To restart του Πρίντεζη ήταν restart και για τον Ολυμπιακό
Η αγωνιστική αναγέννηση του Γιώργου Πρίντεζη, συνδυάστηκε με εκείνη του Ολυμπιακού. Η ατάκα-προαίσθημα το 2011 και το "15". Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος.
Με αφορμή το γεγονός πως ο Γιώργος Πρίντεζης έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού, ας θυμηθούμε σε πόσο δύσκολη περίοδο επέστρεψε στο μεγάλο λιμάνι από την Μάλαγα, εκείνη την άνοιξη του 2011. Πέρασαν από τότε 7 χρόνια. Και το δικό του αγωνιστικό restart, ήταν restart και για τους "ερυθρόλευκους".
Το πιο βαθύ σκοτάδι πριν από τη χαραυγή
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Το καλοκαίρι του 2011 ήταν μία κρίσιμη περίοδος για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Από τις πιο δύσκολες της σύγχρονης ιστορίας της. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος είχαν ανακοινώσει το "αντίο" τους από την ΚΑΕ, ο Θοδωρής Παπαλουκάς αποχώρησε ως ραγισμένο είδωλο, ενώ ο Μίλος Τεόντοσιτς παραχωρήθηκε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε ηλικία 24 ετών. Ο ένας πρωτοκλασάτος παίκτης έκλεινε την πόρτα μετά τον άλλον, ενώ μέσα σε όλα αυτά "έσκασε" και το θέμα με τις συνομιλίες του Γιάννη Μπουρούση, ο οποίος στην συνέχεια επίσης έφυγε από το μεγάλο λιμάνι. Οι "ερυθρόλευκοι" βίωσαν την απαξίωση σε όλα τα επίπεδα, εμφανίζοντας σημάδια διάλυσης.
Παράλληλα, όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με τον μεγάλο αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό, ο οποίος ολοκλήρωσε την σεζόν (2010-11) έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα με μειονέκτημα έδρας απέναντι στον Ολυμπιακό, ενώ νωρίτερα είχε αναδειχθεί και Πρωταθλητής Ευρώπης στο Final Four της Βαρκελώνης, σε ένα τουρνουά που οι Πειραιώτες δεν κατάφεραν να προκριθούν καθώς αποκλείστηκαν από την Σιένα, αν και είχαν το αβαντάζ. Η πλειοψηφία των φιλάθλων ήταν απογοητευμένοι και αρκετοί γύρισαν την πλάτη στην ομάδα, είτε επειδή η εικόνα της τους "πλήγωνε", είτε γιατί θεωρούσαν πως δεν υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης.
Όπως όμως εύστοχα είχε δηλώσει ο Γιώργος Αγγελόπουλος, "το πιο βαθύ σκοτάδι είναι εκείνο πριν την χαραυγή" και εκεί που όλοι έβλεπαν το "τέλος" υπήρχε και μία "αρχή", το ξεκίνημα μιας από τις πιο όμορφες ιστορίες στα χρονικά του ελληνικού αθλητισμού: εκείνη της (νέας) ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Με το χαμηλό μπάτζετ, με ένα σύνολο χτισμένο γύρω από τον ηγέτη Βασίλη Σπανούλη, με ένα πλάνο που πόνταρε στους νεαρούς Κώστα Παπανικολάου, Κώστα Σλούκα, Βαγγέλη Μάντζαρη και Δημήτρη Κατσίβελη (οι οποίοι είχαν δεχτεί και αμφισβήτηση), με τον "που πάμε με σέντερ κάτω από δύο μέτρα;" Κάιλ Χάινς και φυσικά με τον Γιώργο Πρίντεζη, ο οποίος έκανε το μεγάλο restart της επαγγελματικής του πορείας, έχοντας βρεθεί στο πιο κρίσιμο σημείο της καριέρας του. Ήταν η ίσως τελευταία του ευκαιρία να αποδείξει την αξία του (ύστερα από τη δύσκολη περίοδο που βίωσε στη Μάλαγα) και ήταν αποφασισμένος στη νέα σεζόν να παρουσιαστεί καλύτερος από ποτέ. Να δείξει το πραγματικό του αγωνιστικό πρόσωπο, να αναγεννηθεί από τις... στάχτες του. Και το κατάφερε!
Η αγωνιστική αναγέννηση του Πρίντεζη
Εκείνο το καλοκαίρι του 2011, όντας αποφασισμένος και πεισωμένος, ο Γιώργος Πρίντεζης δούλεψε σε ατομικό επίπεδο όσο ποτέ άλλοτε στην καριέρα του. Από παίκτης του... δεύτερου ραφιού (όπως είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος τον εαυτό του εκείνη την περίοδο) εξελίχτηκε στο κορυφαίο και πιο σύγχρονο "4άρι" της EuroLeague. Έχοντας και το "look" του... φαντάρου με το κοντοκουρεμένο μαλλί, έκανε καθημερινές και πολύωρες προπονήσεις ολόκληρο τον Ιούνη και τον Ιούλιο (έχοντας μόνο ένα ρεπό την βδομάδα), δουλεύοντας τόσο το σώμα του, όσο και το παιχνίδι του. Και ο κόπος του βγήκε στο παρκέ, καθώς από την σεζόν 2011-2012 έως και σήμερα, πρόκειται για έναν "άλλο" παίκτη. Πέρα ότι παρουσιάστηκε ώριμος, συνειδητοποιημένος, κατασταλαγμένος, σοβαρός και σεμνός όσο ποτέ άλλοτε από θέμα χαρακτήρα, σε αγωνιστικό επίπεδο εκτόξευσε την απόδοση του. Βελτίωσε τις κινήσεις του, εξέλιξε το παιχνίδι του (τόσο κοντά, όσο και μακριά από την ρακέτα), έμαθε να αξιοποιεί την ταχύτητα του στο επιθετικό τρανζίσιον και έγινε εξπέρ στο να σκοράρει με πλάτη, εκθέτοντας τους αμυνόμενους. Έκανε... επιστήμη το "πεταχτάρι" και απέκτησε μία μοναδική επαφή με το καλάθι με έξοχα-αστραπιαία τελειώματα και με τα δύο χέρια. Πλέον αποτελεί κίνδυνο-θάνατο για τον κάθε αντίπαλο όταν έχει την μπάλα στα χέρια του στο "ζωγραφιστό". Με τον καιρό φανέρωσε τον ηγετικό του χαρακτήρα, άρχισε να παίρνει την ομάδα στις πλάτες του, τα καθοριστικά σουτ σε κρίσιμες στιγμές του έγιναν συνήθεια και πλέον θεωρείται δικαιολογημένα ως ένας από τους καλύτερους φόργουορντ της δεκαετίας στην "γηραιά" ήπειρο. Σε εκείνη την σεζόν, υπό τις οδηγίες του (μέντορα του) Ντούσαν Ίβκοβιτς, βρήκε την αγωνιστική του ταυτότητα, απέκτησε ξεκάθαρο ρόλο στον Ολυμπιακό και μαζί με τον Βασίλη Σπανούλη δημιούργησαν ένα από τα κορυφαία δίδυμα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
"Πρέπει να κάνουμε ένα format στα παλιά και ένα restart για μία νέα αρχή", είχε σχολιάσει τότε, εκείνο το καλοκαίρι του 2011. Και το δικό του restart συνδυάστηκε με το restart των "ερυθρολεύκων", έχοντας "καθαρίσει" από "ιούς" του παρελθόντος. Η ομάδα, πλέον, έβγαζε υγεία, είχε καλά αποδυτήρια και αρχές: όλοι για έναν και ένας για όλους, το "εμείς" πάνω από το "εγώ", η αγάπη για τον διπλανό, ο καθένας τον ρόλο του, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο, αυταπάρνηση και μαχητικότητα μέχρι το τέλος. Στοιχεία που χαρακτηρίζουν έως και σήμερα την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Η αναγέννηση του Γιώργου Πρίντεζη, συνδυάστηκε με την αναγέννηση του τμήματος μπάσκετ του συλλόγου.
Η ατάκα-προαίσθημα του το καλοκαίρι του 2011
Κατά την διάρκεια της σεζόν 2011-2012, η οποία ξεκίνησε με χαμηλές βλέψεις και μικρές φιλοδοξίες, φτιάχνοντας ουσιαστικά μία ομάδα για το μέλλον και όχι για το τώρα (ασχέτως αν ήρθαν άμεσα οι τίτλοι), σε μία από τις συνομιλίες μας με τον (προφήτη) Γιώργο Πρίντεζη, μας είχε σχολιάσει τότε τα εξής: "Από την προετοιμασία που κάναμε με την ομάδα, από τις πρώτες μέρες, αυτό που ξεχώρισα είναι το γεγονός πως υπάρχει εξαιρετικό κλίμα. Όλα τα παιδιά είναι καταπληκτικοί χαρακτήρες και βάζουν την ομάδα πάνω απ' όλα. Δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια, προχωράμε σεμνά και ταπεινά, αλλά έχω ένα προαίσθημα πως κάτι καλό θα κάνουμε στο τέλος. Θα το δεις! Υπάρχει μία καλή νοοτροπία στην ομάδα, που δεν υπήρχε παλιά, υπάρχουν ρόλοι και ο ένας σέβεται τον άλλον. Ξέρω πως δεν μας πιστεύουν ιδιαίτερα, αλλά έχουμε κάνει τρομερή δουλειά. Μπορούμε να καταφέρουμε κάτι πολύ καλό φέτος, θα το δεις".
Και τελικά, το προαίσθημα του Έλληνα φόργουορντ ήταν εύστοχο, καθώς στο τέλος της σεζόν όχι μόνο ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα σε Ελλάδα και Ευρώπη με συναρπαστικό και εντυπωσιακό τρόπο, αλλά μέσα σε αυτή την εξαετία (σεζόν 2011/12 έως και την σεζόν 2016/17), οι "ερυθρόλευκοι" μετρούν 3 πρωταθλήματα Ελλάδας, 2 κατακτήσεις Euroleague και 4 συμμετοχές σε τελικούς Final Four, έχοντας δημιουργήσει μία σπουδαία ομάδα-παρέα, η οποία είναι συμπαθής σε φίλους και εχθρούς, κερδίζοντας τον σεβασμό και την αναγνώριση σε όλη την Ευρώπη. Και η ιστορία συνεχίζεται, με την σημαία στον ιστό της. Με τον Γιώργο Πρίντεζη να ανανεώνει το περασμένο καλοκαίρι το συμβόλαιο του έως και το 2020, κλείνοντας ουσιαστικά την καριέρα του στο μεγάλο λιμάνι, κάνοντας ένα ακόμη όνειρο του πραγματικότητα. Πλέον είναι και ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του τμήματος μπάσκετ του συλλόγου, αφού ξεπέρασε (και) τον Μίλαν Τόμιτς.
Η φανέλα με το "15" διάλεξε τον Πρίντεζη και όχι εκείνος τον αριθμό
Κάποια στιγμή στο πρόσφατο παρελθόν, σε μία μεταξύ μας συζήτηση, είχα ρωτήσει τον Γιώργο Πρίντεζη τον λόγο για τον οποίο επέλεξε τον αριθμό "15" το καλοκαίρι του 2011, νούμερο το οποίο πλέον δεν αποχωρίζεται. "Εντελώς τυχαία το επέλεξα. Αυτό είχε απομείνει κιόλας και είπα ας παίξω με αυτό", μου απάντησε. Βέβαια, ο αριθμός "15" έμελλε να τον σημαδεύει μέσα στην καριέρα του στον Ολυμπιακό. Ήρθε στους Πειραιώτες σε ηλικία 15 ετών (το 2000), παρουσιάστηκε από την ομάδα την ίδια μέρα στην επιστροφή του εμβληματικού "Mr. 15" Nτέιβιντ Ρίβερς στο μεγάλο λιμάνι, ενώ στον τελικό της Κωνσταντινούπολης στο Final Four του 2012 σημείωσε το νικητήριο καλάθι που επανέφερε τους "ερυθρόλευκους" στην κορυφή της Ευρώπης ύστερα από 15 χρόνια. Ρίχνοντας μάλιστα και μία ματιά στην στιγμή που έγραψε ιστορία και έγινε ο πρώτος σκόρερ στα χρονικά του τμήματος μπάσκετ του συλλόγου, το κατόρθωσε φτάνοντας τους 2.913 πόντους. Αν κάνετε μία πρόσθεση τους αριθμούς, μαντέψτε ποιο νούμερο θα σας βγάλει ως άθροισμα: το 15. Τελικά, Γιώργο, δεν διάλεξες εσύ το "15". Εκείνο σε διάλεξε...