Γνωρίζετε το δίχρονο τρικύλινδρο μοτέρ της Ferrari;

Στο άκουσμα του ονόματος «Ferrari» το μυαλό αυτόματα ανασύρει επιτυχίες από τη Formula 1, τον Michael Schumacher, ονειρώδη τετράτροχα και λυσσασμένους κινητήρες V8 και V12. Μέχρι πρόσφατα ατμοσφαιρικοί, από τούδε και στο εξής υπερτροφοδοτούμενοι ή υβριδικοί. Γνωρίζετε, όμως, ότι το Μαρανέλο λίγο έλειψε να παρουσιάσει ένα μοτέρ σχεδόν 30 χρόνια μπροστά από την εποχή του;

Στις αρχές της δεκαετίας του 90, οι Ιταλοί είχαν «ψηθεί» με την υπερτροφοδότηση. Ήδη από την 288 GTO είχαν παρουσιάσει έναν διπλά υπερτροφοδοτούμενο V8 2.9 λίτρων, ο οποίος εξελίχθηκε σε μύθο δίνοντας ζωή αργότερα στην ανεπανάληπτη F40. Η Ferrari αναγνώριζε τις χάρες των τούρμπο, όμως τότε είχαν και αρκετά μειονεκτήματα. Το κυριότερο εκ των οποίων, η υστέρηση στο γκάζι και τα ξεσπάσματα μόλις σπούλαραν οι φτερωτές. Αυτό, συν το γεγονός ότι η Formula 1 είχε επιστρέψει στα ατμοσφαιρικά μοτέρ, έβαλε φρένο στις τουρμπισμένες βλέψεις του Μαρανέλο. Αλλά όχι χειρόφρενο…

Οι Ιταλοί δημιούργησαν ένα επαναστατικό πρωτότυπο δοκιμών, που ήταν δίχρονο, τρικύλινδρο, κομπρεσοράτο και με χωρητικότητα 1.3 λίτρων! Αυτό το μοτέρ σχεδιάστηκε με γνώμονα την εξέλιξη και τη μελέτη, ώστε στη συνέχεια ενώνονταν με άλλο ένα ίδιο και να δημιουργούσαν έναν μηχανικά υπερσυμπιεζόμενο V6 2.6 λίτρων. Η Ferrari ήθελε να συνδυάσει όλα τα πλεονεκτήματα των δίχρονων (απλότητα σχεδίασης, υψηλό ρυθμό περιστροφής, ταχύτητα καύσης), εξαλείφοντας τα μειονεκτήματα (κατανάλωση λαδιού, περιορισμένο εύρος ισχύος, εκπομπές μονοξειδίου του αζώτου).

Ο λιλιπούτειος F134 είχε απόδοση 130 ίππων, κάτι που σήμαινε πως στην διπλάσια και εξακύλινδρη μορφή θα απέδιδε κοντά στους 260 ίππους. Την εποχή εκείνη (το 1994 συγκεκριμένα) το πιο αδύναμο μοντέλο της γκάμας ήταν οι 348 TB και TS, με απόδοση 300 ίππων από τον 3.4 V8. Κάτι που σήμαινε πως ο μικρός τούρμπο έχανε κατά 40 άλογα, από μια Ferrari που άκουγε πολλά για τις επιδόσεις της. Οι Ιταλοί είχαν στα σχέδια τους την αντικατάσταση του κομπρέσορα με διπλά τούρμπο. Κάτι που θα ανέβαζε την ισχύ ανά μονάδα στους 212 ίππους, στέλνοντας τον συνδυαστικό V6 στην περιοχή των 430 ίππων.

Το project ουδέποτε πέρασε το στάδιο του ενός μοτέρ, καθώς τότε δεν υπήρχε η απαραίτητη τεχνολογία για να καρποφορήσει. Το πρωτοποριακό σύνολο βρίσκεται στο μουσείο της Ferrari, στο Φιοράνο, και δεν αποκλείεται να επανέλθει στο προσκήνιο. Ο τεχνικός επικεφαλής της Formula 1, έχει δηλώσει πως θέλει τους δίχρονους κινητήρες. Τα τρικύλινδρα τούρμπο σύνολα και οι διπλά υπερτροφοδοτούμενοι V6, υπάρχουν πλέον σχεδόν παντού. Μια ιδέα του «Cavallino Rampante» πριν 30 χρόνια, σήμερα είναι η νόρμα. Λέτε να την θυμηθούν οι Ιταλοί;

Πηγή: autogreeknews.gr