Δέκα χρόνια από τότε που ο Ολυμπιακός έχτισε τον μύθο του!

Μας φαίνεται αρκετά κοντινό, αλλά η αλήθεια είναι πως φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από εκείνο το καλοκαίρι του 2011. Τι εποχή και εκείνη; Τη θυμάστε; Οι Αγγελόπουλοι είχαν ανακοινώσει την αποχώρησή τους από τη διοίκηση της ΚΑΕ Ολυμπιακός, όντες αγανακτισμένοι από καταστάσεις στο ελληνικό μπάσκετ. Παράλληλα, αλλάζουν τα δεδομένα στην ομάδα.

Το μπάτζετ μικραίνει σε μεγάλο βαθμό, πρωτοκλασάτοι παίκτες αποχωρούν (Παπαλουκάς, Τεόντοσιτς, Μπουρούσης, Μαυροκεφαλίδης) και προς τα έξω βγαίνει το εξής. Πως οι Πειραιώτες θα προχωρήσουν με ένα νεανικό σύνολο, επενδύοντας σε φρέσκα παιδιά, με ένα ρόστερ το οποίο θα χτιστεί γύρω από τον Βασίλη Σπανούλη.

Στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, υπήρχε απογοήτευση, αμφισβήτηση και μικρές φιλοδοξίες. Ελάχιστοι πίστευαν σε αυτή την προσπάθεια. Όμως, όπως εύστοχα είχε σχολιάσει ο Γιώργος Αγγελόπουλος «το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν από τη χαραυγή». Γιατί σε εκείνη τη δύσκολη περίοδο χτίστηκε ένα πανέμορφο μπασκετικό παραμύθι, το οποίο όμως ήταν πέρα για πέρα αληθινό.

Πριν από δέκα χρόνια, λοιπόν, τέτοιες μέρες, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έκανε προετοιμασία και παράλληλα ολοκλήρωνε το ρόστερ της περίφημης ομάδας της σεζόν 2011-12. Μιας παρέας που στο τέλος έκανε την απόλυτη υπέρβαση, κατακτώντας όχι μόνο το πρωτάθλημα στην Ελλάδα αλλά και την Ευρωλίγκα. Μία ομάδα που... ξόρκισε φαντάσματα, που επανέφερε υγεία στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού αλλά και που έβαλε τις βάσεις για τους θριάμβους που ακολούθησαν. Ας μην ξεχνάμε πως ο βασικός κορμός εκείνης της ομάδας στην πορεία κατέκτησε δύο σερί Ευρωλίγκες, συμμετέχοντας σε τέσσερις τελικούς φάιναλ φορ μέσα σε έξι χρόνια!

Πέρασαν δέκα χρόνια από την αμφιβολία που υπήρχε και για τον Βασίλη Σπανούλη. Βλέπετε, στο τέλος της περασμένης σεζόν είχε πρόβλημα στους κοιλιακούς και δεν απέδιδε σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Υπήρχαν, λοιπόν, μουρμούρες για το κατά πόσο είναι σε θέση να ηγηθεί, έχοντας αποχωρήσει από τους «πράσινους»... Τελικά, όμως, ηγήθηκε στην πορεία της ομάδας με μυθικό τρόπο, οδηγώντας τη στην επιστροφή τους τίτλους και στις επιτυχίες, πραγματοποιώντας συγκλονιστικές εμφανίσεις. Ο μεγάλος MVP τη δεκαετία που μας πέρασε.

Πέρασαν δέκα χρόνια από την εκπληκτική αγωνιστική επανεκκίνηση καριέρας του Γιώργου Πρίντεζη. Από εκείνο το καλοκαίρι που δούλεψε τόσο σκληρά, με αποτέλεσμα στην πορεία να εξελιχθεί στο κορυφαίο «4άρι» της Ευρωλίγκας. «Με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς βρήκα την αγωνιστική μου ταυτότητα» έχει να λέει, με τον ίδιο να προσφέρει στο τέλος της σεζόν ένα νικητήριο καλάθι-ανατριχίλα που έμεινε στην Ιστορία.

Πέρασαν δέκα χρόνια από την απόφαση των Πειραιωτών να ποντάρουν στο ταλέντο και στην προοπτική των Κώστα Σλούκα, Κώστα Παπανικολάου και του νεόφερτου τότε Βαγγέλη Μάντζαρη. Με αυτά τα παιδιά, που τότε ήταν μόλις 21 ετών, ο Ολυμπιακός στο τέλος αναδείχτηκε πρωταθλητής Ευρώπης στην Κωνσταντινούπολη, έχοντάς τους ενεργούς και πρωταγωνιστές στο παρκέ.

Πέρασαν δέκα χρόνια από τον... χλευασμό που είχαν δεχτεί οι «ερυθρόλευκοι» επειδή επέλεξαν για σέντερ… κάποιον Κάιλ Χάινς με ύψος μόλις 1,96 μ. από την Μπάμπεργκ! Στην πορεία βρέθηκε στην καλύτερη ομάδα της δεκαετίας στην Ευρωλίγκα. Πέρασαν δέκα χρόνια και από τον ερχομό του Πέρο Άντιτς, γιατί όσοι είδαν πέρα από τα τατουάζ του παρακολούθησαν έναν φόργουορντ που είχε σημαντικό ρόλο στο να φτάσει η ομάδα στις επιτυχίες.

Δέκα χρόνια μετά, έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα, αλλά ο Ολυμπιακός θα έχει πάντα ως λαμπρό παράδειγμα εκείνο το καλοκαίρι. Πως για να φτιάξεις μία πετυχημένη ομάδα, δεν χρειάζεσαι μόνο μπάτζετ αλλά και τρόπο!