Ο Μίλαν Τόμιτς στο «ΦΩΣ»: «Έχει χαθεί το DNA του Ολυμπιακού»

Ο Μίλαν Τόμιτς είναι μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες στην ιστορία του Ολυμπιακού. Όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά σε όλα τα αθλήματα του συλλόγου. Αγωνίστηκε ως παίκτης 13 χρόνια, ενώ για 10 σερί σεζόν ήταν μέλος του προπονητικού τιμ. Ο μόνος που έχει δώσει το «παρών» στα 3 πρωταθλήματα Ευρώπης των «ερυθρολεύκων» τόσο ως παίκτης όσο και ως κόουτς.

Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος της συνέντευξης του Μίλαν Τόμιτς

Ήταν εκεί και στα 10 φάιναλ φορ των Πειραιωτών. Ένας εκ των θρύλων του Θρύλου, ο οποίος υπηρέτησε με πίστη, πάθος, αφοσίωση και αγάπη για 23 χρόνια την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Ο σπουδαίος Μίλαν Τόμιτς παραχώρησε στο «ΦΩΣ» μεγάλη συνέντευξη και τα λόγια του έχουν ενδιαφέρον.

Διαβάστε το δεύτερο μέρος

-Είναι προσωπική άποψη και όχι μόνο πως από τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού λείπει μία σημαντική προσωπικότητα όπως εσύ. Με τεράστια ιστορία στον σύλλογο. Ήσουν ο συνδετικός κρίκος μεταξύ παικτών, προπονητών και διοίκησης. Και οι βοήθειες που έδωσες σε κρίσιμες στιγμές ήταν τουλάχιστον πολύτιμες...

«Πίστεψέ με, σε όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στην ομάδα, οι «φωτιές» που έχω σβήσει στον Ολυμπιακό είναι πάρα πολλές. Προσπαθούσα πάντα να λειτουργεί σωστά η ομάδα και να μην υπάρχουν τσακωμοί, κρίσεις και προβλήματα, εντός και εκτός αποδυτηρίων. Γιατί όλα αυτά μπορούν να επηρεάσουν μία ομάδα και στο τέλος να αποτύχει. Αρκετές φορές, μάλιστα, μπορώ να σου πω πως έβγαινα εγώ μπροστά και γινόμουν ο κακός, για να μην γίνουν άλλοι, επειδή μπορούσα να διαχειριστώ κάποιες καταστάσεις, επειδή έχω μία μεγάλη ιστορία στην ομάδα. Πολλές ώρες προσωπικές συνομιλίες με παίκτες, με προπονητές, με το τιμ της ομάδας, ψάχνοντας λύσεις, τις ισορροπίες. Αυτό είναι ένα κομμάτι. Υπάρχει φυσικά και το άλλο, της προπονητικής, της τακτικής. Υπήρχαν σκέψεις, ιδέες μου, που τις πρότεινα στους προπονητές που συνεργάστηκα, τις οποίες τις έκαναν δεκτές και η ομάδα πήρε νίκες, αλλά και τίτλους.

Νομίζω πως ο Ολυμπιακός του σήμερα θα πρέπει να κοιτάξει όλο το κομμάτι. Δεν είναι μόνο ο προπονητής, δεν είναι μόνο οι παίκτες που θα πάρεις. Για να πετύχεις, θα πρέπει να έχεις μία πολύ καλά οργανωμένη ομάδα, σε όλους τους τομείς, σε όλα τα πόστα, σε όλες τις θέσει μέσα στην ομάδα. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Γιατροί, σταφ, βοηθοί, όλα. Με έμπειρους ανθρώπους και γνώστες του αντικειμένου, σε κάθε θέση. Έως τον φροντιστή μας, τον Δημήτρη Πασχόπουλο, που είναι ένας πάρα πολύ έμπειρος άνθρωπος και ικανότατος στο αντικείμενό του».

-Πως σου έχει φανεί ο Ολυμπιακός από τότε που αποχώρησες;

«Ο Ολυμπιακός δεν είναι απλά μία ομάδα που συμμετέχει στην Ευρωλίγκα. Ο κόσμος έχει απαιτήσεις, από την διοίκηση, από τους παίκτες, από τους προπονητές, από όλους. Γιατί στόχος του Ολυμπιακού πρέπει να είναι να πας στο Φάιναλ-Φορ και να χτυπήσεις τους τίτλους.

Βέβαια, τα τελευταία τρία χρόνια, που είμαι μακριά από τον Ολυμπιακό, αυτό το πράγμα λίγο άλλαξε. Όταν ήμουν εγώ, στόχο είχαμε το Φάιναλ-Φορ. Τώρα την οκτάδα. Όταν ήμουν στον Ολυμπιακό υπήρχε μία μεγάλη πίεση και απαίτηση να πάρεις όλους τους τίτλους. Για οκτάδα δεν μιλάγαμε ποτέ! Αυτό ήταν το εύκολο. Μόνο για Φάιναλ-Φορ λέγαμε. Και το 2018, μπορεί να μην πήγαμε στο Βελιγράδι, αλλά τερματίσαμε στην 3η θέση στην κανονική περίοδο, παίζοντας πολύ καλό μπάσκετ σε όλη τη χρονιά. Αποκλειστήκαμε από τη Ζαλγκίρις, αλλά οι τραυματισμοί μας είχαν... θερίσει περισσότερο από φέτος. Mετά τον ερχομό του Μπλατ όμως, η ομάδα έπεσε στην 9η και τώρα στην 12η θέση. Μεγάλη διαφορά!

Η ομάδα πλέον δεν έχει την πίεση που είχε παλαιότερα. Τι θέλω να πω; Τα προηγούμενα χρόνια, όταν ξεκινούσε η χρονιά λέγαμε πάντα πως στόχος είναι το Φάιναλ-Φορ. Όταν ανέλαβε ο Μπλατ και έπειτα, περάστηκε προς τα έξω επικοινωνιακά το... πάμε οκτάδα και βλέπουμε. Μικρότερη πίεση, λιγότερο άγχος, χαμηλότερες απαιτήσεις. Εμείς ούτε που συζητάγαμε για οκτάδα, ήταν δεδομένη. Έχει χαμηλώσει ο πήχης».

-Τι... μαγικό συνέβη εκείνη τη σεζόν 2011-2012, στην οποία χτίστηκε μία ομάδα που στην πορεία πήρε πρωταθλήματα, Ευρωλίγκες και που έδωσε "παρών" σε τέσσερις τελικούς Φάιναλ-Φορ μέσα σε έξι χρόνια;

«Και με Γιαννάκη πήγαμε δύο Φάιναλ-Φορ (2009, 2010) και ήταν μεγάλες επιτυχίες. Έγιναν μεγάλες επενδύσεις και υπήρχε πρόοδο σε κάθε σεζόν. Το 2010 παίξαμε τελικό Ευρωλίγκας, δεν ήταν μικρό πράγμα. Το 2011 μειώθηκε το μπάτζετ, αλλά χτίστηκε μία ομάδα από την αρχή με τρομερή χημεία, νοοτροπία, ξεκάθαρους ρόλους, αλλά και με ένα τρομερό κλίμα στα αποδυτήρια. Είχαμε ένα φοβερό δίδυμο ηγετών, Σπανούλη και Πρίντεζη, τους μικρούς που έγιναν μεγάλοι, τον Παπανικολάου, τον Μάντζαρη, τον Σλούκα, καλούς ξένους, τον Χάινς, τον Λο, τον Άντιτς, αλλά και όλα τα άλλα παιδιά, που μας βοήθησαν να πάρουμε δύο σερί ευρωπαϊκά και να γράψουμε ιστορία. Υπήρχε ένας ποιοτικός και νεανικός κορμός, στον οποίο προστέθηκε και ο Περπέρογλου το 2013 που το πήραμε πάλι, παίζοντας ξανά ωραίο μπάσκετ. Πήγαμε από το 2012 και μετά σε τέσσερις τελικούς Φάιναλ Φορ, με τρεις διαφορετικούς προπονητές, δείγμα της ποιότητας που είχαμε. Με Ίβκοβιτς, με Μπαρτζώκα, με Σφαιρόπουλο.

Με τον Γιάννη ήμασταν άτυχοι, γιατί παίξαμε δύο τελικούς σε Μαδρίτη και Κωνσταντινούπολη, κόντρα στους... γηπεδούχους. Με Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε. Υποτιμήθηκαν κάπως οι συμμετοχές μας σε αυτούς τους τελικούς στην Ευρωλίγκα. Γυρνούσαμε ηττημένοι από τον τελικό και το αντιμετωπίζαμε σαν αποτυχία. Λάθος! Ήταν επιτυχία. Δες τώρα πόσο δύσκολο είναι να μπεις οκτάδα... Το 2013 θυμάμαι λέγαμε πάμε να πάρουμε το τρίτο σερί ευρωπαϊκό. Αυτός ήταν ο στόχος μας και μπορούσαμε. Αυτή ήταν πίεση. Τώρα; Ποια πίεση; Να μπεις στην οκτάδα; Συγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι πίεση»

-Θεωρείς πως έχει χαθεί-αλλοιωθεί το dna του Ολυμπιακού;

«Νομίζω πως ναι. Χάθηκε το dna. Ξέρεις, είχαμε χτίσει μία νοοτροπία νικητή. Πόσες φορές δεν βρεθήκαμε πίσω στο σκορ και είχες μία σιγουριά πως ο Ολυμπιακός θα το γυρίσει το ματς; Σχεδόν πάντα κάναμε ανατροπές. Και το πιστεύαμε! Ήμασταν 10-15 και 20 πόντους πίσω; Κανένα πρόβλημα. Είχαμε μία ψυχραιμία και σιγουριά πως θα επανέλθουμε. Και το κάναμε πράξη. Μας φοβόντουσαν οι αντίπαλοι για αυτή την ικανότητά μας. Είχαμε αυταπάρνηση, δεν τα παρατούσαμε ποτέ. Αυτή η ικανότητα πλέον δεν υπάρχει. Ξεφεύγει ο αντίπαλος και δεν μπορούμε να αντιδράσουμε. Άσε τους τελικούς με τις ανατροπές. Να σε πάω στα πλέι-οφς του 2017 με Εφές; Στο τέταρτο ματς. Χάνουμε με 2-1, παίζουμε μέσα στην Τουρκία με το γήπεδο να «βράζει». Με νίκη έπαιρναν την πρόκριση στο Φάιναλ-Φορ στην πόλη τους. Ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο. Ματς χωρίς αύριο. Και όμως, κάνουμε τρομερό ματς, ειδικά δεύτερο ημίχρονο, παίρνομε το «διπλό», νικάμε στο ΣΕΦ και πήγαμε εμείς. Καρυδάτη πρόκριση! Αυτή η νοοτροπία νικητή που είχαμε, δεν τη βλέπω πλέον.

Σου ανέφερα πριν την πίεση. Τα προηγούμενα χρόνια, οι υψηλοί στόχοι και οι απαιτήσεις σε γέμιζαν με πίεση, αλλά παράλληλα διατηρούσες σε υψηλό επίπεδο τη νοοτροπία του νικητή. Όταν όμως ρίχνεις τον πήχη, κάπου ίσως χαλαρώνεις και η νοοτροπία του νικητή χάνεται. Πριν λίγα χρόνια, ξεκινούσαμε τη σεζόν και διεκδικούσαμε και τους τρεις τίτλους. Τώρα, χωρίς πρωτάθλημα, Κύπελλο και μόνο Ευρωλίγκα, με στόχο την οκτάδα, εγώ δεν βλέπω μεγάλη πίεση, ούτε άγχος. Θα έλεγα πως είναι ιδανική δουλειά για τον οποιοδήποτε, τόσο για τους παίκτες, όσο και για τους προπονητές. Ακόμη και ο κόσμος, έδειξε κατανόηση και έριξε τις απαιτήσεις του. Δίνει πίστωση χρόνου. Εμάς, κάποτε μας... δίκαζε αν δεν παίρναμε το ευρωπαϊκό και τώρα απλά ζητά είσοδο στην οκτάδα».

-Έχεις επικοινωνία με τους ανθρώπους στον Ολυμπιακό;

«Έχω πάρα πολλούς φίλους μέσα στην ομάδα, ανθρώπους που συνεργάστηκα, αλλά ειλικρινά προσπαθώ να μη ρωτάω πολλά και να μη μαθαίνω. Το αποφεύγω. Κρατάω αποστάσεις. Αντιμετωπίζω την ομάδα με σεβασμό. Έχω εξαιρετική σχέση με όλους. Και με τους Αγγελόπουλους, όταν έφυγα, ζήτησα να τους δω από κοντά, να τους χαιρετήσω και να τους ευχαριστήσω για τη συνεργασία μας στην ομάδα. Για όλες τις μεγάλες στιγμές που ζήσαμε μαζί. Έδωσαν και δίνουν πάρα πολλά στον Ολυμπιακό. Η προσφορά τους είναι τεράστια.

Εγώ πλέον λειτουργώ σαν φίλαθλος του Ολυμπιακού. Παρακουλουθώ τα παιχνίδια, ό,τι έχει σχέση με τον Ολυμπιακό, τον υποστηρίζω και χαίρομαι με τις επιτυχίες του και λυπάμαι με τις ήττες του. Βέβαια, σαν προπονητής, κάνω και εγώ μία ανάλυση. Τις άμυνες που έχει, πως λειτουργεί στην επίθεση, τα παρατηρώ από μόνος μου. Ας αφήσουμε τους αρμόδιους να πάρουν τις σωστές αποφάσεις, να κάνουν τις σωστές κινήσεις, να πάρουν τις ευθύνες και να φέρουν και τα αποτελέσματα. Πάντα μετά από μία αποτυχημένη χρονιά θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να δεις τι έφταιξε».

-Τι πιστεύεις πως έλειψε φέτος στον Ολυμπιακό; Ο κόουτς Μπαρτζώκας παραδέχτηκε πως απουσίασε ένας ακόμη πλέι-μέικερ - Έλειψε ένα μεγάλο κορμί στο "5";

«Εγώ το έλεγα από πέρσι το καλοκαίρι, πριν ξεκινήσει η σεζόν πως στη διαμόρφωση του ρόστερ έλειπε ένας καλός πλέι-μέικερ στην ομάδα. Όταν υπέγραψε ο Ολυμπιακός τον Τζένκινς, με παραξένεψε. Το ξέρω το παιδί, τον είχα παίκτη μου στον Ερ. Αστέρα, και ο Τζένκινς δεν είναι πλέι-μέικερ. Δεν έχει πικ-εν-ρολ παιχνίδι. Είναι ένας ρολίστας, περισσότερο "2" και λιγότερο "άσος". Ο Ολυμπιακός όμως τον πήρε σαν πλέι-μέικερ και δεν έπαιξε και πολύ. Έλειψε ένας καθαρόαιμος πλέι-μεέικερ με έφεση σε σκορ-δημιουργία. Αν είχε έρθει ένας καλός "άσος", θα μπορούσες και τον Σλούκα να βάλεις στο "2", ενώ και ο Σπανούλης θα είχε πιο σκέτο ρόλο στη θέση "2". Ο Βασίλης δεν θα μπορούσε να παίξει στο "1". Όχι, αυτό δεν γίνεται. Δεν μπορείς τώρα έναν παίκτη 38 ετών να τον βάζεις, τόσο στο "1", όσο και στο "2". Αν ήταν 30 ετών τον βάζεις παντού, τώρα δεν γίνεται. Σπουδαίος ο Βασίλης, ήταν ευλογία να έχουμε στην ομάδα έναν τόσο χαρισματικό μπασκετμπολίστα, αλλά στην ηλικία που είναι τον αξιοποιείς αναλόγως. Ουσιαστικός παίκτης στον "1" πίσω από τον Σλούκα δεν υπήρχε και πιστεύω πως αυτό κόστισε στην ομάδα.

Στο «5» δεν πιστεύω πως υπήρχε πρόβλημα. Ο Μάρτιν είναι εξαιρετικός σέντερ, ενώ καλός ήταν και ο Έλις. Μου άρεσαν. Λάθος χημεία έγινε στην περιφέρεια, όχι στους ψηλούς. Όταν έχεις μόνο πικ-εν-ρολ σέντερ, χωρίς ποστ παιχνίδι, πρέπει να έχεις στο ρόστερ σου τουλάχιστον τρεις-τέσσερις καλούς χειριστές της μπάλας. Με ικανότητα στο πικ-εν-ρολ και στη δημιουργία. Έτσι θα αποδώσουν καλύτερα και οι ψηλοί. Χάρισον και ΜακΚίσικ δεν μπορούν να δημιουργήσουν από το πικ-εν-ρολ. Έχουν πρώτα το σκορ και μετά τη πάσα. Και αναγκαστικά ο Σλούκας έπαιζε 30 λεπτά. Τον Βασίλη δεν στον αναφέρω, γιατί είχε μία ιδιαίτερη μεταχείριση φέτος. Αν παίζεις τρίλεπτα, κανείς παίκτης δεν μπορεί να αποδώσει. Είτε λέγεται Σπανούλης, είτε Σλούκας».

-Αν ήσουν τώρα προπονητής τι θα άλλαζες ή τι συμβουλή θα έδινες;

«Ο Γιώργος (Μπαρτζώκας) είναι ένας πολύ καλός προπονητής και εκείνος ξέρει καλύτερα. Σίγουρα, θα πρέπει να δώσει μεγάλη έμφαση τώρα το καλοκαίρι στο πως θα στελεχώσει το ρόστερ της ομάδας. Σε κάθε θέση. Να ξεκαθαρίσεις το μπάσκετ που θέλει να παίξει και να στελεχώσει την ομάδα αναλόγως. Η χημεία, οι ρόλοι, είναι σημαντικά πράγματα. Θα πρέπει να μιλήσει με όλους τους παίκτες και να τους ξεκαθαρίσει απολύτως τις προθέσεις του. Τον ρόλο που θες να του δώσεις, για να μην έχεις προβλήματα και γκρίνιες μέσα στη χρονιά. Μην έρθει κάποιος και σου πει «μου είπες θα παίζω 25 και παίζω 10 λεπτά», για παράδειγμα. Χίλιες φορές ειλικρίνεια, και αν θέλει να έρθει, ας έρθει, διαφορετικά ας μην έρθει».

-Πως ήταν η σχέση σου με τον κόουτς Μπαρτζώκα;

«Με τον Γιώργο είχαμε μία άψογη συνεργασία στον Ολυμπιακό. Είναι ένας κόουτς εγνωσμένης αξίας, οδήγησε την ομάδα στο Ευρωπαϊκό του 2013, πήγε το 2016 με την Κουμπάν στο Φάιναλ-Φορ, μετά πήγε Μπαρτσελόνα, Χίμκι. Φέτος δεν πέτυχε με την ομάδα, αλλά του χρόνου θα έχει την ευκαιρία να αποδείξει. Ξέρεις, κανείς προπονητής δεν είναι καλός ή κακός. Υπάρχουν μόνο καλά και κακά αποτελέσματα. Εγώ έτσι το βλέπω».

-«Καυτό» θέμα η παραμονή ή όχι του Σπανούλη. Η άποψη σου; Πως θα το διαχειριζόσουν; Υπήρξες σπουδαίος παίκτης και ξέρεις πως είναι να λες «τέλος».

«Άλλο Μίλαν, άλλο Βασίλης, άλλο Γιώργος. Διαφορετικοί χαρακτήρες, άλλη σκέψη ο κάθε αθλητής. Διάβασα και άκουσα όλα όσα έχουν ειπωθεί. Τα σχόλια του Μπαρτζώκα, τα ρεπορτάζ για το μέλλον του Σπανούλη. Δεν θα ήθελα να δώσω συμβουλή. Είναι λεπτό θέμα. Το καλύτερο που έχει να γίνει, είναι να κάτσουν μαζί, Μπαρτζώκας, Αγγελόπουλοι και Σπανούλης, να συζητήσουν και να δουν τι είναι καλύτερο, τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο και για τον Βασίλη. Μέσα από τη συζήτηση, θα βρεθεί λύση».

-Η άποψη σου για τον Σπανούλη;

«Ήταν χαρά μου να συνεργαστώ και να δουλέψω μαζί με τον Βασίλη. Από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη. Ηγέτης, χαρισματικός, πανέξυπνος, με νοοτροπία νικητή και έδωσε πολλά στον Ολυμπιακό. Πάντα στα δύσκολα έπαιρνε την ομάδα στις πλάτες του, έβαλε πολλά μεγάλα σουτ, όπως και έδωσε πολλές καθοριστικές ασίστ. Ζει για το μπάσκετ, ασχολείται με αυτό 24 ώρες το 24ωρο. Έχουμε περάσει πολλές ώρες μιλώντας για το μπάσκετ. Για... διακοπές του έλεγες και κατέληγες να αναλύεις πικ-εν-ρολ.

Ο Βασίλης ευχαριστήθηκε το μπάσκετ στον Ολυμπιακό, όπως και εγώ δίπλα του. Παράδειγμα προς μίμηση για κάθε αθλητή. Εκτόξευσε την καριέρα όλων των ψηλών που πέρασαν. Χάινς, Ντάνστον, Χάντερ, Μπιρτς, τους έκανε καλύτερους. Ξέρεις, ο Βασίλης δεν ήταν ποτέ παίκτης να σουτάρει 20 σουτ και να βάλει 30 πόντους. Δεν είχε το μυαλό του ποτέ μόνο στο σκορ. Είναι παίκτης που θα απολαύσει να έχει 15 πόντους και να έχει δώσει 8 ασίστ. Τρομερό ταλέντο παίκτη που να έχει σε τόσο υψηλό βαθμό ικανότητα σε σκορ και δημιουργία. Με μοναδική αντίληψη παιχνιδιού. Και να ξέρεις είναι παίκτης που αν του μιλήσεις ξεκάθαρα και με επιχειρήματα θα σε ακούσει».

- Η άποψή σου για τον Πρίντεζη;

«Ο Γιώργος είναι η μεγάλη μου αγάπη! Τον ξέρω από μικρό παιδάκι 15 χρονών που ήρθε στον Ολυμπιακό. Του έχω αδυναμία. Έίναι ένα παιδί-διαμάντι, με άριστο χαρακτήρα. Δούλεψε πάρα-πάρα πολύ στην καριέρα του. Ειδικά από το 2011 που επέστρεψε από τη Μάλαγα και μετά, έγινε άλλος παίκτης. Επειδή ξέρω καλά το πόσο έχει μοχθήσει, να ξέρετε πως δεν έχει κάτσει ούτε ένα καλοκαίρι! Κάθε καλοκαίρι δούλευε. Και ο κόπος του έφερε αποτέλεσμα. Εξελίχθηκε πάρα πολύ, βελτιώθηκε και έγινε το καλύτερο "4άρι" στην Ευρωλίγκα. Είχε ένα μοναδικό στυλ παιχνιδιού που έκανε τη διαφορά για εμάς. Έχει το χάρισμα να βάζει τόσο εύκολα και απλά τη μπάλα στο καλάθι. Με τα "πεταχτάρια" του, με το τρομερό ποστ παιχνίδι του. Έχει μία μοναδική αίσθηση με το αντίπαλο καλάθι.

Ορισμένες φορές δεν... έπαιρνες και χαμπάρι το τι έκανε. Τέλειωνε ένα ματς, έβλεπες στατιστική και έβλεπες 15 πόντους με μόνο δύο χαμένα σουτ. Και λέγαμε... πότε τα έβαλε; Τα κάνει τόσο εύκολα και απλά κάποια σουτ, κάποια καλάθια, που δε φαίνονται. Ξέρεις, άλλοι παίκτες, μπορεί να βάλουν τρία-τέσσερα τρίποντα και να φανούν. Εκείνος έχει το παιχνίδι του. Τρανζίσιον παιχνίδι, σορτ-ρολ, ποστ-παιχνίδι με πλάτη, στο οποίο είναι εξπέρ. Είναι απίστευτος παίκτης. Στην πορεία ηγήθηκε της ομάδας και έβαλε πολλά μεγάλα σουτ νίκης, δείχνοντας και την κλάση του στα δύσκολα. Τόσο ο Πρίντεζης, όσο φυσικά και ο Σπανούλης θα πρέπει να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για κάθε νέο μπασκετμπολίστα. Σκέφτομαι τον Πρίντεζη μικρό παιδί, στον Κορυδαλλό, που ήταν αδύνατος-κόκκαλο, με τα καρφάκια του στο μαλλί που ξεκινούσε και που έχει φτάσει τώρα και είμαι περήφανος για εκείνον και την πορεία του».

-Η άποψή σου για τον Παπανικολάου και πόσο έλειψε από την ομάδα φέτος.

«Ήταν μεγάλη απώλεια ο Παπανικολάου φέτος για την ομάδα. Ένας καλός και έμπειρος φόργουορντ, ο οποίος πάντα είχε κομβικό ρόλο σε εμάς, όλα αυτά τα χρόνια. Αν προσέξεις τα ματς που έδωσε φέτος ο Ολυμπιακός, ειδικά εκτός έδρας, όλες τις μεγάλες νίκες της πήρε έχοντας για «όπλο» τον Παπανικολάου. Ίσως κάποιες φορές να μη φαίνεται, αλλά η παρουσία του είναι σημαντική. Από θέμα τακτικής. Ειδικά στο κομμάτι της άμυνας, επειδή είναι γρήγορος, μεγάλο κορμί, μπορούσε να μαρκάρει άνετα από το "1" έως και το "3". Στο "διπλό" στη Βαρκελώνη πήγε πάνω στον πλέι-μέικερ.

Και επί εποχής μου στον Ολυμπιακό, το κάναμε και εμείς πολλές φορές, με επιτυχία. Αν δεν υπήρχε αντίπαλο "3άρι" που δεν είχε μεγάλο πλεονέκτημα στα "2άρια" μας, βάζαμε πάντα τον Κώστα στον πλέι-μέικερ. Με τον Κώστα μπορείς να παίξεις αλλαγές, μπορείς να παίξεις όλες τις άμυνες. Αμυντικά και όχι μόνο, ήταν σημαντική απώλεια ο Παπανικολάου. Γιατί μπορεί να δώσει λύσεις και επιθετικά. Με σποτ-απ τρίποντο, με καλάθια στον αιφνιδιασμό, με ριμπάουντ, με κλεψίματα, κλόουζ-άουτ επίθεση. Κάνει πολλές δουλειές μέσα στο γήπεδο και φάνηκε η απουσία του. Ο Κώστας έχει ψυχή. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το τρομερό παιχνίδι που έκανε στον τελικό του 2012;».

-Η άποψή σου για τον Σλούκα που επέστρεψε;

«Ένας παίκτης-παράδειγμα ακόμη, που έχει δουλέψει σκληρά στην καριέρα του και έχει εξελιχθεί, είναι και ο Σλούκας. Καλό παιδί και δουλευταράς. Έδειξε μεγάλη βελτίωση. Όχι μόνο στη Φενέρμπαχτσε, αλλά και στα χρόνια του στον Ολυμπιακό. Θυμάμαι την περίοδο τότε, νομίζω ήταν το 2011, που υπήρχε το σενάριο να φύγει! Τη δεύτερη φορά που γύρισε από τον Άρη. Πάλι καλά που δεν έγινε η λάθος κίνηση και το κρατήσαμε το παιδί και έλαμψε μαζί μας.

Ξέρεις, ο Σλούκας φαινόταν από μικρός πως έχει μεγάλο ταλέντο, σε σκορ και δημιουργία. Ξέραμε όλοι τι μπορεί να κάνει καλά από την πρώτη χρονιά που ήρθε. Εξαιρετικός στο πικ-εν-ρολ, είχε πουλ-απ σουτ, είχε μπάσιμο, τρίποντο, ήταν πολύ καλός και βλέπαμε την προοπτική που είχε. Δεν ήταν υπέρβαρος, απλά είχε ορισμένα κιλάκια παραπάνω που δεν άρεσαν. Δεν έπαιζε τα πρώτα χρόνια, ξέρω πως δυσκολεύτηκε, αλλά επέμενε, δούλευε, βελτιωνόταν συνεχώς. Δούλεψε πάρα πολύ πάνω στο σώμα του. Με επιμονή και θυσίες για να τα καταφέρει. Ζορίστηκε αρκετά, τα έχασε τα κιλά, εξελίχθηκε αγωνιστικά και έφτασε να είναι γκαρντ πρώτης γραμμής στην Ευρώπη και μπράβο του. Του έχει δοθεί πλέον ένας ηγετικός ρόλος και πιστεύω πως μπορεί να ανταποκριθεί».

-Ο Ολυμπιακός δεν τελειώνει ποτέ είχες πει - Για εσένα, όμως, επαγγελματικά, έχει τελειώσει;

«Ήταν κάτι εντελώς αυθόρμητο εκείνο που είπα, αλλά αληθινό και το εννοούσα στο 100%. Ο Ολυμπιακός εννοείται πως δεν τελειώνει ποτέ. Είναι ένα μεγαθήριο, ένας τεράστιος σύλλογος, με ιστορία, με πολλούς φιλάθλους. Πάντα θα συνεχίζει, παρά τα προβλήματα. Ο Ολυμπιακός είναι ιδέα, είναι πάθος, είναι αγάπη, είναι αφοσίωση, είναι τρόπος ζωής, είναι πάνω από όλους μας.

Εγώ υπηρέτησα τον Ολυμπιακό 23 χρόνια, τόσο σαν παίκτης, όσο και σαν προπονητής. Και δεν δούλεψα τσάμπα. Αμείφθηκα από τον Ολυμπιακό και πήρα πολλά πράγματα σαν αθλητής και προπονητής. Σέβομαι και δεν ξεχνώ όσα μου προσέφερε. Είμαι ευγνώμων. Μόχθησα, πάλεψα, δούλεψα, πήρα, αλλά και έδωσα. Δεν ήμουν ποτέ δημόσιος υπάλληλος. Τον αγαπώ τον Ολυμπιακό, είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου και έχω ένα συναισθηματικό "δέσιμο" μαζί του που δεν πρόκειται να αλλάξει. Η ιστορία δεν ξεγράφεται.

Τώρα, για το αν θα γύριζα, πάμε σε ένα καθαρά επαγγελματικό κομμάτι. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα να μου γίνει κάποια πρόταση, να μιλήσουμε με τη διοίκηση εφόσον και αν υπάρξει ενδιαφέρον και το βλέπουμε. Δεν έχω κλείσει την πόρτα στον Ολυμπιακό. Ίσως κάποια στιγμή γυρίσω, ίσως και όχι. Είμαστε επαγγελματίες και ο Ολυμπιακός παραμένει μέσα στην καρδιά μου».

* Eυχαριστούμε θερμά τον δήμο Γλυφάδας, αλλά και τον παλαίμαχο μπασκετμπολίστα του Ολυμπιακού Γιάννη Παραγυιό, για την εξυπηρέτηση με το γήπεδο για τη φωτογράφιση.