Όταν η Mercedes πήγε να «ξεκάνει» την BMW!

Η μεταξύ τους μάχη έχει καθορίσει πολλές φορές τις εξελίξεις στην αυτοκινητοβιομηχανία, τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και αγώνων. Οι δυο γερμανικοί κολοσσοί δεν αφήνουν αναπάντητο «χτύπημα» μεταξύ τους, επηρεάζοντας εν πολλοίς τις τάσεις.

Τα πολυτελή SUV μπορεί να γιγαντώθηκαν από την Porsche και την Cayenne, όμως η μάχη ML-X5 ήταν αυτή που έδωσε το έναυσμα χρόνια πριν. Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την «μητέρα των εχθροπραξιών» μεταξύ τους: την M3 E30 απέναντι στην 190 Ε 2.3-16. Πόσοι, όμως, γνωρίζουν πως λίγο έλειψε να μην ζήσουμε τίποτα από όλα αυτά;

Στο μεταπολεμικό σκηνικό της δεκαετίας του 50, τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά – κυρίως για την BMW. Η Mercedes είχε ήδη εξελιχθεί σε κολοσσό και αποτελούσε την μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία της χώρας. Ο βαυαρικός αντίλογος, αντίθετα, περισσότερο ψίθυρο θύμιζε. Μικρός όγκος πωλήσεων, ξεπερασμένη γκάμα, μηδενική παρουσία στους αγώνες, που τότε επηρέαζε έντονα το αγοραστικό κοινό. Σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν την εικόνα τους, οι Βαυαροί πήραν μια απόφαση σχεδόν καταδικαστική.

Το 1959 παρουσίασαν την 507. Ένα ασύλληπτης ομορφιάς roadster, που σκοπό είχε να λειτουργήσει ως «κράχτης» (halo car) για τα καθημερινά αυτοκίνητα. Πολλοί κατασκευαστές το έχουν κάνει, αλλά αφού προηγουμένως έχουν λύσει τα προβλήματά τους. Η BMW φρόντισε να δημιουργήσει κι άλλα για την ίδια, καθώς αντί να παρουσιάσει ένα mainstream μοντέλο που θα τόνωνε τις πωλήσεις, λανσάρισε ένα πανάκριβο sportscar και την ελπίδα πως θα τραβήξει κόσμο. Δυστυχώς για τους Βαυαρούς, τίποτα από τα δυο δεν συνέβη.

Μόλις 252 αντίτυπα κατασκευάστηκαν, κάθε ένα εκ των οποίων «έβαλε μέσα» την εταιρία. Τα λίγα εναπομείναντα κονδύλια είχαν επενδυθεί σε ένα «μονόκερο» και πλέον το φάσμα της χρεοκοπίας φάνταζε ως βέβαιο μέλλον. Κάπου εκεί, μπήκε η Mercedes.

To «Αστέρι» κατέθεσε πρόταση εξαγοράς, η οποία περιλάμβανε δραστικά μέτρα οικονομικής εξυγίανσης: ομαδικές απολύσεις, πλήρης αναστολή κατασκευής αυτοκινήτων και κινητήρων, νέος κύκλος εργασιών συναρμολόγησης αμαξωμάτων, καθεστώς εποπτείας και υποχρεωτική παραχώρηση πατεντών. Με δυο λόγια, η Mercedes ήθελε να μετατρέψει την BMW σε προμηθευτή εξαρτημάτων! Συγκεκριμένα, σασί και πάνελ αμαξώματος. Ένα εναλλακτικό οργανόγραμμα προέβλεπε την επαναφορά της ως κατασκευαστή, μόνο σε περίπτωση που οι ισολογισμοί εμφανίζονταν κερδοφόροι και αποκλειστικά ως ανταγωνιστής των Opel και VW! Όμως, απορρίφθηκε.

Ο επικεφαλής του Δ.Σ. της BMW, Hans Feith, τάχθηκε υπέρ της εξαγοράς και προώθησε την πρόταση στο συμβούλιο των μετόχων. Για την ακρίβεια, περισσότερο τελεσίγραφο απέστειλε: «ή πουλάμε, ή τελειώσαμε». Ο Feith, ωστόσο, είχε άλλον ένα ρόλο: αυτόν του εκπροσώπου της Deutsche Bank. Η εν λόγω τράπεζα διατηρούσε άριστες σχέσεις με την Daimler-Benz! Ως γνήσια τράπεζα, ενδιαφερόταν μόνο για ίδιον συμφέρον. Η εξαγορά της BMW από την Mercedes θα ενίσχυε έναν ήδη πανίσχυρο –και εξαιρετικό πελάτη της- γίγαντα, αφαιρώντας από την εξίσωση μια εταιρία που χρωστούσε παντού.

Στις 9 Δεκέμβρη του 1959, σε ένα επεισοδιακό συμβούλιο που διήρκεσε 10 ώρες, παραλίγο να πέσουν οι υπογραφές. Τα πρόσωπα των μετόχων τα λένε όλα.

Μερικοί από αυτούς, με μπροστάρη τον Herbert Quandt, κατάφεραν να διακόψουν την συνεδρίαση, δίνοντας κυριολεκτικά παράταση ζωής στην BMW. Ο Quandt κατείχε το 30% των μετοχών στη φίρμα του Μονάχου, αλλά και το 10% σε αυτή της Στουτγάρδης (ο κύριος στα δεξιά).

Σιγά σιγά, αύξησε το ποσοστό στην BMW στο 50%. Κατ’ αυτό τον τρόπο, έδωσε την δυνατότητα στον εαυτό του να διαπραγματευτεί την εξαγορά της εταιρίας με την κυβέρνηση της Βαυαρίας. Σύμβουλοι και τραπεζίτες θεωρούσαν αυτή την κίνηση, οικονομική «αυτοκτονία».

Το 1960, η BMW πέρασε στα χέρια του Herbert Quandt και του ετεροθαλούς αδερφού του, Harald. Οι αδερφοί Quandt επένδυσαν στην ανανέωση της 700 και έβαλαν τα θεμέλια για τη «Neue Klasse»: μια νέα σειρά σεντάν και κουπέ (1500, 1600, 1800, 2000) που παρουσιάστηκε το 1961 και ανέλαβε το φαινομενικά απίθανο έργο της διάσωσης. Μέχρι το 1962, η BMW είχε φέρει στα ίσα το ισοζύγιο, αφήνοντας πίσω τις ζημιές.

Το 1963 σημείωσε αύξηση των πωλήσεων κατά 47%. Η «οικονομική αυτοκτονία» του οραματιστή βιομηχάνου, μετέτρεπε μια εταιρία που έφτασε στιγμές από το τέλος, σε υπολογίσιμο αντίπαλο της Mercedes. Τα υπόλοιπα, τα ξέρετε…

Πηγή: autogreeknews.gr