρατάει. Πάντως με την τρομερή πτώση στα έσοδα από φάρμακα λόγω μνημονίων, σε αντίθεση με το πάρτι σπατάλης που γινόταν στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια, η επιχείρηση του κ. Γιαννακόπουλου δεν αποφέρει πια πολλά κέρδη, και λογικό είναι να θέλει να διώξει τους Αγγελόπουλους από αντίπαλούς του, να βασιλεύει με λίγα έξοδα.

Η στρατηγική του είναι έξυπνη. Μια έξυπνη στρατηγική την αντιμετωπίζεις με μυαλό ή βγάζεις τα μάτια σου και παίζεις το παιχνίδι του αντιπάλου.

Εδώ να γράψω μία στρατηγική που είχε ο Θωμάς Μητρόπουλος, όχι ίδια ακριβώς, αλλά είχε κάτι παρόμοιο.

Πριν πολλά χρόνια είχα πάει για μεγάλη συνέντευξη μέσα στο άντρο του στο Αιγάλεω. Μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που έχει δώσει. Νομίζω έχει δώσει μόνο δύο μεγάλες συνεντεύξεις και η μία ήταν αυτή στο «ΦΩΣ». Ένας Θωμάς που έπινε 20 καφέδες τη μέρα. Το 20 δεν είναι υπερβολή. Εκεί μου είχε πει πολλά πράγματα, μέχρι και πώς κέρδισε τρελά λεφτά από το χρηματιστήριο με τη βοήθεια του Κόκκαλη που ήταν φίλοι χρόνια. Δεν σπάω οφ δε ρέκορντ τώρα, τα είχα γράψει αυτά, είχα την έγκρισή του. Ήταν μια συνέντευξη 15.000 λέξεις, είχε κάνει πάταγο. Ο Θόδωρος Νικολαΐδης είχε ξετρελαθεί.

Ο Θωμάς λοιπόν μου είχε πει ότι όχι μόνο δεν τον ενοχλούσαν αυτά που λέγονταν ότι έκανε κουμάντο στη διαιτησία, αλλά του άρεσαν και τα ενθάρρυνε να λέγονται και να γράφονται, γιατί τον βοηθούσαν να περνάει το μήνυμα ότι αυτός έχει τη δύναμη! Αυτό κάνει ο Γιαννακόπουλος. Και το κάνει πιο εντατικά τώρα διότι μία ακόμα τακτική πολέμουν είναι να βρεις το αδύναμο σημείο του αντιπάλου και να επικεντρώσεις όλες σου τις δυνάμεις εκεί στο κατάλληλο timing. Ο Γιαννακόπουλος ξέρει ότι οι Αγγελόπουλοι έχουν μεγάλες φουρτούνες αυτήν την εποχή με τα δικαστικά θέματα για την περιουσία τους και τον πατέρα τους...

Τους πιέζει λοιπόν περισσότερο από ποτέ τώρα ο Γιαννακόπουλος και θέλει να βάλει στο παιχνίδι της πίεσης τον κόσμο του Ολυμπιακού. Διότι θεωρεί ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού θα είναι το turning point, το σημείο καμπής. Για να πετύχει το μεγάλο του στόχο. Να διαιρέσει, να βασιλεύσει, και να το κάνει με το χαμηλότερο δυνατό κόστος.

Τώρα, να κάνω εγώ τον προπονητή στο μπάσκετ και να πω τι σύστημα να παίξει ο Μπλατ, συγγνώμη δεν θα το κάνω. Ο Μπλατ ξέρει... λίγο καλύτερο μπάσκετ από τους δημοσιογράφους.

Και για να είμαστε δίκαιοι. Διότι η δημοσίευση δεν είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Ποτέ δεν το κατάλαβα το ρητό αυτό που αναγράφεται στην ΕΣΗΕΑ. Έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς ένας σωρός ψευτιές, συκοφαντίες. Η ψυχή της δικαιοσύνης είναι το να έχεις μυαλό και αξιοπρέπεια, να γράφεις σωστά πράγματα.

Οι Αγγελόπουλοι λοιπόν έχουν πληρώσει πιο πολύ από κάθε άλλον παράγοντα στο σύλλογο που λέγεται Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια. Έσοδα-έξοδα, τι βγαίνει από την τσέπη. Το να τους λένε αποτυχημένους, είναι και ευθύνη δική τους, αλλά είναι και κάτι άλλο που δεν πρέπει να ξεχνάμε: Το μπάσκετ είναι το μοναδικό σπορ που είναι δυνατός ο Παναθηναϊκός. Επί πάρα πολλά χρόνια. Δυνατός αγωνιστικά, οικονομικά, εξωαγωνιστικά, με βαθιές ρίζες στην ομοσπονδία του Βασιλακόπουλου που θυμίζει ταινία βρυκολάκων κατά τη δική μου κρίση, τη δική μου αισθητική.

Δεν παίζεις μόνος σου. Είδαμε ότι στο ποδόσφαιρο πρώτη φορά βρέθηκε τα τελευταία χρόνια δυνατός αντίπαλος οικονομικά, αγωνιστικά, εξωαγωνιστικά, ο ΠΑΟΚ, και βρέθηκε ο Ολυμπιακός από κάτω πέρσι και φέτος. Σημασία λοιπόν έχει και τι αντίπαλο έχεις.

Κάτι ακόμα για να είμαστε ακόμα πιο δίκαιοι: Κάτι Έλληνες παίκτες που έχουν πάρει καραβιές εκατομμυρίων και έχουν συνεχή πτωτική πορεία και παίζουν σαν ανύπαρκτοι, θα κάνουν την αυτοκριτική τους και τη σωστή προπόνησή τους, μπας και παίξουν καλύτερα; Σε αυτούς κριτική δεν πρέπει να γίνεται;