Γιατί τα ιαπωνικά αυτοκίνητα είναι αξιόπιστα;

Η αξιοπιστία ενός αυτοκινήτου είναι μείζονος σημασίας για μια μεγάλη μερίδα των αγοραστών, αφού εάν βγάζει βλάβες συνεπάγεται αυτόματα έξοδα και ταλαιπωρία. Στο πέρασμα των ετών, τα ιαπωνικά αυτοκίνητα είναι αυτά που έχουν δημιουργήσει ένα ισχυρό όνομα και παράδοση στον τομέα της αξιοπιστίας.

Αυτό άλλωστε δεν είναι μόνο μία φήμη που διαδίδεται από στόμα σε στόμα και αιωρείται στον αέρα, αλλά αποδεικνύεται και από τις έρευνες αξιοπιστίας που πραγματοποιούν διάφοροι έγκυροι οργανισμοί. Η αξιοπιστία των ιαπωνικών αυτοκινήτων έχει συμβάλλει και στη μεταπωλητική τους αξία, ενώ τα κάνει περιζήτητα στην αγορά των μεταχειρισμένων, όπου εκεί ειδικά κανείς δεν θέλει να πάρει ένα αυτοκίνητο που θα του βγάζει βλάβες. Βέβαια εδώ μεγάλο ρόλο παίζει η συντήρηση και γενικότερα το ιστορικό ενός μοντέλου (ατυχήματα, τρόπος οδήγησης κ.λπ.). Που οφείλεται όμως το γεγονός, ότι τα ιαπωνικά αυτοκίνητα «δεν σπάνε, δε χαλάνε» και πως ξεκίνησε; Ας δούμε λοιπόν παρακάτω εξηγήσεις που δίνονται από ιστορικές αναφορές και άρθρα, που συγκλίνουν προς την ίδια κατεύθυνση.

Καταρχήν, το ότι τα παλαιότερα ιαπωνικά αυτοκίνητα δεν πάθαιναν τίποτα, δεν σημαίνει ότι ήταν και ποιοτικά. Βέβαια η ψαλίδα σε αυτό τον τομέα με τα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα για παράδειγμα, έχει κλείσει με το πέρασμα των ετών. Το πρώτο αυτοκίνητο έφτασε στην Ιαπωνία από την Ευρώπη το 1987 και τότε πολλοί Ιάπωνες επιχειρηματίες έφτιαξαν δικές τους εταιρείες αυτοκινήτων, αλλά απέτυχαν παταγωδώς.

Ο Sakichi Toyoda ξεκίνησε τη διάσημη Toyota ως εταιρεία αργαλειών για την κλωστοϋφαντουργία, ωστόσο ήταν ένας λαμπρός εφευρέτης που είδε ότι το μέλλον ήταν στα αυτοκίνητα. Αρχικά πήρε ένα κινητήρα από Chevrolet και προσπάθησε να κάνει ένα αντίγραφο αλλά δεν τα κατάφερε. Μέχρι το 1950 η Toyota είχε κατασκευάσει μόλις 2.865 αυτοκίνητα, όταν η Ford έβγαζε καθημερινά στο εργοστάσιο του Ντιτρόιτ πάνω από 7.000 οχήματα. Όμως η μικρή παραγωγή της Toyota είχε και τα θετικά της, αφού τα λάθη διορθώνονταν πιο εύκολα και μπορούσε να σταματήσει η παραγωγή, όταν εντόπιζαν ένα σφάλμα. Αντίθετα, σε μια γραμμή μαζικής παραγωγής η διαδικασία δεν σταματούσε ποτέ και αν γινόταν διάγνωση προβλήματος θα την αντιμετώπιζαν αφού το αφού το αυτοκίνητο είχε βγει από τη γραμμή, οπότε πολλά ελαττώματα θα μπορούσαν να είχαν περάσει.

Η μεγάλη αλλαγή στην Ιαπωνία έγινε μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου, το 1945. Η Ιαπωνία είχε καταστραφεί σχεδόν κατά το ήμισυ, χιλιάδες κόσμου είχε πεθάνει και τα εργοστάσια είχαν ισοπεδωθεί. Στα πλαίσια της συνθήκης για ειρήνη, όλοι οι κατασκευαστές αεροσκαφών στην Ιαπωνία έπρεπε να κλείσουν. Αυτό σήμαινε ότι εξειδικευμένοι μηχανικοί με μεγάλες γνώσεις έμειναν ξαφνικά χωρίς δουλειά, αλλά όχι για πολύ, αφού η Toyota και άλλοι κατασκευαστές τους προσέλαβαν. Κύριο μέλημα ενός μηχανικού αεροσκαφών, είναι το αεροπλάνο να λειτουργεί στην εντέλεια, έτσι ώστε να μην έχει κάποιο σφάλμα που θα το οδηγήσει σε πτώση. Ένας από αυτούς τους πρώην μηχανικούς αεροσκαφών οδήγησε την ανάπτυξη ενός αυτοκινήτου με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία, του Corolla.

Μετά τον πόλεμο, ο Eiji Toyoda ταξίδεψε στο εργοστάσιο της Ford στο Ντιτρόιτ για να δει πως κατασκεύαζαν τόσες χιλιάδες αυτοκίνητα καθημερινά. Επιστρέφοντας απογοητευμένος στην Ιαπωνία παραδέχτηκε ότι η γραμμή συναρμολόγησης μαζικής παραγωγής δεν θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει στην Ιαπωνία. Δεν είχαν να δαπανήσουν τεράστια ποσά για την αγορά μηχανημάτων, αλλά ούτε και να πληρώσουν τόσους υπαλλήλους.

Έτσι αυτοσχεδίασαν και βρήκαν για παράδειγμα τον τρόπο, πως με ένα μηχάνημα να βγάζουν πολλά καλούπια και εντόπιζαν τα λάθη πιο γρήγορα. Επίσης, εκπαίδευσαν τους εργάτες για να αναγνωρίζουν και να επιλύουν πιθανά σφάλματα και μπορούσαν να σταματήσουν την παραγωγή.

Η αυτοκινητοβιομηχανία της Ιαπωνίας ανοικοδομήθηκε από το μηδέν. Τα εργοστάσια παραγωγής βρίσκονταν κοντά σε βασικούς προμηθευτές εξαρτημάτων για τη μείωση του κόστους και του χρόνου διέλευσης, πράγμα που σήμαινε επίσης, ότι τα ιαπωνικά εργοστάσια θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο ευέλικτα.

Αργότερα βέβαια τα αυτοκίνητα γίνονταν όλο και πιο περίπλοκα και η παραγωγή αναπτύσσονταν στη μαζική. Ωστόσο, η φιλοσοφία αυτή των Ιαπώνων πέρασε και στις επόμενες γενιές, οι οποίες έμαθαν να σέβονται τον πελάτη και να του παραδίδουν ένα προϊόν χωρίς προβλήματα. Επίσης, τα ιαπωνικά αυτοκίνητα κρατούσαν και στις επόμενες γενιές τους τμήματα από τα προηγούμενα μοντέλα που δεν χαλούσαν (π.χ. διακόπτες), όταν οι Ευρωπαίοι τα άλλαζαν σε κάθε γενιά. Σίγουρα αστοχίες υπάρχουν, όμως οι ιαπωνικές μάρκες αυτοκινήτου παραμένουν αξιόπιστες και πλέον έχουν έναν πολύ ικανό αντίπαλο, τις κορεατικές μάρκες.

Πηγή: autogreeknews.gr