Ελευθερία Μοσχάτου: Το κάνει με τον δικό της τρόπο! (pics)

Η Ελευθερία Μοσχάτου τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί στις κορυφαίες δυνάμεις του γυναικείου ελληνικού μπάσκετ. Αν κάπου το οφείλει, είναι στην «τρέλα» των Ανδρέα Ρηγόπουλου και Βίκτωρα Αποστόλου, που με προσωπικά τους έξοδα έχουν κάνει «δύναμη» την Ελευθερία. Το «ΦΩΣ» μίλησε με τον Ρηγόπουλο, ο οποίος δεν μάσησε τα λόγια του και ήταν χείμαρρος!

Το θέμα δημοσιεύτηκε στο ΦΩΣ στις 11 Οκτωβρίου

Πες μας για την πορεία της Ελευθερίας.

Η ομάδα ξεκίνησε από μένα και τον Βίκτωρα στην Α1 τα τελευταία 6 χρόνια που έχουμε αναλάβει. Ήταν μια τρέλα στην αρχή, λέγοντας πάμε να ξεκινήσουμε και όπου βγει. Όταν την πρώτη χρονιά λέγαμε ότι η ομάδα θα παίξει στην Ευρώπη και θα μπει και στους ομίλους, μας έλεγαν τρελούς, όταν είχαμε πει ότι θέλουμε να πάρουμε έναν τίτλο, πάλι όλοι γέλαγαν. Φτάσαμε δύο φορές στην πηγή για τον τίτλο στο Κύπελλο, αλλά δεν ήπιαμε νερό, τουλάχιστον την τρίτη φορά καταφέραμε να μπούμε στους ομίλους του EuroCup. Είναι μια τεράστια επιτυχία για την ομάδα, η Ελευθερία είναι ένας πάρα πολύ μικρός σύλλογος και το Μοσχάτο ένας μικρός δήμος. Είναι μια επιτυχία που κανείς ακόμη δεν μπορεί να αντιληφθεί, ούτε από τον χώρο του γυναικείου μπάσκετ ούτε από τη δημοτική αρχή. Δυστυχώς δεν έχουμε κάποια βοήθεια, είμαστε μόνοι μας και δεν το λέω σαν παράπονο, μπορεί κάποιοι να μην καταλαβαίνουν πόσο μεγάλα είναι τα μπάτζετ που σπαταλάμε, αλλά εκτός από χρήμα σπαταλάμε και πάρα πολλές ώρες. Δυστυχώς δεν υπάρχουν μεγάλοι χορηγοί και αυτό το πρόβλημα νομίζω είναι για όλες τις ομάδες. Δεν φταίνε οι ομάδες, γενικώς το μπάσκετ γυναικών είναι πάρα πολύ υποβαθμισμένο αυτήν τη στιγμή. Φέτος προσπαθούν να γίνουν κάποιες ενέργειες με πρωτοβουλία του κ. Λιόλιου, του προέδρου της Ομοσπονδίας, αλλά δυστυχώς σε κάθε ομάδα, βάζω μέσα και εμάς, ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Καθένας δεν θέλει το καλό του αλλουνού, έτσι δείχνει τουλάχιστον. Εμείς περάσαμε στους ομίλους και εδώ δεν παραβρέθηκε ούτε ένας άνθρωπος από το γυναικείο μπάσκετ ούτε ένας άνθρωπος από την Ομοσπονδία ούτε ένας ομοσπονδιακός προπονητής κι ενώ έπαιζαν 7 Ελληνίδες μικρές. Δεν μας έστειλε κανείς, μα κανείς, αν εξαιρέσεις τον Γιάννη Ζήκο από τα Ιωάννινα και τον Χρήστο Αργυρόπουλο από τις Εσπερίδες που είναι προσωπικοί μου φίλοι, συγχαρητήρια, δεν δεχτήκαμε συγχαρητήρια από καμία ομάδα της Α1. Ίσα ίσα, και θέλω να το τονίσω αυτό, ευχαριστούμε τον Ιωνικό ΝΦ για την κίνηση που έκανε στο ματς Κυπέλλου, ήταν κάτι που δεν περιμέναμε και θα ανταποδώσουμε. Η στάση αυτή μάς λύπησε, σε μια μέρα που δεν υπήρχε άλλο αγωνιστικό γεγονός, δεν υπήρχε τίποτε άλλο στο μπάσκετ γυναικών, και δεν παραβρέθηκε ούτε ένας άνθρωπος στο γήπεδο, πόσω μάλλον από όλους αυτούς που λένε ότι αναπτύσσουν το μπάσκετ και έχουν μπει σε καίριες θέσεις, αλλά μόνο ξέρουν να ζητάνε πώς θα προβάλλουμε το Ευρωπαϊκό που έρχεται, πώς θα στηρίξουμε την εθνική ομάδα, πώς θα βγάλουμε Ελληνίδες αθλήτριες, έπαιζαν εδώ 7 και δεν ήταν κανείς για να τις δει, όπως δεν ήταν κανείς και στον τελικό Κυπέλλου.

Γιατί έχετε τη φήμη της περίεργης ομάδας;

Λένε πολλά για εμάς. Αν εμείς κρυβόμαστε και είμαστε περίεργη ομάδα, εγώ ξέρω ότι τα τελευταία 6 χρόνια τουλάχιστον φέραμε μια Γιοβάνοβιτς πριν από 3 χρόνια, ένα όνομα που στο μέγεθός του μπορώ να το συγκρίνω μόνο με της Γκούσταφσον, φέραμε φέτος την Καταρίνα Ζεκ, κάναμε υπέρβαση για να έρθει αυτή η παίκτρια στην Ελλάδα, φέραμε την Κατερίνα Χατζηδάκη, πέρσι φέραμε προπονητή τον Μάριο Δεσποτάκη, που ξαφνικά όλοι τον θυμήθηκαν γιατί ήταν στην απέξω τα τελευταία χρόνια και πήγε στις Εθνικές, και χαίρομαι για αυτόν. Χαίρομαι που όλοι ξαφνικά κοιτάνε προπονήσεις από το αντρικό, όπως εμείς πέρσι μετά τον Μάριο φέραμε τον Γιώργο Σίμο. Αν εμείς είμαστε κρυψίνοες, λοιπόν, σίγουρα χαλάμε την πιάτσα γιατί πριν 5 χρόνια όλοι έλεγαν ότι δίναμε πάρα πολλά λεφτά στις παίκτριες. Όταν αυτές φέτος κάνουν τα διπλάσια και τριπλάσια, άρα ίσως οι παίκτριες να χρωστάνε και ένα ευχαριστώ στην Ελευθερία. Εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν, εμείς δεν έχουμε λεφτά από τις ακαδημίες να παίρνουμε ούτε από τον δήμο ούτε από επιχορηγήσεις. Ό,τι γίνεται, γίνεται από προσωπικά μας έξοδα, από την προσωπική μας τσέπη, τα λεφτά φεύγουν από το σπίτι μας και, δόξα τω Θεώ, η ομάδα δείχνει μια εικόνα χρόνο με τον χρόνο προς το καλύτερο σε θέματα οργάνωσης, λειτουργίας και παικτριών. Αυτήν τη στιγμή η Ελευθερία αποτελείται από 14 παίκτριες μαζί με τις 2-3 μικρές που έχουμε, έχουμε προπονητικό σταφ 3 ατόμων, έχουμε στο γήπεδο φροντιστή, φυσικοθεραπευτή κάθε μέρα, η ομάδα κάνει τα ταξίδια της από την προηγούμενη μέρα και όχι αυθημερόν με βανάκια, στριμωχτά και να κατεβαίνουμε στα ματς με 6-7 παίκτριες. Αν λοιπόν η Ελευθερία είναι το λάθος, τότε οι άλλες ομάδες που κάνουν αυτά, και που για μένα δεν είναι σωστά, γι’ αυτό και δεν έχουμε ένα σωστό γυναικείο μπάσκετ.

Αξίζει τελικά όλο αυτό;

Η προσπάθεια δεν ξέρω αν αξίζει, το ταξίδι αν αξίζει και πού θα φτάσει σίγουρα είναι μια ηθική ικανοποίηση. Ο περσινός τελικός ο χαμένος έτσι όπως χάθηκε ήταν μια βαριά πίκρα για εμάς, ήταν πολύ δύσκολο, κι ας παίξαμε με έναν μεγάλο αντίπαλο (σ.σ. Παναθηναϊκός), το είχαμε πιστέψει και ήμασταν σίγουροι ότι θα το πάρουμε εκεί που είχε φτάσει το ματς. Για την ομάδα φέτος ήταν ένα δύσκολο καλοκαίρι, μεταγραφικά. Έφυγαν αρκετές παίκτριες, δεν ήρθαν πολλές που προσεγγίσαμε. Με τα πολλά φτιάξαμε μια ομάδα, πιστεύω κάτι καλό θα βγει απ’ όλο αυτό, έχουμε αρκετά νέα κορίτσια, εμείς έμπρακτα δείχνουμε τα τελευταία χρόνια ότι βοηθάμε τα νέα κορίτσια να παίξουν μπάσκετ, με πρώτη και καλύτερη τη Λίλιαν Καρακασίδου που νομίζω έχει ένα λαμπρό μέλλον και πιστεύω και η Ελευθερία βοήθησε τη Λίλιαν και η Λίλιαν την Ελευθερία για να εξελιχθεί.

Για το αν αξίζει τελικά όλο αυτό, όχι δεν αξίζει, γιατί είναι αυτό που είπα πριν. Κάνουμε κάτι για μια ομάδα, για 12-13 κοπέλες, αλλά δεν υπάρχει ταύτιση απόψεων απ’ όλες τις ομάδες. Εγώ σκέφτομαι διαφορετικά το μπάσκετ, εγώ προσπαθώ να εξελίξω την ομάδα, το έχω κάνει με έργα, έχω φτιάξει το γήπεδο με δικά μας έξοδα, αποδυτήρια, κερκίδες, καθίσματα, παρκέ, βάψιμο, γραφεία, τα σόσιαλ μίντια της ομάδας δουλεύουν σωστά, καθημερινά, έχω δημοσιογράφους να δουλεύουν, να προωθήσουν την ομάδα, τις ακαδημίες τις πήραμε πριν από δύο χρόνια με 24 δελτία και τώρα έχουμε 110 κορίτσια με ένα ανοιχτό γήπεδο, οπότε κάτι κάνουμε κι εκεί, αλλά όχι δεν αξίζει πάλι, γιατί χάνουμε πάρα πολλά χρήματα που δεν μπορεί να καταλάβει κανείς, χάνουμε πάρα πολύ χρόνο προσωπικό για να είμαστε πάνω από την ομάδα, γιατί αν δεν είσαι πάνω, δεν θα μπορεί να λειτουργήσει ένας οργανισμός, ας είναι και ερασιτεχνικό το πρωτάθλημα, εμείς πρέπει να δουλεύουμε με επαγγελματικούς τρόπους, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει όλο αυτό σωστά, χωρίς προβλήματα. Αν ήμασταν νεόπλουτοι και κρυψίνοες, όπως λένε, θα μπορούσαμε να μη φαινόμαστε πουθενά και να είμαστε στο σπιτάκι μας.

Γενικά δεν υπάρχει ανταπόκριση. Μακάρι με το Ευρωπαϊκό να γίνουν κάποιες ενέργειες. Πίστεψέ με, επειδή παρακολουθώ και το ξένο μπάσκετ, αν εξαιρέσεις τα πολύ μεγάλα πρωταθλήματα, είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο μπασκετικό, προπονητικό, δεν ξέρω τι είναι αυτό που λείπει. Είναι η προβολή που λένε όλοι; Για μένα είναι κυρίως η νοοτροπία που έχουν όλοι. Για να πάει μπροστά το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα, θα πρέπει να αλλάξουν όλοι νοοτροπία, παίκτριες, παράγοντες, γονείς, διοικήσεις και η ομοσπονδία. Αν αυτό το καταλάβουμε όλοι και το αλλάξουμε άμεσα, το γυναικείο μπάσκετ μπορεί να ανέβει. Υπάρχει ταλέντο, όρεξη, απλά πρέπει να βάλουμε το εγώ από κάτω. Γιατί όταν μιλάμε με παίκτριες και στα 16, 17, 18, 19 νομίζουν ότι είναι ολοκληρωμένες παίκτριες, οι παράγοντες κοιτάνε μόνο τις ομάδες τους και τίποτε άλλο, όταν οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους στα 18 να είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στον χώρο, νομίζω εκεί δεν μπορεί να υπάρξει συνέχεια στο γυναικείο μπάσκετ, εκεί τελειώνει το πράγμα.

Με την αντρική Ελευθερία πώς τα πάτε;

Με την αντρική ομάδα έγινε κάποια προσέγγιση πέρυσι, δυστυχώς δεν έχουμε την ίδια φιλοσοφία και υπάρχουν δύο επιτροπές, με κοινό πρόεδρο τον Άρη Δημητρίου, και η κάθε ομάδα λειτουργεί αυτόνομα. Πέρσι, πάντως, μας βοήθησαν οι άντρες στις προπονήσεις όταν είχαμε μείνει με λίγες παίκτριες.

Με τον δήμο Μοσχάτου-Ταύρου;

Με τον δήμο έχουμε σχέσεις καλές, έχουμε όμως το παράπονο ότι δεν βοηθάει όσο πρέπει. Όχι τόσο οικονομικά όσο σε παροχές. Παράδειγμα, το γήπεδο στάζει νερά, έχουμε θέμα με το ζεστό νερό. Πιστεύω μετά τις εκλογές θα ρίξει λίγο βάρος κυρίως στις εγκαταστάσεις.

Έχετε σκεφτεί για ένα νέο γήπεδο;

Να σου πω την αλήθεια, πριν από δύο χρόνια, στην πρώτη επιδότηση που είχαμε πάρει, με τον Βίκτωρα είχαμε βρει έναν χώρο, κοντά στην Εθνική Οδό, να φτιάξουμε δικό μας γήπεδο. Είχαμε κλείσει τα πάντα, είχαμε μιλήσει με μηχανικούς, περιμέναμε τη χρήση γης, αλλά ο μεσίτης μάς πούλησε για 300 ευρώ και τον έδωσε κάπου αλλού. Θα ήταν ένα σύγχρονο γήπεδο-προπονητήριο. Έχουμε ακόμη τη διάθεση, αλλά δεν υπάρχουν χώροι. Αν βρεθεί κάτι, θα το επιδιώξουμε. Όσο για το γήπεδο στην παραλία, εκεί παίζουν το βόλεϊ και το χάντμπολ.

Το μυστικό για τις καλές επιλογές στις ξένες;

Το να φέρεις μια ξένη υπάρχουν πολλές πτυχές και πράγματα να κοιτάξεις. Εμείς, επειδή δεν χρηματοδοτούμαστε από κάπου και τα λεφτά είναι από την τσέπη μας, το ψάχνουμε παραπάνω. Μιλάμε με κολέγια, με προπονητές. Κοιτάζουμε τον χαρακτήρα των αθλητριών. Και θα πω κι αυτό, που μπορεί να ακουστεί κάπως, θέλουμε λευκές ξένες μόνο. Γιατί αυτά τα 6 χρόνια η πείρα μάς έδειξε ότι οι μαύρες κοπέλες είναι καταπληκτικές, δυνατές, προσφέρουν άλλα προσόντα στο γήπεδο, είχαν όμως θέματα επικοινωνίας και χαρακτήρα. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν το λέω αυτό ρατσιστικά.

Θα θέλατε και κάποιες έμπειρες Ελληνίδες στην ομάδα;

Πλησιάσαμε πάρα πολλές Ελληνίδες, αλλά η Ελευθερία είναι δύσκολη ομάδα. Οι πιο πολλές δεν θέλουν την πίεση. Δεν την αντέχουν. Οι πιο πολλές δεν γουστάρουν εμάς και γράψ’ το όπως σου το λέω. Δεν με απασχολεί όμως εμένα, ούτε τον Βίκτωρα. Εγώ ξέρω ότι από την Ελευθερία έχουν εξελιχθεί πάρα πολλές παίκτριες και έχουν κερδίσει πράγματα και πάρα πολλές έφυγαν από εδώ και εξαφανιστήκανε από τον μπασκετικό χάρτη. Εκείνο που έμαθα είναι ότι κάθε εμπόδιο σε καλό. Και κάθε φορά που είχαμε εμπόδιο, πάντα έβγαινε κάτι καλύτερο για εμάς.

Χατζηδάκη: Ο κόσμος να σταθεί δίπλα μας

Προπονήτρια της Ελευθερίας η Κατερίνα Χατζηδάκη, με σημαντικές επιτυχίες στο εξωτερικό.

Ποια είναι η πρώτη γεύση ως τώρα;

Όταν ξεκινάς κατακτώντας τον πρώτο στόχο που έχεις θέσει, νομίζω ότι είναι πολύ αισιόδοξο για τη συνέχεια. Δουλέψαμε πάρα πολύ καλά το καλοκαίρι, αυτόν τον έναν μήνα βασικά που είχαμε στη διάθεσή μας για προετοιμασία, αλλά το βασικότερο ήταν ότι κάναμε πάρα πολύ καλές επιλογές παικτριών και οι Ελληνίδες που παρέμειναν και οι ξένες που ήρθαν νομίζω έχουν δέσει πάρα πολύ καλά, υπάρχει πάρα πολύ καλή χημεία εντός και εκτός του γηπέδου και κάνει τη δουλειά μας πιο εύκολη.

Υπάρχει παράπονο από τον κόσμο;

Ήμουν σίγουρη ότι το γήπεδο με την Κλουζ θα ήταν γεμάτο, ο κόσμος είχε δείξει ενδιαφέρον, ήθελε να βρίσκεται κοντά μας, αλλά η πραγματικότητα ήταν όταν ξεκίνησε το παιχνίδι το γήπεδο να είναι μισοάδειο. Και η άποψή μου είναι, επειδή έχω ζήσει παρόμοιες καταστάσεις, ήμουν σε μια περιοχή στην Τουρκία μικρότερη από το Μοσχάτο, αλλά δεν υπήρχε άδειο κάθισμα στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, περίμενα να γίνει κάτι παρόμοιο. Δυστυχώς ο κόσμος δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας, δεν ήταν κοντά μας όσο θα θέλαμε, μας αφήνει αυτό πικραμένους γιατί πραγματικά τα κορίτσια προσπάθησαν πάρα πολύ και όχι μόνο για την ομάδα αλλά για μια ολόκληρη πόλη. Ελπίζουμε ότι θα αλλάξει αυτό στη συνέχεια και ότι ο κόσμος θα σταθεί δίπλα μας, γιατί πραγματικά αυτή η ομάδα το αξίζει.

Τι μπορείτε στο EuroCup;

Ρεαλιστικά, όλες οι ομάδες που βρίσκονται στο γκρουπ είναι καλύτερες από εμάς. Σίγουρα θα προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτερες και να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την εμπειρία που μας δίνεται, να την αξιοποιήσουμε για το ελληνικό πρωτάθλημα, γιατί οπωσδήποτε οποιοδήποτε καλό παιχνίδι με δυνατό αντίπαλο σού δίνει ένα καλό μάθημα, είτε είναι θετικό είτε αρνητικό. Επομένως θα προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε αυτήν την εμπειρία όσο καλύτερα γίνεται για τις υποχρεώσεις μας στην Ελλάδα.

Είστε ικανές να μπείτε σφήνα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό;

Δεν σκεφτόμαστε έτσι. Εκείνο που έχω πει εγώ στις παίκτριές μου είναι κάθε παιχνίδι, κάθε προπόνηση να γινόμαστε καλύτεροι. Όσο πιο ψηλά πάμε, είναι σίγουρα ευπρόσδεκτο. Σίγουρα θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί, σίγουρα θέλουμε να είμαστε μια ομάδα που παίζει ωραίο μπάσκετ, αυτός είναι ο στόχος μας και ό,τι έρθει θα είναι ευπρόσδεκτο. Θεωρώ βασικός στόχος είναι να είμαστε υγιείς και να αποδίδουμε το μπάσκετ που μπορούμε κάθε φορά.

Βρήκατε πολύ καλές ξένες.

Υπάρχει εμπειρία τόσο στη διοίκηση όσο και σε μένα. Έχω δουλέψει με πάρα πολλές ξένες στο παρελθόν, το ίδιο και τα παιδιά της διοίκησης, και νομίζω πλέον είμαστε σε θέση να μπορούμε να ξεχωρίζουμε ποιες παίκτριες ταιριάζουν με τη φιλοσοφία μας, γιατί σίγουρα σαφώς υπάρχουν και παίκτριες που είναι πολύ καλύτερες, ατομικά και στα στατιστικά τους, αλλά εμείς θέλαμε να επιλέξουμε παίκτριες που να ταιριάζουν στη νοοτροπία της ομάδας και να μπορούν να υποστηρίξουν τα πράγματα που εγώ θέλω ως προπονήτρια στο γήπεδο. Νομίζω ήμασταν τυχερές γιατί πέραν από πολύ καλές παίκτριες τα κορίτσια είναι και πάρα πολύ καλά παιδιά - κι αυτό βοηθάει σε όλα στο γυναικείο μπάσκετ.

Πες μας για τη διαδρομή σου στο χώρο.

Τα δύο τελευταία χρόνια δούλευα στη Γερμανία (Γκίσα Λάιονς), στον κορονοϊό ξεκίνησα να δουλεύω πάλι εδώ στο Μοσχάτο αλλά λόγω της κατάστασης το πρωτάθλημα σταμάτησε και πήγα για λίγο στο Ιράν (Μαχράμ). Πριν από αυτό ήμουν πέντε χρόνια στην Χατάι, εκεί έπαιξα και Ευρωλίγκα και Γιούροκαπ, κερδίσαμε το Σούπερ Καπ Τουρκίας δυο φορές, και πιο πριν ήμουν βοηθός της Γιασεμής Σαμαντούρα στον Παναθηναϊκό όπου είχα για έναν χρόνο και τις κορασίδες. Ως παίκτρια ήμουν στον Πανελευσινιακό.

Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα με το Ευρωμπάσκετ που θα γίνει εδώ;

Θεωρώ ότι δίνεται μια ευκαιρία. Το θέμα είναι κατά πόσο είμαστε σε θέση να εκμεταλλευτούμε μια τέτοια ευκαιρία. Να υπάρχουν άνθρωποι που θα πλαισιώσουν σωστά αυτό το πρότζεκτ, να δώσουν κίνητρα στις νεαρές αθλήτριες, γιατί αυτό είναι κάτι που λείπει αυτήν τη στιγμή, δεν υπάρχει ένα κίνητρο δυνατό και νομίζω αν κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις προωθήσουν το πρότζεκτ όπως πρέπει, ίσως έχει θετικό αντίκτυπο. Αλλιώς θα είναι ακόμη μια χαμένη ευκαιρία…

Νάτσκου: Γιατί να μην κερδίσουμε τους «μεγάλους»;

Αν και μόλις 21 ετών, αρχηγός της Ελευθερίας η ταλαντούχα Ευαγγελία Νάτσκου.

Πώς βλέπετε το ξεκίνημα;

Σίγουρα έχουμε κάνει μια πάρα πολύ καλή αρχή, η πρόκρισή μας στους ομίλους του EuroCup ήταν πρωτοφανής, ωστόσο ήταν στόχος μας. Πιστεύω η συνέχεια θα είναι εξίσου καλή και ίσως ακόμη πιο επιτυχημένη.

Μπορείτε να κοντράρετε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό;

Τίποτα δεν είναι απίθανο, οπότε το βρίσκω εξίσου πιθανό. Αυτό δείχνει και η πορεία μας ως τώρα, όπου στα φιλικά απέναντι στους «μεγάλους» ήμασταν ιδιαίτερα ανταγωνιστικές. Οπότε γιατί να μην έρθει και η νίκη απέναντι σε αυτούς;

Δείχνετε να έχετε πολύ καλή χημεία.

Η αλήθεια είναι ότι οι Ελληνίδες έχουμε παλέψει πολύ για να εισάγουμε τις ξένες στη δική μας χημεία, τη χημεία της ομάδας. Ίσως αυτό αποτελεί και τη βάση μας για να προχωρήσουμε και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Πιστεύω παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο η σχέση που έχουμε εμείς οι Ελληνίδες με τις ξένες. Η σχέση που έχουμε μεταξύ μας είναι πάρα πολύ φιλική.

Οι στόχοι σου;

Να πάμε όσο πιο μπροστά γίνεται στο EuroCup, σίγουρα να έχουμε μια πολύ καλή πορεία στο ελληνικό πρωτάθλημα, συμπεριλαμβανομένου και του Κυπέλλου, όπου πιστεύω η Ελευθερία έχει αδικηθεί σε αυτό, και προσωπικά να βρεθώ στην Εθνική Γυναικών.

Αγαπημένος παίκτης;

Ο Σέρβος, ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς.

Αγαπημένη παίκτρια;

Εδώ θα πω Ελληνίδα, την Εβίνα Μάλτση.

Πες μας για την πορεία σου ως τώρα.

Στην Ελευθερία είμαι για 3^η χρονιά. Πριν ήμουν στην Ηλιούπολη και πιο πριν στον Πρωτέα Βούλας. Και πιο παλιά στον Έσπερο Πατρών.