Λαρεντζάκης: «Ήταν όνειρο ζωής - Θέλω να αποδείξω πως δεν είμαι τυχαία στον Ολυμπιακό»

Την πρώτη του μεγάλη συνέντευξη ως παίκτης του Ολυμπιακού έδωσε ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, ο οποίος μιλάει για την υπογραφή του στους «ερυθρόλευκους», τη διαδρομή του και τις φιλοδοξίες του.

Αναλυτικά η συνέντευξή του στην επίσημη ιστοσελίδα του Ολυμπιακού:

Στην μπασκετική πορεία του Γιαννούλη Λαρεντζάκη υπάρχει μία λέξη που τον συντροφεύει σταθερά: «Απόδειξη»!

Ο διεθνής γκαρντ κλήθηκε να αποδείξει στους γονείς του πως ορθά αφοσιώθηκε από πολύ μικρή ηλικία στο μπάσκετ. Έπρεπε να αποδείξει στους εκάστοτε προπονητές του πως άξιζε να του δώσουν ευκαιρίες. Θέλησε να αποδείξει στον εαυτό του πως μπορεί να σταθεί στο υψηλό επίπεδο της ACB και πλέον καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει στην Ευρωλίγκα φορώντας τη φανέλα με το ειδικό βάρος που φέρει η ερυθρόλευκη.

Το νέο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας του Πειραιά μίλησε στο επίσημο site της ΚΑΕ Ολυμπιακός και έκανε μια μίνι αναδρομή από τα πρώτα του μπασκετικά βήματα ως το σήμερα…

«Ο πατέρας μου έπαιζε σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Του άρεσε πολύ το μπάσκετ, το είχε στο αίμα του και μου κόλλησε το μικρόβιο! Εξαιτίας του αγαπάω τόσο πολύ το μπάσκετ. Σε ηλικία 6-7 ετών πήγα στις ακαδημίες του Αιγάλεω. Τον καιρό εκείνο η ομάδα έπαιζε στην Α1, είχε επαγγελματική νοοτροπία και οι ακαδημίες της ήταν σε πολύ καλό επίπεδο».

Και η Εθνική ομάδα όμως έπαιξε τον ρόλο της... «Όσο μεγάλωνα παρακολουθούσα όλο και πιο πολύ μπάσκετ. Σίγουρα οι επιτυχίες της Εθνικής με επηρέασαν σημαντικά. Παρακολουθούσα όλους τους αγώνες και στις νίκες χαιρόμουν πάρα πολύ, σαν να ήμουν και εγώ μέλος εκείνης της ομάδας! Είχα όνειρο να φορέσω μια μέρα τη φανέλα με το εθνόσημο και είμαι ευλογημένος που το πραγματοποίησα. Έβλεπα και θαύμαζα παίκτες από όλο τον κόσμο… Από Έλληνες μου άρεσαν πολύ οι Σπανούλης, Παπαλουκάς και Διαμαντίδης, ενώ από ξένους από το ΝΒΑ ο αγαπημένος μου ήταν ο Κόμπι Μπράιαντ. Υπήρχαν όμως κι άλλοι… Ο Τζινόμπιλι, ο Σκόλα, ο Πάου Γκασόλ, ο Ναβάρο…».

Το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού ήταν… αδιάφορο για τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, καθώς είχε αποφασίσει πολύ νωρίς τον δρόμο που θα ακολουθούσε. «Συνειδητοποίησα αρκετά νωρίς πως το μπάσκετ μού αρέσει πάρα πολύ και θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά. Μάλιστα, όταν ήμουν στη Β' Λυκείου ανακοίνωσα στους γονείς μου πως θέλω να σταματήσω τα ιδιαίτερα μαθήματα για να αφοσιωθώ στο μπάσκετ. Η μητέρα μου αντέδρασε έντονα, ήθελε να περάσω σε κάποια σχολή, όμως ο πατέρας μου ήξερε, του άρεσε και με στήριξε από την πρώτη στιγμή. Με βοήθησε πάρα πολύ. Και η μαμά μου με βοήθησε πάρα πολύ στη συνέχεια, όμως στην αρχή είχε τις αντιρρήσεις της, όπως άλλωστε θα είχε και κάθε άλλη μητέρα στη θέση της».

Ένα πρώτο δείγμα πως μπορεί να τα καταφέρει ήταν η… προαγωγή του στην ανδρική ομάδα του Αιγάλεω. «Στο παιδικό και στο εφηβικό ήμουν από τους βασικούς παίκτες, για αυτό και σε ηλικία 17 ετών μού δόθηκε η ευκαιρία να παίξω με την ανδρική ομάδα στη Β' Εθνική. Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή για εμένα. Στο τέλος εκείνης της χρονιάς και πιο συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2010 πήρα μεταγραφή για τον Ίκαρο Καλλιθέας. Η ομάδα έπαιζε στην Α1, όμως εγώ είχα πάει κυρίως για το εφηβικό και για κάποιες προπονήσεις με το ανδρικό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που ο Άρης Λυκογιάννης με φώναξε να μπω στο ματς, το πρώτο μου στην Α1! Ήμουν 18 χρονών τότε…».

Πιο συγκεκριμένα ήταν 6 Νοεμβρίου του 2011 όταν του έκανε το σχετικό… σινιάλο ο Άρης Λυκογιάννης, στην αναμέτρηση της 3ης αγωνιστικής με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Ο Ίκαρος ηττήθηκε με 58-93, όμως στα 12:03 λεπτά που πάτησε παρκέ ο Λαρεντζάκης έκανε αισθητή την παρουσία του με 5 πόντους (1/1 δίποντο, 1/1 τρίποντο) και 1 ριμπάουντ. «Ο κόουτς έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην καριέρα μου. Ήταν εκείνος που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στην Α1 και με πίστεψε. Τον ξανασυνάντησα αργότερα και στον Κολοσσό, όταν ήμουν πιο ώριμος και έτοιμος. Πίστεψε σε εμένα και μου έδωσε την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσω. Έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην καριέρα μου».

Επόμενος σταθμός του ήταν η Θεσσαλονίκη και ο Άρης. «Προερχόμουν από ένα πολύ καλό τουρνουά με την Εθνική Νέων το καλοκαίρι του 2013 και τότε ήταν που πήρα μεταγραφή για τον Άρη. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν πολύ καλά… Ήμουν πρώτη φορά μόνος μου σε μια ξένη πόλη μακριά από την οικογένειά μου και τους φίλους μου, ενώ δεν πήρα τις ευκαιρίες που ήθελα και πίστευα πως έπρεπε να πάρω. Βέβαια και εγώ ήμουν 19 ετών με άλλα μυαλά. Δεν ήμουν τόσο ώριμος. Παρ' όλα αυτά ήταν μια σημαντική εμπειρία και ένα πολύτιμο μάθημα που με βοήθησε στην πορεία της ζωής μου».

Το συμβόλαιο που είχε υπογράψει ήταν τριετούς διάρκειας, ωστόσο ο Άρης τον παραχώρησε ως δανεικό στην ομάδα της Ρόδου για τα δύο επόμενα χρόνια. «Αρχικά προπονητής ήταν ο κύριος Κουταλιανός, ενώ στη συνέχεια τον αντικατέστησε ο κύριος Λυκογιάννης. Η θητεία μου στην ομάδα της Ρόδου ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί τότε, γιατί είχα ωριμάσει, η πόλη και οι άνθρωποί της με αγκάλιασαν, με είχαν από κοντά οι Τσάμης και Στεφανίδης, ενώ σημαντικότατο ρόλο έπαιξαν και οι δύο προπονητές μου, γιατί με πίστεψαν και μου έδωσαν ευκαιρίες. Ευκαιρίες που τις αξιοποίησα».

Οι ευκαιρίες αυτές τον οδήγησαν το καλοκαίρι του 2016 στην ΑΕΚ. «Έμεινα συνολικά τρία χρόνια και κάθε χρόνος ήταν σχολείο για εμένα. Χρωστάω αρκετά στην ΑΕΚ. Πήρα τίτλους με αυτή την ομάδα, έζησα μοναδικές στιγμές και εμπειρίες. Είμαι χαρούμενος και ευγνώμων που υπήρξα μέλος μιας από τις μεγάλες ομάδες της Ελλάδας. Πρώτος τίτλος στην καριέρα μου ήταν το Κύπελλο Ελλάδας. Ήμουν απίστευτα χαρούμενος! Είχα ανατριχιάσει ολόκληρος και θυμάμαι πως σκεφτόμουν ότι ίσως να είναι το πρώτο και το τελευταίο κύπελλο στην καριέρα μου.

Ήταν όνειρο ζωής και το γεγονός πως για να φτάσουμε στην κατάκτησή του είχαμε νικήσει τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό και τον Ολυμπιακό στον τελικό, δύο ομάδες τόσο υψηλού επιπέδου, του έδωσε ακόμη μεγαλύτερη αξία. Ακολούθησε όμως ένα ακόμη τρόπαιο εκείνη τη χρονιά… Το FIBA Champions League. Και αυτό το χάρηκα πολύ. Είναι στιγμές που τις έχω στο μυαλό μου και δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Ήταν ο πρώτος μου ευρωπαϊκός τίτλος, μέσα στην Αθήνα, με τους γονείς και τους φίλους μου στο γήπεδο. Είμαι πραγματικά τυχερός που το έζησα όλο αυτό».

Κάποια στιγμή, ωστόσο, ένιωσε πως ο κύκλος του στην «Ένωση» είχε κλείσει και αυτό γιατί… «Ήθελα να κάνω το επόμενο βήμα, να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου και νέες προκλήσεις. Ήθελα να δω αν πραγματικά μπορώ να παίξω σε αυτό το επίπεδο, να είμαι μέρος του κορυφαίου πρωταθλήματος στην Ευρώπη, του ισπανικού. Πήρα μεταγραφή στη Μούρθια και τον πρώτο καιρό τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα. Δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ στους ρυθμούς, ίσως επειδή είχα συνηθίσει να έχω κοντά μου τους φίλους και την οικογένειά μου. Μπόρεσα όμως να εγκλιματιστώ και όλα πήγαν καλύτερα…».

Το φετινό καλοκαίρι, ωστόσο, μπόρεσε να πραγματοποιήσει ένα ακόμη μεγάλο του όνειρο, καθώς ντύθηκε στα ερυθρόλευκα. «Όταν σου γίνεται μια τέτοια πρόταση, δεν μπορείς να αρνηθείς. Είμαι πολύ χαρούμενος που πλέον είμαι μέλος του Ολυμπιακού. Αυτός ήταν ο στόχος μου! Ήταν όνειρο ζωής να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο και είμαι αποφασισμένος να δουλέψω πολύ σκληρά για να δικαιώσω όλους όσοι με εμπιστεύτηκαν και πίστεψαν σε εμένα. Θέλω να αποδείξω πως δεν βρίσκομαι τυχαία εδώ. Το μεγάλο μου όνειρο είναι να πάω σε φάιναλ φορ με τον Ολυμπιακό και να κατακτήσουμε το ευρωπαϊκό. Τα τρόπαια είναι αυτά που μένουν στην ιστορία και κάνουν τον κόσμο να σε θυμάται. Είμαι εδώ για να βοηθήσω όσο μπορώ την ομάδα και να γραφτεί και το δικό μου όνομα στην ήδη τεράστια ιστορία του Ολυμπιακού».

Αντί επιλόγου, ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έστειλε… SMS στον φίλαθλο κόσμο του Ολυμπιακού: «Είναι μια περίεργη χρονιά λόγω της πανδημίας, όμως υπάρχει αισιοδοξία. Θεωρώ πως φτιάχνεται μια ωραία ομάδα. Όλοι οι παίκτες θα δίνουμε σε κάθε αγώνα το 100% μας και πιστεύω πως όλοι μαζί θα κάνουμε κάτι πολύ όμορφο».